واردات موز از آفریقا دست چهار نفر است!

به گزارش افکارنیوز به نقل از ايسنا، بخشهايي از سخنان حسین مهاجران، رئیس اتحادیه فروشندگان میوه و ترهبار تهران، به اين شرح است:

*پرتقال تامسون روی درخت ۷۵۰ تومان قیمت گذاری شد و امروز به قیمت ۷۰۰ تومان به فروش می رود. سرمایه سرمایه گذار اینجا از بین رفته است. در ابتدای فصل برداشت شایعاتی مطرح می شود. به طور مثال در رابطه با سیب هم این اتفاق افتاد. هیچ کس هم نمی پرسد که کارشناسی که کارشناسی کرده کجاست؟ پرتقالی که باید ۴۵۰ تا ۵۰۰ تومان به فروش می رفت ۷۵۰ تومان به فروش رفت. خریدار هم همیشه منتظر این است که یک سودی ببرد. همه گذاشتند محصولات خود را شب عید به فروش برسانند. در شب عید هم بیشتر از حد نیاز عرضه شد. یک سوم جمعیت تهران هم بیرون از شهر تهران رفتند. آنهایی که از تهران بیرون رفتند بیشتر به مناطق گرمسیر می روند. یعنی اگر خانواده ای در منزل روزی به طور مثال یک کیلوگرم میوه مصرف می کرد حدود ۱۵ روزی که از منزل به قصد سفر خارج شد، ۱۵ کیلوگرم میوه نخرید و به جای آن با یک کیلوگرم چغاله شیرازی خودش را سرگرم کرد. این موارد سبب افت قیمت ها شد که امروز ما پرتقال را از زمان برداشت ارزان تر می فروشیم.

*سیب خوب در حال حاضر در میدان کیلویی ۳ هزار تومان است که به نوعی ظلم به مصرف کننده است. باید بازار به نوعی تنظیم شود که هم تولید کننده سود خودش را ببرد و هم مصرف کننده خیلی گران نخرد و هم سرمایه گذار خیلی ضرر نکند. انتظار ما این است که وقتی می خواهند راجع به میوه تصمیم بگیرند کارشناس ها وارد صحنه شوند. اگر کارشناسی نشود یک جای کار اشکال دارد.

*موز را طی ۵ سال گذشته بدون سود و با رقابت توزیع می کردند. ما چه راهکاری را باید به کار بگیریم که از این بهتر باشد؟ آمدیم و این توزیع سلامت بدون سود را به هم ریختیم. آنها که به هم ریختند دلسوزانه خواستند شب عید کمکی برای مصرف کننده باشد اما عملا اینگونه نشد. طرح هایی را که دادند طرف اجرای کار را خوب ارزیابی نکرده بودند. وارد کنندگان آمدند و متعهد شدند که موز را با آن قیمت مد نظر می آورند. این کار را هم کردند اما عامل های فروش طی دو سال گذشته خوب عمل نکردند. اولویت را به دلال ها دادند. کار به جایی رسید که صاحب سرمایه موز مبلغی که با کل سرمایه اش دریافت کرد کم تر از آن بود که دلال در یک شب سود برد. از سوی دیگر ۵ هزار واحد که در خرید موز دخالت دارند و طی ۵ سال موز را با رقابت به مصرف کننده عرضه می کردند قاچاق فروش شدند. چون قیمتی را داده بودند و باید بیشتر از آن نمی فروختند بنابراین رفتند گران تر خریدند و پنهانی و گران تر به مشتری هایشان فروختند. ما می گوییم اگر قرار بر این است که توزیع خوب را بهم بریزیم، آن طرحی که جایگزین می کنیم باید بهتر باشد. حداقل اینکه شبیه هم باشد. به ما گفتند سراسری قیمت ها به طور یکسان اعلام می شود که این اتفاق رخ نداد. تمام کشور به نرخ گذاری یکسان تن ندادند. وقتی وارد کننده مشاهده می کند که در جایی مانع فروش دارد به جایی می رود که محصول را به قیمت دلخواه به فروش برساند. در نتیجه موزی که در تهران شب عید توزیع شد، موز های بی کیفیت بود که ما به آنها تو راهی می گوییم و آب گیر باید مصرف کند و به کار منزل دار نمی آید. آن موز هایی هم که کیفیت داشت به صورت زیر میزی به فروش رسید. یعنی به صورت پنهانی خرید و فروش شد. به شخصه به میدان مراجعه کردم و موز را از نیسان پرتقال کیلویی ۲۹۰۰ تومان خریدم. همان قیمتی که باید در میدان ۱۳۸۰ تومان به فروش می رفت. از سوی دیگر سهمیه ای هزار تنی قرار داده شد که درصد زیادی از آن در شهر های شمالی توزیع شد.

*به طور مثال نام آقای رزازیان مطرح می شود(در ارتباط با تجارت موز)؛ ایشان یک تاجر موفق است. فردی که از قزوین بیاید و اینقدر موفق باشد خیلی ارزش دارد. ایشان سلامت ترین وارد کننده است. رزازیان آدم بزرگی است. این آدم امسال، سال دومی است که کل واردات خود را تحویل بقیه داد و کنار رفت. خودش ۹۰ سال به بالا سن دارد و پسر او هم که در این کار بود خیلی علاقه ای به این کار نشان نمی دهد. بعد موز هم به صورتی شده که با تخلف دارد توزیع می شود و او اهل تخلف نیست. وقتی دید نتوانست با تخلف رقابت کند کنار کشید. آقای رزازیان مشاهده کرد موزی که کیلیویی هزار و ۱۵۰ تومان پول می گیرد، ۲۰۰۰ تومان در میدان فروش می رود. یکی از واحد ها همان مبلغی که فروخته بود بارنامه کرده بود و به ایشان داده بود که آقای رزازیان آن را برگردانده بود و گفت: «برو همان ۱۱۵۰ تومان بفروش.» یک همچین آدم سلامتی نمی تواند با یکسری دلال رقابت کند.

* همه می توانند دخالت کنند(در واردات موز) خود شما هم می توانید به ترکیه بروید و موز اکوادور را بیاورید، اما موزی که از آفریقا می آید سه، چهار نفر سهام دارند و ارزان ترین تولید دنیا موز است. حتی از کدو هم ارزان تر است.

*طالبی ساوه، ارزان ترین میوه در میان صیفی جات ایران است در حالیکه در کشور های دیگر گران ترین است چون تولید ندارند. به طور کلی ۴ قلم میوه: به، انار، خربزه و طالبی زادگاهش ایران است، بقیه برای کشور های دیگر است. طالبی هم به طور مشترک با یکی از کشور های آسیای میانه است. بقیه میوه ها زادگاهش کشور های دیگر است.

*ما فقط واردات مان آن هم ۳ تا ۴ قلم به دلار بستگی دارد. وقتی بخواهیم میوه غیر فصل را مصرف کنیم این اجازه را داریم که وارد کنیم. در حال حاضر انگور شیلی و آلوی آفریقا اینجا چه می خواهد؟ میوه های غیر فصل متقاضی دارد. پول های سرگردان و بی حساب و کتاب کار دست ما می دهد چرا که متقاضی می آید و می گوید به هر قیمتی که هست میوه غیر فصل می خواهد. فرد کارمند هم نگاه می کند و دلش می خواهد اما پول فرد ثروتمند با درآمد کارمند هماهنگی ندارد. مشاهده می شود در این فصل میوه هایی مانند انگور و آووکادو وارد می شود. این میوه هایی است که خیلی بی حساب آن را فروختند. به نظرم انگور و آووکادو به شکل قاچاق وارد کشور شده است چرا که ۲۲ قلمی که قاچاق کرده اند شامل این ۲ میوه می شود که ممنوع الورود شده است. وقتی برای میوه های غیر فصل متقاضی وجود داشته باشد وارد کننده هم وارد می کند. در رابطه با موز باید بگویم که ۴ یا ۵ نفری که در کار هستند خودشان با همدیگر رقابت دارند. از آنجا که ۱۵ اردیبهشت به بعد هر ساله قیمت موز پایین می آید پیش بینی می شود این اتفاق امسال هم رخ دهد. علت آن هم این است که تولید زیاد می شود، مصرف کم می شود و از سوی دیگر فصل برداشت است. این سه عامل سبب می شود که قیمت موز کاسته شود. در این شرایط باید منتظر ماند و دید که دلار چه رقمی است. اگر دلار ۱۷۰۰ تا ۱۸۰۰ تومان باشد قیمت تمام شده موزد در محدوده ۱۴۰۰ تومان است.

*سیب از آمریکا می آید و دبی می رسد و ۳۰ روز هم روی آب است. ما در همسایگی دبی قرار داریم و نمی توانیم رقابت کنیم. بگردیم و ببینیم چرا نمی توانیم رقابت کنیم. آن سیبی که از آمریکا به دبی می رود تفاله است در حالیکه سیب منطقه دماوند ما عطر و طعم خاصی دارد. اینکه چرا نمی توانیم رقابت کنیم موضوعی است که مسئولان باید به دنبال آن بروند. بسته بندی اصلی ترین حرف را می زند. ما محصولات زیادی داریم که می توانیم روی آن سرمایه گذاری کنیم و جواب سرمایه گذاری هم داده خواهد شد اما وارد نمی شویم و ناشناخته است. به طور مثال ما ارزان ترین تولید سبزی مان در حاشیه تهران است. از دشت ورامین تا رباط کریم با ۱۳۰ حلقه چاه همچین موقعیتی وجود دارد. می توان از این ظرفیت استفاده کرد. هر کیلو سبزی خشک در حال حاضر در تهران ۲۰ هزار تومان قیمت دارد. هر ۳۰ کیلو سبزی هم یک کیلو سبزی خشک می دهد. می توان سبزی را خشک کرد و به صورت بسته بندی تبلیغ کنیم و در کشور هایی که مصرف می کنند آن را عرضه کنیم. تقریبا هر کیلو سبزی خشک شده را می توان ۲۵ دلار صادر کرد.