این روزها همه چیز در جامعه ایران رنگ و بوی جام جهانی به خود گرفته و حتی جناب خان هم در جو روسیه و جام جهانی است. تیم ملی به روسیه سفر کرده و کمتر از یک هفته دیگر اولین بازی ایران در جام جهانی اش را برابر مراکش انجام خواهد داد و تقریبا فضای عمومی کشور تحت تاثیر این رویداد بزرگ قرار گرفته است. در میان برنامه ها و تولیداتی که با حال و هوای جام جهانی تولید شده اند یک موسیقی ظرف چند ساعت در فضای مجازی خیلی زود پرمخاطب شد. محمدبحرانی که با طنزهای ورزشی و به خصوص صداپیشگی عروسک جناب خان در سال های اخیر محبوبیت به دست آورده مانند جام جهانی 2014 یک آهنگ با مضمون طنز را برای تیم ملی ایران و جام جهانی اجرا کرده است. او که اولین بار قبل از جام جهانی برزیل نیز ترانه ای را در همین حال و هوا خوانده بود و حسابی گل کرده بود این بار ترانه دیگری را آماده کرده که با حضور جناب خان جذابیت های بیشتری هم پیدا کرده است.
معجون رامبد و دوستان بعلاوه جناب خان
این قطعه طنز موسیقی در حالی ساخته شده است که چندماهی است شاهد بازگشت جناب خان به برنامه خندوانه هم هستیم. حالا بحرانی و جناب خان با همکاری رامبد جوان این موسیقی و ویدئوی بانمک آن را ساخته اند. تهیه کننده این موسیقی همانطور که گفته شد رامبد جوان است و آهنگسازی آن را کیوان کیارس بر عهده داشته است. امیرسلطان احمدی که ترانه سرای این کار هم هست مانند ویدئوی جام جهانی 2014 در کنار بحرانی در اجرای ترانه نقش دارد.
بازگشت جناب خان با آن همه هواخواهی که دارد به خودی خود برجذابیت های این ترانه اضافه کرده است. به نظر ترانه جدید نیز نسبت به قبلی از سطح کیفی بالاتری هم برخوردار است. موسیقی با نواختن چند نت از موسیقی متن فیلم «روزی روزگاری در غرب » ساخته انیوموریکونه که در ادامه به موسیقی معروفی که توسط کنراد پلاکنر ومایک فراجریا ساخته شده و در جام جهانی 90 ایتالیا از تلویزیون ایران پخش می شد و تصاویری از بچه هایی که با توپ پلاستیکی مشغول بازی هستند گره می خورد:« کجای دنیا با یه توپ دولایه، روی آسفالتی که نداره یه سایه، یکی پابرهنه یکی با دمپایی کل میندازن که بزنن لایی... ما با جدول کوچه کردیم یک و دو ، مارو نترسون از کریس رونالدو» در ادامه کمی تغییر شکل داده و امیرسلطان احمدی روی آن هیپ هاپ می خواند:«گنده هاشون کیان راموس و کاستا، اینا نمی شن برای بچه ها داستان، دربیل زنای اونا ایسکو و آلبان ،کشویی می خورن هردوشون از اشکان، تیممون لوله کردن را فوت آبه می گی نه مهمون من کیک و نوشابه.» در این ترانه عشق به فوتبال در ایران از لا به لای خاطرات شیرین نسل های قبلی بیرون آمده است. نوستالژی آدامس هایی که عکس های فوتبالی داشتند، توپ دولایه و شیرجه زدن روی آسفالت و... به خوبی می تواند با عشاق فوتبال و تیم ملی ارتباط برقرار کند:« شوت یه ضربو کجای دنیا دیدی، تا حالا با توپ دولایه کات کشیدی، یه رباط صلیبیش پاره میشه مرده، تا حالا زانوهات آب آورده، اگر پخش می شد شبکه یک روزی ،فیلم فرار به سوی پیروزی، ما بودیم که بعداز شیرجه راکی، شیرجه می زدیم رو زمین خاکی، این زخما به دست نیومده ارزون، مارو از سیوهای دخیا نترسون.»
بیرانوند به جای بیک زاده
در موسیقی جام جهانی 2014 برزیل بحرانی و سلطان احمدی در متن ترانه با برخی بازیکنان تیم ملی هم شوخی کردند به خصوص شوخی که با هاشم بیک زاده کردند و بسیار هم گل کرد:« بشنو دی ماریا و جو گیر نشو... با هاشم بیک زاده در گیر نشو» اما در ترانه جدیدی که بحرانی و دوستانش اجرا کرده اند این شوخی ها بیشتر با بازیکنان خارجی و تیم های رقیب انجام شده و در عوض به بازیکنان تیم ملی حس و حال حماسی داده اند. مثل این قسمت که می خواند:« اسکوربورد پوکید شرمنده...پرتابای دست بیرانونده». نکته دیگری که در این ترانه جلب توجه می کند نگاه منتقدانه و اجتماعی است که در متن ترانه وجود دارد. مثلا در ترجیع بند این ترانه می خوانند:« ما همونیم که با دستامون می کوبیدیم رو عکس آدامس، ما طعم سختی ها رو بد.... چشیدیم. می خوایم که باشیم، پوستر روی دیوارهای خونه هاتون، تموم شد اون دوران و قد کشیدیم.»
حال و هوای بندر
اما از میانه های ترانه و با حضور جناب خان موسیقی نیز به بندری تغییر شکل می دهد:« نیمار نیمار اومدیم روسیه والا ایران براتون و چه کابوسیه، نیمار نیمار اومدیم روسیه ایران براتون چه کابوسیه» جناب خان با این بیت بامزه حضورش را اعلام کرده و به موسیقی رنگ و لعاب ایرانی و جنوبی می دهد. او در بخش آخر ترانه با آن لحن و لهجه گرم و دوست داشتنی می خماند:« محمد صلاح تو چی صلاح میدونی؟وی هله ما حله مالی بزن یکی دیگه وییییی، یعنی فقط جای ابراهیم تهامی تو تیم خالیه؟؟جونم احمد عابدزاده»
