شاید در این بین بهترین کسی که بتواند راجعه به قضایای اخیر اظهارنظری داشته باشد بازیکنانی باشند که در چنین شرایطی از استقلال و پرسپولیس به فوتبال اروپا ترانسفر شده و رنگ پیراهن شان نیز تغییر کرده باشد از جمله علی سامره که از استقلال آبی پوش به پروجیای قرمزپوش نقل مکان کرد آن هم در روزهایی که با لقب علی 30 ثانیه محبوب طرفداران استقلال بود.به همین بهانه با سامره که این روزها سخت در تلاش برای آماده سازی امیدهای استقلال برای قهرمانی در تهران و معرفی چند ستاره جدید به این باشگاه است، گفتگویی انجام دادیم.
باید دوباره با شرق آسیا رقابت کنیم
نزدیک به یک دهه می شود که درجا زدن فوتبال ایران بیشترین لطمه را به پرورش و معرفی استعدادهای جدید فوتبال ایران وارد کرده است. لطمه ای که حالا نتیجه اش را می بینیم که هیچ بازیکن ایرانی در باشگاه های مطرح اروپایی عضویت ندارند اما بازیکنان ژاپنی، کره ای و حتی استرالیایی در بهترین باشگاه ها جولان می دهند.الان باید هدف ما این باشد که دوباره رقیب بزرگی برای شرق آسیا در راه رفتن به اروپا و ترانسفر بازیکن به باشگاه های بزرگ باشیم.
نسل جدید می تواند در اروپا بدرخشد
به نظرم نسلی که در تیم ملی جوانان دو دوره قبل به فوتبال ایران معرفی شد می تواند این طلسم را بشکند جایی که جهانبخش ، آزمون، کریمی و ... حالا قدم اول برای رسیدن به باشگاه های بزرگ را برداشته اند و این نوید را به فوتبالدوستان دادند که نسل جدید فوتبال ایران دوباره می تواند نام کشور عزیزمان را در دنیا بر سر زبان ها بیاندازد. البته تا آن روز هنوز زمان زیادی باقی مانده و نیاز به یک همت عالی است تا این روند به نتیجه برسد.
بازیکنان محبوب باید با روش درست از تیم های شان جدا شوند
من هم تا حدودی در جریان انتقادات و جوی که علیه چند بازیکن جدا شده پرسپولیس و استقلال به راه افتاده قرار دارم. جوی که اصلا درست و حرفه ای نیست گرچه اعتقاد دارم این اتفاق می توانست با راه و روش بهتری انجام شود. ببینید وقتی بازیکنی پیشنهادی خوب از تیم اروپایی داشته باشد صد درصد باید برود اما این که صرفا دنبال رفتن از ایران باشد و تن به هر قراردادی بدهد کار درستی نیست ضمن این که بازیکنان محبوب برای جدایی از تیم شان باید راه و روش خاص خود را طی کنند نه این که باعث رنجش این طرفداران شوند.
هر بازیکنی دوست دارد چالش جدیدی را تجربه کند
من کاری به رامین رضائیان ندارم اما شرایط مهدی طارمی را به خوبی درک می کنم چون خودم در این شرایط بودم و می دانم محبوبیت در این سطح چه داستانی هایی پشت خود دارد. طارمی آقای گل ایران بود و به عنوان بهترین بازیکن فصل هم انتخاب شد بنابراین مسئولیتش در این تیم دوچندان شده بود و باید زیر بار این فشار طاقت می آورد اما او هم به این نتیجه رسید که به دنیایی جدید و چالشی هیجان انگیزتر از پرسپولیس نیاز دارد به همین خاطر تصمیم گرفت برود
طارمی می ماند برای پرسپولیس کارآیی نداشت
در این که او می توانست بهتر از این پرسپولیس و طرفدارانش را ترک کند هیچ بحثی نیست اما پرسپولیسی ها نیز باید به این واقعیت توجه کنند که حتی اگر طارمی هم قید اروپا رفتن را می زد با اتفاقات رقم خورده دیگر کارآیی سال قبل را برای پرسپولیس نداشت و بهترین راه همین بود که اجازه رفتن به او داده شود.
مهم دل آدم هاست نه رنگ پیراهن شان
رنگ پیراهن؟! این هم از آن دست حرف هایی است که تنها در ایران شنیده می شود. به نظرم انتقاد از این که طارمی و رضائیان به تیمی رفتند که رنگ پیراهنش آبی است اصلا منطقی نیست.کسی نباید به این اتفاق به عنوان سوژه برای انتقاد از این دو بازیکن نگاه کند چون یک فوتبالیست حرفه ای مهم برایش این است که تیمی را انتخاب کند که به پیشرفتش کمک کند نه این که رنگ پیراهنش باب میل طرفداران سابق آنها باشد. به نظرم آن زمان ها گذشت که بخواهیم به خاطر رنگ ها و تعصبات آینده بازیکنان را از بین ببریم. مهم دل آدم هاست نه رنگ پیراهن که به تیم های محبوب شان عرق و تعصب داشته باشند.
استقلال خودش به شهباززاده نیاز دارد
در ماجرای سجاد شهباززاده و جدایی اش از استقلال من نمی دانم در نهایت چه اتفاقی رخ خواهد داد اما تنها می توانم بگویم این بازیکن برای منصوریان در لیگ شانزدهم می توانست به برگ برنده ای تبدیل شود چون استقلال به حضورش نیازمند بود. با این وجود سجاد هم درست مثل مهدی طارمی در پرسپولیس دنبال دنیای جدید برای فوتبالش است اما توصیه ام به او این است که برای رسیدن به اهدافش نباید به هر قیمتی پل های پشت سرش را خراب کند و با منطق و حرفه ای گری بهترین تصمیمات را برای خودش بگیرد چون انصافا بازیکن توانمند و با قابلیتی است.
