واقعا حیف است، چون طناب زدن همزمان ترکیبی از مزایا را برای استخوان ها، تعادل و عضلات دارد که بیشتر ورزش ها نمی توانند با آن برابری کنند.
اگر به تازگی طناب زدن انجام داده باشیدش حتما می دانید چقدر باعث افزایش ضربان قلب می شود. یک چیز خوب درباره این ورزش میزان شدتش است که می تواند به همان اندازه ای که می خواهید افزایش پیدا کند.
در حالی که طناب زدن با سرعت کم می تواند تمرین خوبی برای گرم کردن باشد طناب زدن با سرعت بالا یا دوبار رد کردن طناب از زیر پا قبل از فرود آمدن می تواند در عرض یک یا دو دقیقه به نفس نفس زدن بیندازدتان.
هماهنگ سازی کامل بدن برای طناب زدنی موفق نیز یکی دیگر از نقاط مثبت این ورزش است. بوکسورها به این دلیل زیاد طناب می زنند که زمان بندی دقیق آن بین دست و پا به برقراری ارتباط بالا تنه و پایین تنه با مغز کمک می کند.
مانند گروهی از نوازندها که بدون هماهنگی ممکن نیست بتوانند با هم چیزی بنوازند، مغز و عضلات اصلی بدن نیز بدون هماهنگی ممکن است نتوانند درست مرتبط شوند، مخصوصا با بالا رفتن سن. طناب زدن کمک می کند عضلات بدن با یکدیگر هماهنگ شوند و در واقع این گروه موسیقی آماده اجرای کنسرت شود. این یعنی خطر زمین خوردن تا حدود زیادی کاهش می یابد.
برخی از مربیان و متخصصان وقتی با کودکانی کار می کنند که مشکل هماهنگ سازی یا انجام حرکات پیچیده را دارند از طناب زدن برای کمک به آنها استفاده می کنند. در یک تحقیق که روی فوتبالیست های جوان انجام گرفته بود مشخص شد کودکانی که در کنار تمرینات اصلی طناب می زدند در مقایسه با کودکانی که فقط تمرینات مربوط به فوتبال را انجام می دادند تعادل و هماهنگی بهتری دارند.
جالب است بدانید طناب زندن همچنین ورزشی عالی برای فعال و متناسب کردن عضلات بالا تنه است. شاید به نظر بیاید تمام حرکات طناب زدن مربوط به دست و مچ دست باشد اما برای کنترل و ثابت نگه داشتن طناب مجموعه عضلاتی از بازوها و شانه ها گرفته تا کمر، باید درگیر شوند. در مقایسه با دویدن و یا دیگر ورزش های هوازی طناب زدن تمرینی است برای کل بدن.
مزایای این ورزش تا استخوان ها نیز پیش می رود. طناب زدن با وارد آوردن فشار و بار به استخوان ها به تراکم هرچه بیشتر آنها کمک می کند. در یک تحقیق که در همین زمینه انجام شده بود مشخص شد خانم هایی که 3 بار در هفته به مدت 6 ماه 10 مرتبه تا جایی که می توانند می پرند، می توانند تراکم مواد معدنی را در پاها و نیمه پایینی ستون فقراتشان افزایش دهند.
یکی دیگر از خوبی های این ورزش آن است که فشار به توپ های پا وارد می شود نه پاشنه ی آن. فشار روی پاشنه پا مخصوصا برای کسانی که می دوند مشکلاتی به وجود می آورد. طناب زدن بیشتر روی نوک انگشتان و توپ های پا انجام می گیرد بنابراین احتمال آسیب دیدگی زانو و ران کاهش می یابد.
اما حواستان باشد شاید طناب زدن به نظر ساده بیاید اما می تواند ورزشی سخت باشد. بسته به میزان شدتی که طناب می زنید این ورزش می تواند تبدیل به تمرینی با شدت بسیار بالا شود. اگر 25 کیلو اضافه وزن داشته باشید و قبلا هم ورزش نکرده باشید نباید با این شدت ورزش کنید.
اما اگر فرم بدنتان مناسب است و اضافه وزن زیادی ندارید می توانید یک تمرین کوتاه طناب زنی – مثلا 5 دقیقه – به روتین ورزشی خود اضافه کنید. می توانید در هفته گاهی به مدت 30 دقیقه این ورزش را انجام دهید و آن را جایگزین ورزش هوازی کنید، اما بهتر است در طول هفته و در بین دیگر تمرینات باشد.
