معاد تنها به جهان آخرت و روز قیامت و حاضر شدن انسان‌ها در برابر اعمالشان محدود نمی‌شود. معاد، در همین دنیا هم هست. جهان دائما در حال عود و گردش است و فرازوفرود و نشیب و فراز. جاده زندگی هیچ‌کسی همواره سرپایینی نیست و سختی و راحتی در این دنیا مرزهای مشخصی دارد.
استاد تمام دانشگاه تهران گفت: کلیت برنامه تلویزیونی «زندگی پس از زندگی» از این منظر که یادآور مرگ و معاد بود، خوب است اما باید دقت شود که تجربیات مهمانان آن، مرگ یا برزخ نبوده بلکه نزدیک به مرگ بوده است.
خداوند تبارک و تعالی، وجود مطلق و کمال مطلق است که هیچ گونه عیب و نقصی در آن نیست.
اگر زوجین همدیگر را نشانه ای از خداوند بدانند که برای آرامش آنها آفریده است و با چشم امانت نسبت به هم بنگرند و اعتقاد به معاد خود را تقویت کنند، سعی می کنند از لحظه لحظه با هم بودن لذت ببرند.
هر کسی دوست دارد ببیند عاقبت کجا می رود و سرانجام او چه خواهد شد؟ این حقیقت در فطرت انسان وجود دارد که می خواهد پایان کار خود را بداند. شرایع الهی هم به این مطلب عنایت خاصی داشتند بطوری که از همان روز اول که پیامبران شروع به دعوت می کردند یکی از محورهای دعوتشان بحث معاد بود.
آیت الله العظمی سبحانی امروز در درس خارج اصول درباره تدبر انسان در معاد سخانی ایراد کردند.
محسن پیرهادی عضو شورای شهر تهران در یادداشتی به نقد «ژست مجازی انسانیت» پرداخت.
شیخ الرّئیس أبو على سینا می فرماید: کسى که از مرگ مى ترسد به علّت آنست که نمى داند بازگشت او بسوى کجاست. یا آنکه گمان مى کند چون بدن او منحلّ شود و ترکیب آن باطل گردد، ذات او منحلّ شده و نفس و حقیقت او باطل می گردد. و به بقاء نفس خود جاهل است و کیفیّت معاد را نمی داند.
امام کاظم علیه السلام فرمود: خدا در زمین بندگانى دارد که براى رفع نیازهاى مردم مى کوشند؛ اینان در روز قیامت در امان هستند.
