سمیرامیس کیا که متولد 1360 از تهران، در حال حاضر تورنتو زندگی می‌کند و دانشجوی سال آخر رشته فیلم‌سازی دانشگاه یورک است.
این فیلم‌ساز جوان می‌گوید:«تا الان چند فیلم کوتاه ساخته‌ام، دو فیلم تجربی یکی در کانادا و دیگری در چین و یک فیلم داستانی که جز پروژه‌های دانشگاهی محسوب می‌شد و به عنوان بهترین فیلم داستانی در فستیوالی که در خود دانشگاه یورک هرساله برگزار می‌شود، به عنوان بهترین فیلم انتخاب شد.»
او درباره‌ی فیلم اخیرش توضیح می‌دهد: «زمین» یک فیلم کوتاه یازده دقیقه‌ای است. روایت ساده‌ای از یک مرد افغان برای برقراری ارتباط با محیط اطرافش است. فیلم به دو زبان فارسی و انگلیسی است.
سمیرامیس کیا فیلمش اخیرا به بخش رقابت جهانی چهل و یکمین فستیوال مونترآل راه پیدا کرد، در نهایت جایزه بهترین فیلم کوتاه ملی بخش دانشجویی موسوم به نورمن مک لارن را کسب کرد.
این فیلم‌ساز جوان درباره‌ی جایگاه جشنواره‌های فیلم در کانادا خاطرنشان کرد: جشنواره جهانی فیلم مونترال به عنوان بزرگترین جشنواره فیلم‌های مستقل در دنیا شناخته می‌شود که هرساله تعداد زیادی فیلم ساز از نقاط مختلف دنیا در آن شرکت می‌کنند. تنها جشنواره دارای بخش مسابقه‌ای در آمریکای شمالی است که چهل و یک سال پیش توسط سرگه لوزیک تاسیس شد. جشنواره بر مبنای تقویت تفاوت‌های فرهنگی، درک متقابل ملت‌ها از یکدیگر و پرورش سینمای کشورهای مختلف بنا شده است و در طی این سال‌ها به همین منوال به انتخاب آثار هنری از کشورهای مختلف پرداخته است. به طور مثال هرساله فیلم‌های بسیاری از کشورهای مختلف در آن حضور دارند که لزوما تولید شرکت‌های فیلم سازی بزرگ دنیا و یا فیلمسازهای شناخته شده و مطرح نیستند.
سمیرا میس کیا ادامه داد:جشنواره مونترآل به دلیل اهمیتی که به سینمای مستقل و خلاقیت می‌دهد به دنبال کشف استعدادهای تازه و بستری برای تبادل اندیشه بین سینماگران از سراسر دنیاست. این موضوع به وضوح در برگزاری فستیوال دیده می‌شود. به طور مثال در فستیوال مونترآل از اتفاق معمول در بسیاری از فستیوال‌های دیگر دنیا مثل فرش قرمز، حضور سلبریتی‌ها، یا مهمانی‌های پر زرق و برق خبری نیست. این به فیلم‌سازها این امکان را می‌دهد تا در فضایی ساده و هنری به تبادل اندیشه بپردازند.
او ادامه داد:تنها جشنواره مسابقه‌ای آمریکای شمالی است که مورد تایید اف آی ای پی اف یا انجمن بین المللی تهیه کنندگان فیلم است. یکی از سیاست‌های جشنواره مونترال پرهیز از نمایش فیلم‌های پرفروش است. یکی به این دلیل و دیگر به خاطر سیاست‌های مدیر فستیوال، فستیوال بسیاری از حامیان مالی خودش را از دست داده ولی همچنان به زعم تمامی مشکلات دست اندرکاران فستیوال فیلم ها را بر اساس استانداردهای همیشگی انتخاب می کنند.
به طور مثال شما از تمامی کشورها و فرهنگ‌ها فیلم می‌بینید و سرمایه فیلم، تهیه‌کننده و توزیع کننده در انتخاب شدن فیلم نقشی ندارند. فستیوال مونترآل در مقابل این اتفاق که خیلی از فستیوال‌ها را تحت تاثیر قرار داده است مقاومت کرده است. به همین دلیل بخش زیادی از بودجه‌ای سال‌های قبل را از حامیان مالی فستیوال از دست داد و همین موضوع باعث مشکلات بسیاری در فستیوال شد.
سمیرا میس‌کیا درباره‌ی تاریخ حضور سینماگران ایرانی در فستیوال های کانادا توضیح داد: سینمای ایران و نوع نگاهش به روابط انسانی وهمچنین طبیعت یکی از محبوب‌ترین‌های فستیوال است. تعداد زیادی از فیلم‌های ایرانی مثل «باران»، «بچه‌های آسمان» و «رنگ خدا» و یا فیلم «کودک و سرباز» موفق به کسب جایزه هم شده‌اند. اما شاید دانستن این نکته که علاقه فستیوال مونترال به سینمای ایران به عواملی مثل خط روایی ساده، حضور بازیگران غیرحرفه‌ای و استفاده طبیعی از المان‌های موجود در فضای فیلم ، مثل صدا است. به گفته الی کستیل، منتقد معروف جشنواره و مدیر مجله سکانس، یکی از زیبایی‌های سینمای ایران حضور شخصیت‌های ساده‌ای است که کارهای خارق العاده می‌کنند.
این فیلم ساز جوان در پایان درباره‌ی پروژه‌های بعدی‌اش توضیح داد: من در حال حاضر در مرحله پیش تولید یک فیلم کوتاه هستم که در آذر ماه در تورنتو فیلمبرداری می‌شود. بعد از آن سفری به هلند خواهم داشت تا قسمت‌هایی از فیلم مستندی را که در حال ساخت آن هستم را فیلمبرداری کنم. فیلم زندگی شخصی و حرفه‌ای ورزشکاری را نشان می‌دهد که در تلاش و مبارزه برای رسیدن به آرزوها و رویاهایش است. فیلم سازی در کشور کانادا که به شدت تحت تاثیر سینمای آمریکاست، کار بسیار سختی است. امیدوارم که بتوانم با ساخت فیلم‌های بلند به طور رسمی وارد دنیای سینمایی کانادا بشوم.
