استامینوفن یک داروی مفید برای پاین آوردن تب و مسکن درد است که برای سرما خوردگی و آنفولانزا بکار می رود.مصرف بیش از حد استامینوفن بسیار خطرناک است، و ممکن است به مرگ و میر منجر شده و یا شخص دچار آسیب کبدی غیر قابل برگشت شود.
تحقیقات نشان می‌دهد که هر ساله ۱۵۰ آمریکایی به خاطر مصرف زیاد استامینوفن جان خود را از دست می‌دهند. در واقع باید گفت که استامینوفن، که نسبت به تایلنول شناخته‌شده‌تر است، ماده‌ای پرکاربرد در بسیاری از داروها محسوب می‌شود. بسیاری از مردم هنوز نمی‌دانند که تمام مسکّن‌ها به یک روش ساخته نمی‌شوند. در واقع، بسیاری از ما فکر می‌کنیم که تایلنول و آدویل قابل جایگزینی هستند. از آنجایی که استامینوفن و ژلوفن داروهایی هستند که بدون نسخه می‌توان آنها را تهیه کرد، مردم فکر می‌کنند که هیچ خطری نداشته و ایمن هستند. باید گفت که در بسیاری از موارد و در دُزهای کم، این مسئله درست است. اما استثنائاتی هم وجود دارد، خصوصا بعد از مصرف زیاد آنها.
استامینوفن
مزایا: در بین دو دارویی که نام برده شد، عملکرد استامینوفن در معده بهتر بوده و به مانند داروهای NSAID مثل ایبوپروفن، مصرف طولانی‌مدت آن خطر حمله‌ی قلبی به دنبال ندارد. این دارو، برای سردردهای خفیف و دررفتگی‌ها، گزینه‌ی بهتری بوده و عوارض جانبی آن هم کمتر است.
معایب: مصرف زیاد استامینوفن می‌تواند به مشکلات کبدی منتهی شود. بزرگترین مشکل، خطر پنهان استفاده‌ی بیش از اندازه از این داروست بی‌آنکه خودتان متوجه شوید.
ژلوفن (ایبوپروفن)
مزایا: این دارو در کاهش درد و تب بسیار مؤثر است و بر خلاف استامینوفن، یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی است و این یعنی باعث بهبود التهاب شده و اعتیادآور هم نیست. ژلوفن برای درمان انواع سردردها، دندان‌دردها، کمردرد، آرتروز، دردهای شدید قاعدگی و یا زخم‌های خفیف بسیار مناسب است.
معایب: مصرف زیاد ژلوفن و آن هم به یک‌باره و یا استفاده از آن به طور منظم و برای مدت طولانی، خطر حمله‌ی قلبی، زخم‌ها یا خونریزی معدی‌روده‌ای را افزایش می‌دهد. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی هم باعث آسیب به کلیه‌ها شده و یا مشکلاتی برای فشار خون ایجاد می‌کنند.
