مهدی مقابل چین طوری بازی کرد که حالا غیبتش مقابل ژاپن نگران‌کننده شده است. درست همان‌جایی که باید باشد، نیست... توپ را هم درست به همان‌جایی می‌زند که نباید بزند! مهدی طارمی ورژن پیشرفت آرش برهانی است. آرش از موقعیت مرده، از توپ در حال اوت شدن، از هیچ موقعیت گل می‌ساخت، اما دروازه خالی را کج می‌دید، ضربه آخر را بد می‌زد و توپی که با هزار زحمت به دست آورده بود را بی‌زحمت (!) از دست می‌داد.
مهدی طارمی هم چنین پدیده‌ای است. دقیقاً مثل برهانی و حتی بعضاً عجیب‌تر از او... مهدی از صفر همه چیز می‌سازد، با گام‌های بلندش از همه کس می‌گذرد و خودش را به همه‌جور موقعیتی می‌رساند، اما ضربه آخر را... بهتر است اصلاً درباره‌اش حرف نزنیم.
اما از خود طارمی جالب‌تر، واکنش‌ها به غیبت اوست. همان‌ها که در فضای مجازی طارمی را بابت شلخته فوتبال کردن سرزنش می‌کنند و می‌گویند این پسر دروازه را کج می‌بیند و برایش لطیفه می‌سازند و به هر بچه‌ای که هدف‌گیری‌اش اشتباه باشد، لقب طارمی می‌دهند، حالا غصه غیبت مهدی مقابل ژاپن را می‌خورند! عجیب نیست؟ تا دیروز می‌گفتند می‌شود طارمی نباشد و ما را حرص ندهد، اما حالا می‌گویند کاش دواخطاره نمی‌شد و جلوی ژاپن بازی می‌کرد!
طارمی در تقابل با چین هم همان طارمی همیشگی بود؛ همان نابغه‌ای که می‌تواند با «دایو» داور را فریب بدهد و برای پنالتی گرفتن تلاش کند، همان فرصت‌طلبی که می‌تواند مفید و مؤثر در عرض بدود و پاس طلایی سردار را گل کند، همان بی‌دقتی که می‌تواند مثل بازی با پرتغال دروازه را کج ببیند و دروازه خالی چین را هم از یک قدمی با بغل پا باز نکند (اوت زدن آن توپ از گل کردنش سخت‌تر بود) همان سخت‌کوشی که می‌تواند برای همبازی‌اش موقعیت بسازد، همان فداکاری که می‌تواند پاس گل بدهد، همان تیز و زبر و زرنگی که می‌تواند توپربایی کند و همان شلخته‌ای که موقع تکل زدن سُر می‌خورد و مفت کارت زرد می‌گیرد و بازی با ژاپن را از دست می‌دهد!
طارمی حالا از بازی مقابل ژاپن محرم است. بعد از گل زدن به چین و سهیم شدن در صعود درخشان ایران، حالا مهدی باید روی سکو‌ها بنشیند.
اتفاقاً مهدی به درد این بازی می‌خورد، حتی شلنگ‌تخته انداختن او هم می‌توانست مقابل ژاپن مفید باشد. مهدی طارمی با وجود تمام انتقاد‌هایی که بابت کم‌دقتی به او و نوع فوتبالش- به خصوص در زدن ضربات آخر- وارد است، ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد. او با تخصص مثال‌زدنی در برداشتن حریف مستقیم و عبور دادن توپ از مدافع، استاد پیروزی در موقعیت‌های یک مقابل یک است و از معدود فوتبالیست‌های ایرانی است که با توپ از مدافع بدون توپ می‌گذرد.
چنین جواهری مقابل ژاپن غایب است و البته کریم انصاری‌فرد، مهدی ترابی، سامان قدوس، وحید امیری و... هستند که می‌توانند به جای او بازی کنند. با توجه به بازگشت وحید امیری و سابقه بازی او در نقش وینگر چپ، شانس امیری بیش از سایرین است، ولی مهدی ترابی هم می‌تواند انتخاب خوبی برای ایفای نقشی مشابه طارمی باشد و یک خط عقب‌تر از سردار آزمون در فضای خالی پشت سر مهاجم نوک ایران بازی کند و با گام‌های بلند و قدرت حمل توپ، غیبت طارمی را شسته و ببرد.
وقتی تیم ملی از سد ژاپن بگذرد، دوباره طارمی می‌تواند پشت سر سردار آزمون به زمین برود و زوج جذاب خط حمله تیم ملی باز هم کنار هم گل بسازند و گل خراب کنند و گل بزنند. به قول سردار، بسکتبال نیست که همه توپ‌ها گل شود.
تمام گزینه‌های کی‌روش
جانشین طارمی مقابل ژاپن کیست؟
*مهدی طارمی با کارت زرد ناخواسته‌ای که مقابل چین گرفت، بازی با ژاپن را از دست داد. مهدی قصد خطا نداشت و سُر خورد و نحوه برخوردش با حریف، داور را به اشتباه انداخت. داور بدون توجه به این نکته که طارمی سُر خورده بود و تعادل نداشت، به مهدی کارت زرد نشان داد تا بازی نیمه‌نهایی مقابل ژاپن را از دست بدهد، اما خوشبختانه دست کی‌روش برای پر کردن جای زوج سردار آزمون خالی نیست.
وحید امیری
اولین و آماده‌ترین گزینه
اولین گزینه‌ای که به ذهن همه می‌رسد، وحید امیری است. حالا که احسان حاج‌صفی و اشکان دژاگه در نقش مکمل‌های امید ابراهیمی جواب داده‌اند، کارلوس می‌تواند جهانبخش و امیری را به عنوان وینگر‌های راست و چپ به میدان بفرستد و تیم تهاجمی‌اش را به این شکل پشت سر سردار آزمون بچیند. امیری مقابل چین محروم بود و در سه بازی قبلی تیم ملی حضور ثابت داشت.
کریم انصاری‌فرد
مهاجم پشت سر مهاجم.
اما اگر کارلوس کی‌روش بخواهد از دو مهاجم پشت سر هم بهره بگیرد و مقابل ژاپن با روش دو مهاجم در فضای دولایه به میدان برود، کریم انصاری‌فرد می‌تواند ایفاگر این نقش باشد. یعنی کریم می‌تواند پشت سر سردار آزمون بازی کند و البته سردار هم این امکان را دارد که پشت سر کریم به میدان برود، هر چند بعید می‌دانیم کی‌روش نقش مهاجم نوک را به کسی غیر از آزمون بسپارد.
مهدی ترابی
گزینه‌ای برای شبیه‌سازی
اگر قرار به شبیه‌سازی طارمی باشد، مهدی ترابی نزدیک‌ترین فرد به اوست. هر چند همین که کی‌روش بعد از دو اخطاره شدن طارمی، کریم را به جای سردار به میدان فرستاد و او را در فضای بازی قرار داد، نشان می‌دهد او این نقش را برای انصاری‌فرد در نظر گرفته، اما ترابی هم می‌تواند کارایی طارمی را داشته باشد. او هم سرعت و قدرت حمل توپ دارد و البته سابقه گلزنی به ژاپن.
سامان قدوس
چرا که نه، خیلی هم عالی!
سامان قدوس شبیه طارمی نیست، اما چه کسی گفته، چون شبیه طارمی نیست، در تفکر کارلوس جا ندارد؟ کی‌روش پیش از این هم یک بار مقابل عراق بازی را با زوج سامان و سردار شروع کرد و هیچ بعید نیست دوباره دست به این کار بزند و با تغییر چیدمان ملی‌پوشان، ۱-۴-۱-۴ را با استفاده از سامان قدوس در فضای پشت سر آزمون و کنار اشکان به نمایش بگذارد.
روزبه چشمی
احتمال بازی با ۳ هافبک دفاعی
تعجب نکنید، شاید کی‌روش بخواهد مقابل ژاپن با ۳ هافبک دفاعی بازی کند. یعنی احسان حاج‌صفی و روزبه چشمی کنار امید ابراهیمی قرار بگیرند و تیم ملی با ۳ عنصر تدافعی به میدان برود. در این صورت نقشی که طارمی برعهده داشت، از مدل بازی تیم ملی حذف می‌شود و نفرات خط جلوتر از سه هافبک دفاعی ما می‌توانند جهانبخش و امیری پشت سر آزمون یا اشکان و امیری پشت سر آزمون باشند.
