تعداد زیادی از سالمندان به نوعی درد مزمن مبتلا هستند؛ یعنی دردی که پس از یک جراحت یا بیماری ادامه پیدا می‌کند. درد‌های حاد کوتاه‌مدت هم در دوران سالمندی کم نیستند. شناخت این درد‌ها به شما کمک می‌کند برای آن‌ها آماده باشید و گاهی حتی از تحریک یا جراحتی که ابتدا باعث ایجاد چنین دردی می‌شود، بپرهیزید. در ادامه به ۷ نوع دردی که ممکن است در سنین بالا دچار آن‌ها شوید و نکاتی درباره درمان آن‌ها می‌پردازیم.
بدن انسان بیش از ۶۰۰ عضله دارد که حدود ۴۰ درصد از وزن بدن را تشکیل می‌دهند. شما می‌توانید با ورزش منظم و تغذیه‌ی سالم، عضلات نسبتاً خوبی بسازید. وضعیت سلامت عضلات شما می‌تواند جنبه‌هایی از سلامتتان را افشا کند؛ بنابراین مهم است که وضعیت سلامت عضلات خود را بررسی کنید.
۱. کمی استراحت کن
بیش از حد ورزش کردن می‌تواند سلامت عضلات را به خطر بیندازد. اگر بعد از ورزش و تمرین در عضلات خود دردی احساس می‌کنید علامت این است که نیاز دارید یک روز استراحت کنید. حین ورزش و فعالیت‌های شدید، پارگی‌های ریزی در عضلات روی می‌دهد که می‌تواند باعث درد و ناراحتی شود. وقتی استراحت می‌کنید بدن شروع می‌کند به ترمیم این پارگی‌ها و عضله سازی؛ بنابراین همیشه به بدنتان گوش دهید و زیاد از حد به آن فشار وارد نکنید و ریکاوری و استراحت را بخشی از برنامه‌ی روزانه‌ی سلامتی خود کنید. یادتان باشد هر چه شدت تمریناتتان بیشتر باشد، عضلاتتان به زمان بیشتری برای ترمیم نیاز دارند.
۲. بیشتر آب بنوش
گرفتگی‌های عضلانی زمانی روی می‌دهند که عضله به‌طور غیرارادی منقبض می‌شود و علت آن می‌تواند دهیدراته شدن بدن باشد. آب، ۷۵ درصد از بافت عضله را تشکیل می‌دهد و به آن کمک می‌کند منقبض شده و سپس به راحتی رها شود؛ بنابراین وقتی که بدنتان کم آب می‌شود، بیشتر مستعد گرفتگی‌های عضلانی خواهید بود. ضمناً آب، برای گردش مناسب مواد مغذی در بدن ضروری است و عضلات بدون آب از مواد مغذی محروم خواهند بود.
۳. میزان منیزیم بدنت را چک کن
گرفتگی‌های مکرر عضله و اسپاسم‌ها می‌توانند علامت کمبود منیزیم باشند. منیزیم برای سلامت عضله ضروری است، چون بازجذب کلسیم و جذب پتاسیم را افزایش می‌دهد و هر دو برای تقویت عضله مهم‌اند. منیزیم کمک می‌کند قند از خون به طرف عضلات برود و اسیدلاکتیک دفع شود. اسید لاکتیک طی ورزش در عضله تجمع می‌کند و موجب درد می‌شود. اگر عضلاتتان مدام می‌گیرند حتماً سطح منیزیمتان را چک کنید. در صورت داشتن کمبود منیزیم، کافی است با تغذیه‌ی سالم دریافت منیزیمتان را افزاش دهید یا با تجویز پزشک، مکمل منیزیم مصرف کنید. غلات کامل، آجیل، حبوبات و بنشن، سبزیجات برگ‌دار و میوه‌هایی مانند موز و آوکادو سرشار از منیزیم هستند.
۴. غذا‌های پتاسیم دار بیشتر بخور
اگر متوجه شدید گرفتگی‌های عضلانی‌تان ناگهان بیشتر شده این احتمال وجود دارد که بدنتان دچار کمبود پتاسیم شده باشد. گرفتگی‌های مکرر عضلانی، علامتی شایع از کمبود پتاسیم هستند. پتاسیم کمک می‌کند تا تعادل مایعات و الکترولیت‌ها در بدن حفظ شود. غذا‌های سرشار از پتاسیم مانند موز، کلم فندقی، اسفناج و لوبیا سفید بیشتر مصرف کنید یا با مشورت پزشکتان، از مکمل پتاسیم استفاده کنید.
۵. قند خونت را چک کن
دیابت می‌تواند موجب گرفتگی عضلات پا شود. در واقع دیابت کنترل نشده می‌تواند به عصب‌ها آسیب زده و موجب نوروپاتی دیابتی (بیماری اعصاب محیطی) شود. برخی از نشانه‌های نوروپاتی دیابتی شامل درد در عضلات پا و احساس گزگز و کرختی در پا‌ها می‌شود. اگر دچار گرفتگی‌هایی در عضلات پا هستید و دیابت هم دارید، حتماً سطح قند خونتان را چک کنید. ضمناً برای تشخیص زودتر و درمان مناسب با پزشک مشورت کنید.
۶. سیگار را ترک کن
ضعف عضلانی و قدرت اندک در محکم در دست گرفتن و نگه داشتن چیزی از نشانه‌های بارز این هستند که اگر سیگار می‌کشید باید آن را ترک کنید. سموم مضر برای تمام بدن ضرر دارند. نیکوتین می‌تواند بر عضلات اسکلتی و همچنین عضلات نرم قلب اثر بدی بگذارند که می‌تواند منجر به اختلالات حاد یا مزمن عضلانی شود. سیگار کشیدن باعث می‌شود گردش خون در تمام بدن ضعیف شود که نتیجه‌اش نرسیدن مواد مغذی و اکسیژن کافی به عضلات و عملکرد نامناسب آن‌هاست.
