گروه اجتماعی- پس از واکنش های هیجانی به زلزله کرمانشاه که موجب آسیب های جانی و مالی بسیاری از شهروندان کشورمان شده بود، موجی از هراس در میان همه مردم ایران ایجاد شده به نحوی که برخی از اظهارنظرها حتی از وقوع حادثه ای مشابه در تهران خبر می داد. تخریب گسترده بخشی از منازل مسکونی و همچنین بی خانمانی مردم عزیزمان؛ موجب شده بود تا هریک از مسئولین شهری خود را برای رخدادهای غیرمترقبه آماده سازند. باتوجه به مطالبات شکل گرفته پس از زلزله کرمانشاه هریک از مسئولین به نوبه خود سعی کرده تا به آمادگی کامل زیرمجموعه اش در مقابل حادثه زلزله اشاره کند که یکی از برجسته ترین این اظهارات سخنان شهردار تهران، آقای محمد علی نجفی بوده است. وی با تاکید بر این مساله که مدیریت بحران شهر تهران فقط بر عهده شهرداری می باشد، پس از اعلام آمادگی لازم برای مقابله با زلزله به آماده سازی 10 پارک جنگلی برای اسکان و همچنین سوله های مدیریت در هنگام وقوع حادثه اشاره می کند . وی در ماه های گذشته در این باره گفته بود:"در ۱۰ پارک جنگلی تهران امکان اسکان برای جمعیتی حدود ۶۰۰ هزار نفر ایجاد شده است. همچنین ۵۰ هزار بسته کمک‌های اولیه فراهم شده است. افزون بر اینها ۱۱۰ پایگاه یا سوله که در اختیار بخش‌های مختلف بود، در حال پس گرفتن آنها هستیم. بنابراین آمادگی نسبی در تهران برای مقابله با حوادث غیر مترقبه مثل زلزله وجود دارد."
به گزارش افکارنیوز، با وجود همه اظهار نظرهای مسئولین شهری ولی واقعیت پس از زلزله تهران حکایت از رخدادی متفاوت داشت. در واقع هرج و مرج گسترده در شهر تهران با وجود عدم هیچ گونه خسارات جانی و مالی، بیانگر غافلگیری ستاد مدیریت بحران شهرداری تهران می باشد. نه تنها این ستاد هیچ گونه تمهیداتی را برای حضور مردم در پارک های جنگلی و یا سوله های مدیریت بحران تدارک ندیده بود بلکه حتی شهردار تهران نیز به منظور شفاف سازی شرایط موجود حتی 48 ساعت پس از زلزله نیز حضوری رسانه ای نداشته است. مردم تهران نمی دانستند پس از خروج از منزل باید به کدام پناهگاه بروند و اصلا آیا پناه گاهی در این زمینه تعبیه شده یا خیر! عدم آگاهی مردم از وضعیت موجود؛ استرس عمومی جامعه را افزایش داده و شاهد بار ترافیکی عظیمی در سطح خیابان های تهران بودیم. افزایش مصرف بنزین و خوابیدن مردم در خودروهای شخصی تا صبح زلزله؛ خود مبین عدم وجود امکانات جانبی توسط ستادمدیریت بحران می باشد. اگرچه آقای نجفی خود رسما پس از حادثه کرمانشاه در رسانه ها اعلام کرده بود که مسئول مدیریت بحران شهر تهران فقط و فقط شهردار بوده ولی پس از حادثه هیچ خبری از وی نشده و حتی اظهارنظر کارشناسی از وی نمی بینیم. گویی خود شهردار نیز به پناهگاهی امن رفته و مسئولیت خود را در قبال شهروندان تهرانی به فراموشی سپرده باشد. آنچه مردم به صورت مترتب در رسانه ملی مشاهده می کردند، واکنش استاندار تهران به زلزله و هشدارهایی بوده که وی به مردم می داده در حالیکه مسئولیت مدیریت بحران تهران بر عهده شهردار این شهر می باشد.
عدم آموزش های لازم توسط شهرداری تهران
به طور حتم یکی از اصلی ترین برنامه ریزی های شهرداری تهران پس از زلزله کرمانشاه و افزایش هشدارها نسبت به زمین لرزه در تهران؛ باید حول محور آموزش شهروندی شکل می گرفت. مساله ای که مورد غفلت مسئولین شهری قرار گرفته و حتی شاهد آموزش های شهروندی در این زمینه هم نبودیم. عدم معرفی سوله های مدیریت بحران به عموم مردم جامعه توسط رسانه های رسمی و غیر رسمی، عدم ارائه هشدارهای لازم در هنگام وقوع زلزله، عدم ایجاد جایگاه هایی مناسب برای حضور مردم در هنگام زلزله و چندین و چند مورد دیگر از آموزش های همگانی که مورد غفلت قرار گرفته موجب شده تا سازمان مدیریت بحران شهرداری تهران را در آزمون زلزله مردود کند.
حضور بدون برنامه مردم در خیابان ها که ترافیک گسترده ای را در نقاط مختلف شهری بوجود اورده؛ گواهی بر بی برنامگی شهرداری تهران می باشد. عدم اماده باش شهرداری تهران را حتی از عدم حضور گسترده پلیس در شهر هم می توان به خوبی مشاهده کرد، خوشبختانه شاهد ناهنجاری های اجتماعی پراکنده به واسطه واکنش های هیستریک مردم جامعه پس از زلزله نبودیم ولی اگر ریشتر این زلزله کمی بیشتر بود و ویرانی های ساختمان ها و معابر شکل می گرفت طبیعتا؛ حجم عظیمی از ناهنجاری ها شکل گرفته و بزهکاری اجتماعی به اوج خود می رسید. با وجود بسته شده خیابان ها بواسطه حضور شتاب زده مردم، دیگر هیچ راهی برای خدمات رسانی وجود نداشت. از هر زاویه ای که به مساله مانور زلزله تهران نگاه کنیم؛ شهرداری تهران نتوانسته حداقل های مورد نیاز را برطرف کند و آرامش پس از زلزله نیز فقط به دلیل عدم هیچ گونه صدمات جانی و مالی بوده است.
آنچه به عنوان نتیجه اصلی این زلزله می توان به خوبی رویت کرد؛ فاصله بسیار زیاد حرف تا عمل مسئولین شهرداری تهران بوده چراکه برخلاف گفته های شهردار تهران که آمادگی لازم برای مقابله با زلزله تهران وجود داشته، هیچ گونه برنامه ریزی، راهبردسازی و یا حتی برگزاری جلسات موثر مدیریت بحران صورت نگرفته تا لااقل از درج اخبار نادرست و شایعات متعدد پس از زلزله جلوگیری کند. یک هفته پس از زلزله تهران، مردم به جای اینکه اقدامات صورت گرفته یا پیش بینی شده را مطالبه نمایند، ابتدایی ترین سوالشان این بوده که شهردار تهران هنگام وقوع زلزله کجا بوده؟ چرا در رسانه ها ظاهر نشده و مسئولیت مدیریت بحران شهر تهران را طبق گفته خودش، برعهده نگرفته است؟ سوالاتی که تا همین امروز نیز پاسخ قطعی توسط شهردار تهران بدان داده نشده و یا با برخی تعبیرات همچون مدیریت از راه دور سعی شده افکار عمومی را اقناع نماید.
