نتایج یک پژوهش که اخیرا در لنست منتشر شده است از تأثیر بسیار قابل ملاحظه پیاده‌روی در درمان کمردرد و پیشگیری از عود آن خبر می‌دهد.
در حدود 800میلیون نفر در سراسر جهان دچار کمردرد هستند و این وضعیت علت اصلی ناتوانی و کاهش کیفیت زندگی در افراد است. تکرار دوره‌های کمردرد نیز بسیار شایع است و از هر 10نفری که در یک برهه از این وضعیت بهبود پیدا می‌کند، 7نفر دوباره این وضعیت را در طی یکسال آینده تجربه می‌کنند.
بهترین شیوه‌های درمان برای مدیریت کمردرد و پیشگیری از آن ترکیبی از ورزش و آموزش است. اما برخی اشکال ورزش یا در دسترس نیستند یا بسیاری از افراد به دلیل هزینه‌های بالا، پیچیدگی و نیاز به نظارت از عهده تأمین مخارج آن‌ها بر نمی‌آیند.
یک کارآزمایی بالینی که توسط دانشگاه مک‌کوآیر انجام شد به دنبال میزان اثربخشی پیاده‌روی در درمان کمر درد بود. در این آزمایش 701 نفر بزرگسال که اخیرا از دوره کمردرد بهبود پیدا کرده بودند، به صورت تصادفی انتخاب شدند تا یک دوره 6ماهه پیاده‌روی شخصی‌سازی‌شده به همراه 6جلسه تمرین با فیزوتراپیست را دریافت کنند یا در گروه کنترل قرار بگیرند. شرکت‌کنندگان بر اساس زمانی که به گروه آزمایش ملحق شده بودند، بین 1 تا 3سال توسط محققان دنبال شدند. مارک هنکاک، استاد فیزیوتراپی در دانشگاه مک‌کوآیر که نویسنده ارشد این مقاله بود، می‌گوید یافته‌های این پژوهش تأثیرات عمیقی روی مدیریت کمردرد می‌تواند داشته باشد.
او توضیح می‌دهد: «گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل به دفعات کم‌تری شاهد دردهای محدودکننده حرکت بودند و فاصله بین عود کمردرد در آن‌ها در مقایسه با گروه کنترل طولانی‌تر بود: میانگین 208روز در مقایسه با 112روز.»
او توضیح می‌دهد:
«پیاده‌روی کم‌خرج است، در دسترس اکثریت قرار دارد و فارغ از مکان جغرافیایی، سن و موقعیت اجتماعی-اقتصادی، برای همه ورزشی ساده محسوب می‌شود.»
«ما هنوز نمی‌دانیم که پیاده‌روی دقیقا چگونه از کمردرد پیشگیری م‌کند اما احتمالا ترکیبی از حرکات آرام نوسان، تقویت ساختار ستون فقرات و عضله‌ها، آرام‌سازی، تخلیه استرس و ترشح اندورفین ناشی از حس خوب به بهبود کمردرد کمک می‌کنند. البته پیاده‌روی فواید بسیار زیاد دیگری نیز دارد که شامل سلامت قلبی-عروقی، تراکم استخوان، وزن سالم و تقویت سلامت ذهنی است.»
دکتر ناتاشا پوکووی، یکی دیگر از نویسندگان این مقاله، می‌گوید: «پیاده‌روی نه‌تنها کیفیت زندگی افراد را بهبود بخشید بلکه نیاز آن‌ها به حمایت‌های مراقبتی غیبت از کار را تقریبا نصف کرد.»
