بر اساس یافته‌های به دست آمده از مطالعات قبلی، افسردگی و سایر علائم عصب‌شناسی ممکن است نشانه روند پیشرفت بیماری آلزایمر در طول فاز پیش بالینی باشند؛ در فاز پیش بالینی، رسوبات آمیلوئید فیبریلار و تاو پاتولوژیکی در مغز بیمار تجمع می‌یابند؛ این فاز از بیماری، بیش از یک دهه قبل از شروع اختلال شناختی خفیف در بیمار رخ می‌دهد.
کارشناسان بهداشتی می‌گویند: «بیماری آلزایمر یک مشکل مغزی-عصبی است که موجب زوال عملکرد شناختی و ناتوانی در انجام فعالیت‌های روزانه می‌شود».
یافته‌های به دست آمده از یک پژوهش که توسط محققان در بیمارستان بریگهام آمریکا صورت گرفته بیانگر آن است که میزان بالاتر بتا آمیلوئید ممکن است با افزایش علائم اضطراب در این افراد مرتبط باشد.
انسی دونووان، محقق ارشد و سرپرست این تیم تحقیق می‌گوید: «همه ما می‌دانیم اضطراب یک حس شایع در بین افراد مسن است؛ افزایش علائم اضطراب می‌تواند مؤثرترین نشانه پرخطر در افراد مسن با علائم ژنتیکی، بیولوژیکی یا کلینیکی بیماری آلزایمر باشد».
دونووان یادآوری می‌کند که پیگیری‌های مداوم برای کنترل اضطراب و درمان آن در ابتدای میانسالی می‌تواند از احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر به میزان قابل توجهی پیشگیری کند.
بر اساس آمار و ارقام موجود، حداقل 5 درصد از جمعیت 65 ساله و بالاتر به بیماری آلزایمر متوسط تا شدید مبتلا هستند و این در حالیست که 10 تا 15 درصد سالمندان در همین گروه سنی از بیماری آلزایمر خفیف رنج می‌برند.
