الکس حلمی در میان قالی های ایرانی گالری خود قدم می زد و دانه به دانه تحسینشان می‌کرد. تابلویی که از سقف آویزان شده بود قلبش را به درد آورد:« حراج پایانی » .
سی سال بود که حلمی فروشگاه خود را در وست وود با هنری که کالیفرنیای جنوبی را به روستاهای ایران بافنده این قالیها متصل می‌کرد، پرکرده بود.
این فروشنده 62 ساله نمی خواهد فروشگاهش را ببندد ولی پس از وضع تحریم‌های سخت علیه ایران از ماه نوامبر، حلمی حس کرد از اینکه کسب و کارش در وسط یک جنگ ژئوپلیتیکی گیر افتاده، خسته شده است .
حلمی گفت:« دلم شکسته من این کار را برای پول انجام نمی‌دهم. بخاطر تاریخ انجام می‌دهم. چرا باید فرهنگ را تحریم کرد؟»
آمریکا در سال 2010 تجارت کالاهای ایرانی را ممنوع کرد. وقتی در سال 2015 این ممنوعیت برداشته شد، صاحبان کسب و کار های ایرانی آمریکایی امیدوار شدند. آنها تصور می‌کردند که پایان این ممنوعیت یک شاهراه تجاری از بین رفته را تجدید میکند. غیر از قالی، بازرگانان محصولات کمتر شناخته شده دیگر مثل زعفران، خاویار و پسته هم وارد می‌کردند .
در سال 2016 حلمی اولین محموله کالاهای تجاری خود را از ایران دریافت کرد . در این محموله 40 قالی دستباف هم وجود داشت که ارزش آن به حدود 500 هزار دلار می‌رسید .
بعد ترامپ از معاهده معروف برجام بیرون رفت . تحریم‌های جدید دولت بخش‌های اصلی اقتصاد ایران مثل انرژی، کشتیرانی، کشتی‌سازی و مالی را هدف قرار داد .
در کل بیش از 700 کشتی، هواپیما، بانک، شرکت و سایر نهادها در لیست سیاه آمریکا قرار گرفت، 300 تا بیشتر از قبل .
حلمی گفت:« صبرم تمام شده. می خواهم بیرون بروم. دیگر امیدی ندارم» .
ادل توسی که فروشگاه قالی توسی را با پدر و برادرش در وست وود اداره میکند گفت:« به محض اینکه داشتیم تاثیرات لغو تحریم ها را حس می کردیم، دوباره ضربه خوردیم» .
توسی که 5 نسل از خانواده اش در صنعت قالی ایران کار میکنند، گفت تازه داشت همه چیز متعادل می شد که بعد دوباره برگشتیم سر خانه اول .
چند ماه پیش یک تولید کننده ایرانی از فروشگاه آنها دیدن کرده بود و پیشنهاد یک همکاری جدید را داده بود. بافت فرش های ماشینی در ایران و فروش آن در آمریکا به مشتریان جوانتری که قدرت خرید قالی های دستباف هزاران دلاری ایران را ندارند. طوسی گفت که حالا تولیدکنندگان آسیایی این بازار را کنار گذاشته اند .
متخصصان می‌گویند که قبل از تحریم های زمان اوباما، آمریکا حدود 20 تا 30 درصد صادرات قالی ایران را در دست داشت .
حلمی،یک مالک در حال بازنشستگی فروشگاه فرش ایرانی گفت که او ده ها سال قبل از ایران مهاجرت کرده با این هدف که هنر کشور خود را گسترش دهد. از آن زمان هزاران قالی ایران را تبلیغ کرده است که قدمت برخی به 200 سال می‌رسد. برخی حتی با مواد طبیعی مثل انار، پوست گردو و بلوط رنگ شده اند و برای بافتنشان یک دهه زمان لازم است .
حلمی گفت که هرگز تصور نمی کرد این فروشگاه را ببندد ولی به خاطر تحریم‌ها و عدم علاقه فرزندانش به ادامه این شغل خانوادگی چاره ای ندارد .
شاید این فضا را به رویدادهای فرهنگی اختصاص دهد مثل جشن های سال نو ایرانی و ترکیبی از ایرانی-آمریکایی های جوانتر. او گفت:« من تا جایی که می توانستم تلاش کردم. دیگر کافیست. چقدر میتوان شکست خورد و بلند شد؟»
