درویش با بیان اینکه فضای متعلق به انسان در خیابان های تهران یک نهم فضای متعلق به ماشین است، گفت: وقوع ۷ هزار نزاع در هر ۱۰۰ هزار نفر در این شهر نشان می دهد که پایتخت یکی از شهرهای نزاع خیز در دنیا است. تمام این موارد در کنار هم حاکی از آن است که اصولاً در تهران به موضوع کیفیت زندگی و مبلمان شهری توجه نشده است.
این فعال محیط زیست با تاکید بر انتظارات خود از مدیریت شهری جدید در راستای بهبود کیفیت زندگی در پایتخت، بیان کرد: انتظار من از شهردار تهران این است که با توجه به بضاعت و امکانات موجود، اولویت های خود را بر تغییر مبلمان شهری از خودرو محوری به زیست محوری قرار دهد. به طور حتم برای افزایش کیفیت زندگی شهروندان، کلانشهر تهران باید به سمت گسترش حمل و نقل ریلی بر اساس سیستم TOD حرکت کند.
درویش ایجاد بسترهای مناسب برای دوچرخه سواری و پیاده روی ایمن را از دیگر حقوق شهروندان معرفی کرد و گفت: اگر قرار بر این باشد که مشکل ترافیک تهران حل شود و روزانه ۲۰ میلیون ساعت از عمر تهرانی ها در ترافیک تلف نشود، با هیبریدی کردن تمام خودروها هم مشکل حل نمی شود؛ چراکه تعداد خودروها در تهران ۶ برابر ظرفیت خیابان های این شهر است.
وی راه حل مشکل آلودگی هوای تهران و افزایش کیفیت زندگی شهروندان از حیث محیط زیست را بهبود وضعیت حمل و نقل پاک به ویژه ایجاد زیرساخت های دوچرخه سواری دانست و عنوان کرد: شهری که قرار است بستر ایمن دوچرخه سواری داشته باشد، سیستم حمل و نقل عمومی آن باید پذیرای دوچرخه ها باشد. به طور مثال، در کشورهای غربی در مترو فضایی برای دوچرخه در نظر گرفته شده است و اتوبوس ها هم قابلیت حمل دوچرخه را دارند.
درویش ادامه داد: اما در تهران زمانی که می گوییم مردم باید از دوچرخه استفاده کنند، حتی برای ۵ کیلومتر هم فضا فراهم نیست. متاسفانه، در تهران هیچ پارکینگ ویژه ای برای دوچرخه وجود ندارد و از سوی دیگر، در خیابان های شمالی به جنوبی این شهر به دلیل شیب زیاد نمی توان رکاب زد.
