درست است که گفته می شود آقایان اهمیت چندانی به سلامتی خود نمی دهند، اما به نظر نمی آید آقایان میلی به بیماری داشته باشند. در این مطلب چند بیماری را معرفی می کنیم که بویژه در آقایان رایج تر هستند و شناخت آنها شرایط را برای پیشگیری و مقابله مهیاتر می کند.
بیماری پارکینسون
علائم بیماری پارکینسون به آرامی بروز می کند و زمان زیادی طول می کشد تا خود را به طور کامل نشان دهد. در واقع بین ۱۰ تا ۱۵ سال زمان لازم است تا فردی متوجه شود که به این بیماری دچار شده است.
البته باید بدانید که فرد مبتلا می تواند در طول این ده سال با مصرف داروهای مناسب و افزایش فعالیت بدنی، با این بیماری مقابله کند.
در حین تشخیص بیماری پارکینسون، اغلب علائمی مانند لرزش خفیف دست، پاها و صورت و همچنین سفتی عضلات، مشکل هماهنگی اعضای بدن و کندی حرکات مشاهده می شود.
این علائم نشان می دهند که سلول های عصبی مستقر در ماده ی سیاه مغز (منطقه ای کوچک در مغز) دارند نابود می شوند.
این مسئله باعث کاهش میزان هورمون دوپامین می شود که سیگنال های حرکات سریع و طبیعی عضلات را ارسال می کند.
بیماری پارکینسون معمولا بین سنین ۵۵ تا ۷۵ سالگی دیده می شود و بیشتر آقایان را درگیر می کند.
بیماری های قلبی عروقی
بیماری های قلبی عروقی یا عروق کرونری اولین عامل مرگ و میر آقایان در کشوری مانند کانادا و اکثر کشورهای جهان هستند.
این بیماری ها در اثر افزایش و تجمع چربی مضر خون در دیواره سرخرگ های کرونری بروز می کند که همان رگ های حامل اکسیژن به سمت قلب هستند.
افزایش کلسترول خون باعث تنگ شدن مسیر عبور خون در رگ ها می شود و نرمی و انعطاف پذیری عروق را کاهش می دهد.
این پدیده را تصلب شرایین می نامند که به معنی سخت شدن رگ ها می باشد.
در نتیجه جریان خون به قلب با مشکل مواجه شده و باعث بروز دردهایی در قفسه ی سینه می شود که به آن آنژین قلبیمی گویند.
اگر خدای نکرده لخته ای داخل رگ های خونی تشکیل شود، قطر رگ ها بیشتر کاهش پیدا کرده و راه عبور خون با انسداد کامل مواجه می شود که منجر به سکته ی قلبی خواهد شد.
بیماری های قلبی عروقی معمولا با علائم خاصی همراه نیستند و تا زمانی که سکته بروز نکند، نمی توان به وجود آنها پی برد.
توجه داشته باشید که زمینه ژنتیکی و روش زندگی نادرست جزو عوامل ایجادکننده بیماری های قلبی عروقی محسوب می شوند. بهتر است بدانید که:
مردها بیشتر از زن ها در معرض بیماری های عروق کرونری قرار می گیرند.
خانم ها در دوره ی یائسگی یا بعد از ۵۵ سالگی بیشتر در معرض این مشکل قرار دارند.
داشتن سابقه خانوادگی ابتلای به این بیماری، شما را آسیب پذیرتر خواهد کرد.
زخم معده
مشخصه ی زخم های پپتیک، وجود یک زخم باز در دیواره معده یا اثنی عشر (ابتدای روده باریک) است.
این زخم ها معمولا به دلیل وجود مایعی مانند اسیدکلریدریک و پپسین بروز می کنند که معده در حین هضم غذا ترشح می کند. ترشحات معده به اندازه ی اسید باطری خورنده است.
خوشبختانه معده و اثنی عشر توسط مخاط و مکانیسم های دفاعی دیگر محافظت می شوند. زخم معده زمانی بروز می کند که این مکانیسم های حفاظتی به درستی عمل نکنند. در این موارد علائم بسیار دردناکی بروز می کند.
معمولا این دردها به صورت کرامپ ها و سوزش در معده خود را نشان می دهند. بهتر است بدانید که از هر پنج مرد یک مرد و از هر ده زن یک زن به زخم معده مبتلا می شوند.
سرطان روده بزرگ
یک توده و یا تومور در روده بزرگ (کولون) باعث رشد نامتعادل سلول ها در این بخش شده و باعث بروز سرطان می شود. پزشکان این مشکل را «سرطان کولورکتال» می نامند، به خاطر اینکه می تواند کولون و رکتوم (بخش انتهایی روده بزرگ) را درگیر کند.
باید بدانید که اکثر سرطان های کولورکتال در اثر پولیپ های کوچکی بروز می کنند که به تومور تبدیل می شوند. اگر این تومورها تحت درمان قرار نگیرند، امکان خونریزی آنها و مسدود شدن روده یا سوراخ شدن دیواره روده وجود دارد.
با گذشت زمان، سلول های سرطانی تا گره های لنفاوی و یا اندام های دیگری مانند کبد و ریه ها پیش می روند.
معمولا سرطان کولورکتال به کندی پیشرفت می کند و در سلول هایی آغاز می شود که دچار جهش ژنتیکی بوده اند.
امکان دارد برخی افراد این ژن ها را به ارث ببرند که باعث پیشرفت سلول های سرطانی می شود. با این حال، در بیشتر موارد، عوامل بروز بی قاعدگی در سلول ها ناشناخته است.
علاوه بر این، تغذیه می تواند تاثیر زیادی در بروز سرطان کولون داشته باشد.
سنگ کلیه
سنگ های کلیه بسیار ریز هستند، اما با آن جثه ی ریزشان دردهای شدیدی ایجاد می کنند. باید بدانید که افراد کمی پیش زمینه ی ژنتیکی این بیماری را دارند و لازم است که همیشه به فکر پیشگیری از بروز این سنگ ها باشید.
شما می توانید با انجام کارهای ساده و ایجاد تغییراتی در سبک زندگی تان قدم بزرگی در پیشگیری از این بیماری بردارید.
کلیه ها، وظیفه ی فیلتر کردن ذرات نمک و مواد معدنی میکروسکوپی و دفع آنها را از طریق حالب ها یا میزنای را بر عهده دارند.
حالب یا میزنای، لوله ی باریکی است که ادرار را از کلیه ها به مثانه هدایت می کند.
زمانی که یک ناهماهنگی شیمیایی در بدن بروز می کند، این ذرات به هم وصل شده و تشکیل سنگ کلیه می دهند.
عبور این سنگ ها از میزنای باعث ایجاد واکنش های متعددی مانند درد شدید می شود که اغلب با حالت تهوع و استفراغ همراه است.
انسداد میزنای توسط سنگ می تواند منجر به بروز عفونت در مجاری ادراری شود.
گاهی پیش می آید که یکی از سنگ ها در کلیه باقی می ماند و بدون اینکه دردی داشته باشد، باعث بروز عفونت کلیه می شود.
۱۰ درصد مردها بویژه در سنین ۳۰ تا ۵۰ سالگی دچار سنگ کلیه می شوند.
