بدون تردید یکی از بهترین هافبک‌های تاریخ استقلال بهتاش فریبا است. ستاره‌ای که در میانه میدان نمایش درخشانی در ترکیب استقلال داشت و با آرامش خاص و مثال‌زدنی خود، نقش مهمی در موفقیت‌های آبی‌ها ایفا کرد. فریبا گرچه در تیم ملی دوران کوتاهی داشت ولی با آقای گلی در جام ملت‌های آسیا ۱۹۸۰ نام خود را ماندگار کرد. با این حال خروج زودهنگام از فهرست تیم ملی آن هم در اوج آمادگی یکی از حسرت‌های همیشگی ستاره‌ای است که روزگاری برای فوتبالیست شدن، از خانه فرار کرده بود.
پیشکسوت استقلال اخیرا درباره حسن روشن گفت:«هیچ وقت مهاجمی مانند حسن روشن نمی‌آید. اولا بگویم که به واسطه علاقه‌ای که به حسن روشن داشتم تاجی شدم. خیلی کوچک بودم. می‌دانید که سن او از من بیشتر است. از شناسنامه برادرش استفاده کرده است و اسمش منصور است. بازی‌های حسن آقا را که در تاج می‌دیدم واقعا عاشق حسن آقا بودم. بعدا که بزرگ تر شدم و ملی پوش شدیم و کنارش بازی کردیم، وقتی هم بازی می‌شوید متوجه می‌شوید. به عنوان یک هافبک پاسور، هروقت سرم را بلند می‌کردم می‌توانستم به حسن روشن پاس دهم. یا روی دستم بود یا در عمق بود و یا می‌آمد و می‌گرفت. بعد هم سرعتش خیلی عالی بود. دو پا بود. اصلا نمی‌توانستید بفهمید چپ یا راست است. باهوش و بازی خوان بود. نصف گل‌هایی که می‌زد جایی که قرار می‌گرفت معلوم بود که چه کار می‌کند. واقعا فوتبالیست فوق العاده ای بود. بعدها بازیکنانی مانند حمید علیدوستی و ناصر محمدخانی و خداداد عزیزی آمدند. که بگیرند و دریبل بزنند و گل بزنند. مدل بازی آن‌ها را می‌گویم. عمر فوتبالش کوتاه بود. مصدومیت... شاید هم مقداری بد زندگی کردن. شاید این را نباید بگویم. ولی خیلی درگیر سلامت زندگی کرد و این‌ها نبود. مدام این طرف و آن طرف بود. انقلاب هم تاثیر گذار بود. الان تعداد بازی‌های ملی ما ۱۶ تا است. اولا آن زمان خیلی بازی انجام نمی‌شد. بعد هم دو سال فوتبال تعطیل شد. بعد فوتبال سیاسی شد. ۸۰ آقای گل شدم و ۸۲ دعوت نشدم. چرایش را باید آقای ناصر ابراهیمی جواب دهند که انتخاب نکردند.»
