امروز می‌خواهیم موضوعی ساده، ولی در عین حال مهم در روابط همسران را بررسی کنیم: نحوه صدا زدن همسر.
نحوه صدا کردن همسر می‌تواند در میزان ترشح هورمون‌های آرام بخش یا اضطراب زا موثر باشد و لذا ارتباط مستقیمی با سلامت روحی و جسمی و حتی طول عمر همسران دارد.
به این موضوع توجه کنید عنوانی که همسرتان را با آن صدا می‌کنید، جزو پرتکرار‌ترین واژه‌های زندگی مشترک تان محسوب می‌شود و بنابراین بسیار مهم است.
سه محیط عمده برای صدا کردن همسرتان وجود دارد:
۱ - محیط عمومی
باید همسران توافق کنند که در اماکن عمومی، محیط کار و مهمانی‌ها چگونه همدیگر را صدا بزنند. مثلاً ممکن است توافق کنند که در مغازه و خیابان و ... همدیگر را آقا یا خانم صدا کنند یا در محل کار به نام خانوادگی و در مهمانی‌های بسته به این که بستگان نزدیک حضور دارند یا خیر، از کلماتی مانند علی جان یا مهسا خانم استفاده کنند.
حساسیت‌های همسر باید در این خصوص جدی گرفته شود. بر اساس فرهنگ عمومی امروز ایران، اکثر مردان دوست ندارند همسرشان وارد محل کارش شود و در جمع همکارانش به او بگوید: سلام جوجوی من!
از همسرتان بپرسید دوست دارد در موقعیت‌های عمومی با چه نام یا عنوانی مورد خطاب شما قرار بگیرد و همان را عمل کنید.
۲ - محیط خانواده
در محیط خانواده، که اکثر همسران بیشتر وقت مشترک شان را در آن می‌گذرانند، می‌توانید فضای رمانتیک تری را برای صدا کردن همدیگر داشته باشید.
اینجا هم باید از همسرتان بپرسید دوست دارد چگونه مورد خطاب شما قرار بگیرد؛ همچنین به او بگویید که خودتان دوست دارید او را چگونه صدا کنید:
- ممکن است بگوید دوست دارم اسم خودم را صدا کنی.
- ممکن است همسری اسم شناسنامه‌ای اش را دوست نداشته باشد و بخواهد با نام جدیدی توسط همسرش صدا زده شود.
- ممکن است القاب و عناوینی مانند عزیزم، عشقم، عمرم، نفسم، بانوی من، آقای من و ... مطرح شود.
- بر اساس سلیقه و احساسات او، می‌توانید هر از گاهی کلماتی به کار ببرید که حس عاشقانه به او دست دهد: دلربای من، عسلی، شکلات من، ژلوفن من، آرامش، سرور من، نفس بانو و ....
- همچنین می‌توانید بر اساس ویژگی‌های های خاص او، گاهی عناوین دوست داشتنی درباره اش به کار ببرید: هنرمند من، چشم عسلی، کدبانوی بی نظیر من، ورزشکار من، دانشمند دوست داشتنی و ....
در یک تحقیق اینترنتی، مشخص شد که همسران ایرانی در محیط خانه از کلمات زیر و نظایر آن‌ها برای خطاب عاشقانه همسرشان استفاده می‌کنند:
جیگر طلا، سفیدبرفی، عروسکم، پرنسس من، مهربونم، شیطونکم، بهترینم، گوگولی، ویتامین، شیطون بلا، فندقم، آرامشم، آرام جان، تاج سرم، موسیقی قلبم، میوه دلم، آقایی، خانومی، لُپ گلی، فِنچم، قناری من، مرغ عشقم، یکی یه دونه، دیوونه من، جوجو، جانان، خاتون، افتخار من، گل من، پیشی من، سفید برفی من، مربای هلو، زندگی، نفس، محبوبم، نیمه من و ....
نکته: نزد فرزندان تان نیز همدیگر را با القاب و عناوین عاشقانه - و غیر جنسی - صدا کنید تا هم حس اطمینان به فرزندان تان منتقل شود و هم آن‌ها نیز نحوه رفتار با همسر را بیاموزند.
۳ - محیط خصوصی همسرانه
وقتی همسران در اتاق خواب شان هستند و مهیای روابط زناشویی، می‌توانند برای خطاب کردن همدیگر از کلمات جنسی به طور آزادانه استفاده کنند تا لذتی جنسی شان بیشتر شود. همسران در این باره باید به ۲ نکته توجه کنند:
- از کلمات یکدیگر نرنجند و دچار سوء تفاهم نشوند. اگر از کلمه‌ای هم خوششان نیامد، بعداً به همسرشان بگویند فلان کلمه را نگو.
- آنچه در آن حالت می‌گویند را در همان اتاق خواب جا بگذارند.
چهار نکته مکمل
الف) همه این کلمات باید با چاشنی پر رنگ احترام همراه باشد. احترام اصل اساسی اساسی اساسی زندگی مشترک است و همه چیز حتی صدا کردن همسر نیز باید تابعی از آن باشد.
ب) ممکن است کلمه‌ای نوعاً عاشقانه باشد، ولی همسر شما از آن برنجد. مراقب این موضوع باشید.
ج) علاوه بر کلماتی که در خطاب کردن همسر به کار می‌برید، لحن و زبان بدن تان نیز باید با آن همسو باشد. تحقیقات نشان داده است که برای انتقال تمام عیار یک پیام، کلمات تنها ۷ درصد نقش دارند و ۹۳ درصد بقیه مربوط به لحن و زبان بدن است. به عنوان مثال، به کلمه ساده‌ای مانند "بله" فکر کنید و ببینید چند نوع می‌توانید آن را ادا کنید و هر کدام چه معنایی می‌تواند داشته باشد از تأیید مطلق تا سؤال و تردید و نفی و تمخسر و ....
د) نامی که همسرتان را با آن در محیط خانه صدا می‌کنید را روی گوشی تلفن همراه تان ذخیره نکنید. شاید همسرتان دوست نداشته باشد وقتی به شما زنگ می‌زند و شما در محیط کارتان هستید، کلماتی مانند "مربای من" روی گوشی تان نقش ببندد و بقیه آن را ببینند.
