اندونزی،سرزمینی است که 5 هزار و 350 غذای سنتی دارد و از سال 2011 رویکرد جدی برای رشد گردشگری غذایی اندونزی پیگیری شده است.
اغلب غذاهای اندونزی شامل برنج بخارپزشده،گوشت ،مرغ ،ماهی ،سبزیجات و سوپ است.
اندونزی ها برای خوردن غذا از قاشق و چنگال استفاده می کنند اما خوردن غذا با دست هم چیز عجیبی نیست.اندونزی ها برای خوردن غذا فقط از دست راست استفاده می کنند.
گذاشتن کمی غذا در بشقاب یا نوشیدنی در لیوان هم رسمی است که در میان مردم رواج دارد.
"ببک گورنگ" اردک سرخ شده است که به همراه برنج و مخلفات انتخابی تهیه و خورده می شود.
"سایور آسم" سوپ تازه و محبوب اندنزی هاست که با سبزیجات ،شیر نارگیل ،چایوت(میوه خوراکی -گیاهی) ،بیلیمبی ،ملینجو و ذرت درست می شود.
"سمبال" سس فلفلی محبوب و پای ثابت غذاهای اندونزی هاست که از میگو ،فلفل ، آب لیمو ،شکر،نمک و البته گاهی قارچ ،انبه نرسیده درست می شود.
"پِپس ایکان" بخارپزکردن سبزیجات در برگ موز است.
"گورنگان" اسنک مورد علاقه مردم این سرزمین است که با سیب زمینی ،سبزیجات ،هویج ،کلم رنده شده و جوانه لوبیا تهیه می شود.
"ایکان باکار" ماهی گریل شده ساده و خوشمزه است که از کشوری با 17 هزار جزیره انتظار می رود که غذای اصلی منوهای آن باشد.
"توفو" پنیر لوبیا سرخ شده است که با سس شیرین سویا و فلفل خورده می شود.
"بلادو ترونگ" و رنگی که حاکی از خوشمزگی این غذاست که بادمجان گریل شده آغشته در انبوهی سس تند -تهیه شده از میگو خشک -خورده می شود.
"مارتاباک" ،کرپ های ضخیمی است که دو نوع گوشتی و شیرین دارد.
"باکپائو" نان های گوشتی است که در دکه های خیابانی اندونزی برای رفع گرسنگی رهگذران تهیه می شود.البته این نان نوع شیرینی هم دارد که با شکلات پر می شود.
راز خوشمزگی غذاهای اندونزی همان سس کناردستی است اما درباره "میه آیام" همه چیز بستگی به طعم نودل این سالاد دارد.
"راوون" خوراک گوش گاو با عطر و طعم دیوانه کننده ،وعده ای سنگین و سیاه رنگ اما خوشمزه و به یادماندنی است.مواد اصلی سوپ به غیر از گوشت گاو ، سیر،زنجبیل،موسیر ،زردچوبه و فلفل قرمز هستند.
برای تهیه "آیام گورنگ" از پرندگان کوچک سرخ شده استفاده می شود.
"ساتای" غذای کبابی که در آن مرغ یا بز ،گوشت گاو و یا خرگوش آغشته به زردچوبه به سیخ کشیده می شود ،کباب می شود و با سس بادام زمینی خورده می شود.
