نشانه، علل و درمان های عفونت دیسک کمر

تورم در این فضا می تواند فشار بر روی دیسک را زیاد کند و منجر به درد شود. عفونت دیسک کمر نسبتا غیر معمول است و اکثرا نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهد. این التهاب اغلب با بیماری دیگری به نام استئومیلیت همراه است. این عفونت می تواند به استخوان و مغز استخوان نیز سرایت کند.عفونت دیسک کمر یکی از انواع مختلفی التهاب ستون فقرات است. بافت های اطراف ستون فقرات مفاصل و مهره ها نیز می توانند در این حالت تحریک و ملتهب شوند.

علائم و نشانه های عفونت دیسک کمر چیست؟

اگر فردی مبتلا به عفونت دیسک کمر شود، به احتمال زیاد درد قابل توجهی را در بخشی از ستون فقرات خود تحمل می کند. این درد بسته به جایی که التهاب شکل می گیرد، می تواند در پایین یا بالای کمر احساس شود. علائم دیگر عبارتند از:

تغییر در وضعیت استقرار بدن
سفتی در کمر
مشکل در انجام وظایف روزانه
درد شکم یا ناراحتی
تب

علت ابتلا به عفونت دیسک کمر چیست؟

عفونت های ویروسی یا باکتریایی می توانند منجر به عفونت دیسک کمر شوند. یک اختلال خود ایمنی نیز می تواند این نوع عفونت را ایجاد کند. عفونت یا پاسخ ایمنی منجر به ورم و التهاب شده که در نتیجه  درد و علائم دیگر را به همراه دارند.

چه کسی در خطر ابتلا به عفونت دیسک کمر قرار دارد؟

اگر یکی از شرایط زیر در بدن وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به عفونت در دیسک مهره ها کمی افزایش پیدا خواهد کرد:

داشتن اختلال خود ایمنی
ضعیف بودن سیستم ایمنی بدن
استفاده از دارو های تزریقی
قرار داشتن در دوره نقاهت بعد از عمل جراحی
کودکان زیر ۱۰ سال نیز بیشتر احتمال ابتلا به این بیماری را دارند.

عفونت در دیسک مهره ها با چه آزمایشاتی تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص این بیماری معمولا از آزمایشات زیر استفاده می شود:

آزمایش خون
اسکن استخوان
عکس اشعه X
MRI
تجزیه و تحلیل بافت

آزمایش خون

معمولا برای بررسی علائم عفونت، خون را مورد سنجش قرار می دهند. ساده ترین و رایج ترین آزمایش خونی که برای این بیماری تجویز می شود، آزمایش خون CBC است. در این آزمایش اگر مشخص شود که گلبول های سفید خون بیش از حد است، یعنی عفونت در بدن وجود دارد. علاوه بر این، آزمایشی که سرعت رسوب گلبول قرمز را می سنجد نیز می تواند التهاب را در بدن نشان دهد.

اسکن استخوان

پزشکان معمولا با اسکن استخوان مهره ها و فضاهای اطراف آنها را بررسی می کنند. این اسکن، قدرت یا خاصیت حیاتی استخوان ها را می سنجد و ارزیابی از عفونت در استخوان ها ارائه می کند. برای انجام این اسکن، مواد رادیواکتیور به یکی از رگ ها تزریق می شود.

این ماده از طریق خون وارد استخوان ها، به ویژه مناطقی که استخوان ها در حال رشد هستند و یا دچار شکستگی شده اند، شده و در آن جا تجمع می یابند. سپس در حالی که دراز کشیده اید، دور بینی از روی بدن حرکت کرده و به دنبال مواد رادیواکتیو می گردد. به این ترتیب دوربین قادر است موادی که در استخوان ها جمع شده را شناسایی و از آن ها تصویر برداری کند.

آزمایشات تصویربرداری

دکتر ممکن است تست های تصوربرداری رادیولوژی، مانند اشعه ایکس یا ام آر آی را تجویز کند. این تست ها می توانند تصاویری از ستون فقرات و بافت های اطراف آن ها ایجاد کنند. از آن جایی که عفونت و التهاب به طور بالقوه می تواند حرکت یک منطقه بدن را کند کند، این تصویر برداری با شناسایی این کندی در تشخیص عفونت موثر است.

تجزیه و تحلیل بافت

در برخی موارد، پزشک ممکن است مقداری از بافت نخاعی را برداشته و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه بفرستد.

عفونت دیسک کمر چگونه درمان می شود؟

بعد از تشخیص این عفونت، به احتمال زیاد داروهایی برای درمان تجویز می شوند. البته نوع دارو بسته به عامل ایجاد کننده عفونت دارد. برای مثال، پزشکان معمولا برای درمان یک عفونت باکتریایی از آنتی بیوتیک ها استفاده می کنند و یا داروهای ضد التهابی را برای درمان واکنش های خود ایمنی به کار می برند.

در برخی موارد، آن ها ممکن است استروئید را برای کمک به تسکین موارد شدید یا مزمن عفونت دیسک کمر توصیه کنند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن برای کمک به رفع درد تجویز می شوند.

علاوه بر دارو ها برای درمان این بیماری توصیه های زیر نیز کاربرد دارد:

استراحت در بستر
تغییر در فعالیت های روزانه
استفاده از ابزارهای اتوپدی مانند کمر بندها برای کاهش درد و فشار

در برخی از موارد عفونت دیسک کمر نیاز به درمان های تهاجمی تری دارد. به عنوان مثال در موارد نادر برای حل مشکلات ناشی از عفونت و یا استئومیلیت نیاز به عمل جراحی است. اگر آسیب شدید باشد به طوری که بخشی از کمر کارایی خود را از دست داده باشد نیز، برای بهبود عملکرد ستون فقرات از عمل جراحی استفاده می شود.

معمولا افراد مبتلا به این بیماری، پس از درمان کاملا بهبود پیدا می کنند. اگر عفونت ویروسی موجب ایجاد عفونت در دیسک های کمر شده است، زخم و آسیب ناشی از آن معمولا به خودی خود التیام پیدا می کند. اما در شرایطی که عفونت باکتریایی عامل بیماری است استفاده از آنتی بیوتیک اولین خط درمان است.

در صورتی که ضعیف یا اختلال در سیستم ایمنی بدن موجب شده که فرد به این عارضه دچار شود، ضمن درمان عفونت دیسک های کمر، باید علت این ضعف و اختلال نیز پیدا شده و درمان شود. در این حالت پزشک ممکن است بیشتر بر روی بیماری زمینه ای متمرکز شود.

درد کمر مزمن از عوارض نادر مرتبط با عفونت دیسک کمر است. علاوه بر این داروهایی که برای درمان بیماری استفاده می کنید نیز می توانند عوارض جانبی ناخوشایندی داشته باشند. به عنوان مثال، استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها می توانند منجر به خشکی دهان شوند. به یاد داشته باشید که اگر درد بعد از درمان کامل، مجددا به سراغتان آمد باید حتما به پزشک مراجعه کنید.