توضیحات کارشناس:
حکم خون دادن در حال روزه به هر قصدی که باشد، بستگی به آثاری دارد که برای انسان به دنبال می‌آورد. پس به لحاظ بعض آثار مکروه؛ و به لحاظ بعض دیگر حرام است؛ و در شرایط نیز نه مکروه است و نه حرام.
امام خمینی (ره) در صفحه 271 جلد اول تحریر الوسیلة و در بیان مکروهات روزه فتوایی دارند که متضمن پاسخ پرسش فوق می‌باشد. در آن‌جا فرموده‌اند:
و منها- إخراج الدم المضعف بحجامة أو غیرها، بل کل ما یورث ذلک أو یصیر سببا لهیجان المرّة، من غیر فرق بین شهر رمضان و غیره و إن اشتد فیه، بل یحرم ذلک فیه، بل فی مطلق الصوم المعین إذا علم حصول الغشیان المبطل و لم تکن ضرورة تدعو إلیه
بنا بر این:
1- خارج کردن خون از بدن در صورتی که از روی اختیار باشد و سبب ضعف گردد، برای روزه‌دار کراهت دارد. چه با حجامت و فصد باشد و چه برای آزمایش خون یا اهدای آن.
و در کراهت داشتن فرقى بین ماه رمضان و غیر رمضان نیست، اگر چه کراهت در ماه رمضان شدیدتر است.
2- چنانچه خون دادن در حال روزه باعث بی‌هوشی می‌شود موضوع فرق می‌‌کند. زیرا به فتوای امام خمینی (ره) یکی از شرایط صحیح بودن روزه، عقل است؛ و اگر کسی مست یا بی‌هوش شود، هرچند در قسمتی از روز، روزه‌اش صحیح نیست. (رجوع شود به کتاب تحریرالوسیله؛ ج1، ص:276 و کتاب "العروة الوثقی مع تعالیق الامام خمینی؛ ص:567)
به همین جهت است که در فتوای امام (ره) چنین آمده است که:
خون گرفتن در ماه رمضان یا در هر روزه واجب معیّن حرام است، اگر انسان بداند که این کار موجب غشوه‌اى که مبطل روزه است، مى‌گردد و ضرورتى هم برای انجام آن نباشد.
3- خون دادن برای روزه‌داری که می‌داند خون دادن سبب بی‌هوش شدن او می‌شود، ولی برایش ضرورت دارد و ناچار از این عمل است، حرام نیست.
