سرویس مذهبیافکارنیوز،
می سوزم و نمانده مرا راه دیگری
آری فرشته ام که ندارم دگر پری
سنگین شده عبور نفسهای خسته ام
انگار بین سینه من رفته خنجری
من می چشم مقابل ابروی زخم تو
بی رحمی و جسارت سنگ ستمگری
ما را به نام خارجیان سنگ می زنند
حتی اگر که آیه ی قرآن بیاوری
قرمز طلوع کرده ای از مشرق تنور
اینجا نبوده است مگر جای بهتری؟
دلتنگ عطر زخمی پیراهن توام
خورشید آسمان من! ای عشق مادری!
شعر از: علیرضا لک
پی نوشت: حروف مقطّعه، گزیده غزلهای عاشورایی، ص ۳۰۷.
