به گزارش جام جم:دعوت از رييس جمهور در حالي صورت گرفت كه وي از روز يكشنبه سفر دوره اي خود به آمريكاي لاتين و كشورهاي ونزوئلا، كوبا، نيكاراگوئه و اكوادور را آغاز مي كتد.

طرح سوال از رئیس جمهور با ۷۹ امضا و۱۰ محور، در جلسه علنی روز سه شنبه ۲۹ آذر تحویل هیئت رئیسه مجلس شد.

به دنبال آن، علی لاریجانی رئیس مجلس به سبحانی نیا عضو هیئت رئیسه مجلس دستور داد تا این طرح به کمیسیونهای تخصصی مجلس ارجاع شود که متعاقبا به کمیسیون های عمران، اقتصادی، فرهنگی، امنیت ملی و سیاست خارجی، برنامه و بودجه و اصل ۹۰ مجلس ارجاع شد.

رسیدگی به این سوالات در دستور کار هفته آینده کمیسیونهای تخصصی مجلس قرار دارد.

کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس از محمود احمدی نژاد دعوت کرد برای پاسخگویی به سوال جمعی از نمایندگان ساعت ۱۴:۳۰بعدازظهر سه شنبه هفته آینده در جلسه کمیسیون حاضر شود.

این کمیسیون در حالی از رئیس جمهور دعوت کرد تا شخصا برای پاسخ به سوال نمایندگان در جلسه کمیسیون حاضر شود که کمیسیونهای دیگر از جمله کمیسیون برنامه بودجه و محاسبات و کمیسیون عمران مجلس از «نماینده رئیس جمهور» دعوت کردند تا برای بررسی سوالات در جلسه کمیسیون حضور یابد.

خبرنگار ما در همین ارتباط در تماسی با حسین ابراهیمی نایب رئیس کمیسیون علت دعوت از «شخص رئیس جمهور» برای پاسخ به سوالات نمایندگان را جویا شد که وی در جواب گفت: به دلیل اهمیت این کمیسیون ما از شخص رئیس جمهور خواستیم تا شخصا در جلسه حضور یابد.

در حالی این کمیسیون از احمدی نژاد خواست که سه شنبه در جلسه کمیسیون حاضر شود که رئیس جمهور از روز یکشنبه در سفری دوره ای به آمریکای لاتین به کشورهای ونزوئلا، کوبا، نیکاراگوئه و اکوادور سفر می کند.

طرح سوال از رئیس جمهور در ۳۰ سال گذشته در نظام جمهوری اسلامی ایران یعنی در هشت دوره مجلس سابقه نداشته است و روسای جمهور هیچ گاه مورد سوال نمایندگان مجلس واقع نشدند.

مطابق ماده ۱۹۶ آئین نامه داخلی مجلس، براساس اصل ۸۸ قانون اساسی در صورتی که یک چهارم کل نمایندگان مجلس بخواهند درباره یکی از وظایف رئیس جمهور سوال کنند، باید سوال خود را به طور صریح، روشن و مختصر همگی امضا و به رئیس مجلس تسلیم کنند.

رئیس مجلس موضوع را در اسرع وقت به کمیسیون تخصصی ارجاع می نماید. کمیسیون موظف است حداکثر ظرف یک هفته با حضور نماینده معرفی شده رئیس جمهور و نماینده منتخب سوال کنندگان تشکیل جلسه دهد و در این جلسه نماینده رئیس جمهور پاسخ مقتضی را از طرف رئیس جمهور ارائه خواهد نمود تا به نمایندگان سوال کننده گزارش شود.

پس از یک هفته چنانچه هنوز حداقل یک چهارم نمایندگان مجلس که سوال را امضا نمودند، از سوال منصرف نشده باشند، رئیس مجلس موظف است در اولین جلسه سوال آنان را قرائت و فورا برای رئیس جمهور ارسال کند و این سوال ظرف ۴۸ ساعت تکثیر و در دسترس نمایندگان قرار می گیرد.

بر اساس ماده ۱۹۷ آئین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی، رئیس جمهور موظف است ظرف مدت یک ماه از تاریخ دریافت سوال در جلسه علنی مجلس حضور یابد و به سوال پاسخ گوید مگر با عذر موجه و با تشخیص مجلس، مدت طرح سوال از طرف نماینده منتخب سوال کنندگان حداکثر ۱۵ دقیقه و مدت پاسخ رئیس جمهور حداکثر یک ساعت خواهد بود. به نتیجه رسیدن یا نرسیدن این طرح در مجلس یکی از بحثهای میان نمایندگان است.

این طرح در ابتدا دارای چهار محور بود که اظهارات رئیس جمهور در خصوص جایگاه مجلس و اینکه مجلس در راس امور نیست، عدم توجه به مسایل فرهنگی جامعه و مساله عفاف و حجاب و اظهارات اسفندیار رحیم مشایی رئیس دفتر رئیس جمهور در خصوص مکتب ایرانی به جای مکتب اسلامی و عدم اجرای قانون اختصاص ۲ میلیارد دلار به مترو از جمله محورهای آن بود.


متن نامه سئوال از رئیس جمهور

بسم الله الرحمن الرحیم

هیئت رئیسه محترم مجلس شورای اسلامی
با اهداء سلام، به استناد اصل هشتاد و هشتم قانون اساسی و ماده ۱۹۶ و ۱۹۷ آیین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی، ضمن تقدیر از خدمات فراوان دولت در حوزه های مختلف، بدین وسیله سئوالات زیر از رئیس جمهور محترم با یکصد امضا جهت طی مراحل قانونی و روشن شدن اذهان نمایندگان محترم و رفع سوء تفاهمات و به منظور تقویت نظام جمهوری اسلامی ارائه می گردد:

۱. چرا قانون تسهیلات ارزی برای متروی تهران و کلان شهرها و حمل و نقل عمومی سایر شهرها، علی رغم نیاز مبرم این شهرها به روان سازی ترافیک، خصوصا با آغاز هدفمند شدن یارانه حاملهای انرژی، ابلاغ و اجرا نشد؟

۲. وزیر ورزش و جوانان پس از پنج ماه از ابلاغ قانون تشکیل وزارت ورزش و جوانان با نامه ای غیر معمول به مجلس معرفی شد، آیا این امر نوعی تلاش برای گریز از اجرای قانون نیست؟

۳. طبق آمار رسمی نرخ رشد اقتصادی کشور در سال ۸۹ زیر ۱% بوده و اگر نرخ اعلام شده از سوی صندوق بین المللی پول را بپذیریم حدود ۳% بوده است در حالی که طبق برنامه باید حداقل ۸% باشد. آیا این امر حاکی از ضعف مدیریت اقتصادی کشور نیست؟ همچنین با این نرخ رشد آیا ممکن است یک میلیون و ششصد هزار شغل در کشور ایجاد شده باشد؟

۴. مبلغ ۱۵۰۰ میلیارد تومان بودجه ارتقاء شاخصهای فرهنگی کشور در قانون بودجه سال ۱۳۸۹ چگونه هزینه شده است؟

۵. قانون هدفمند کردن یارانه ها پنج ساله بوده است در حالی که میزان افزایش بهای برخی حاملهای انرژی نشان می دهد که دولت مدت اجرای آن را کمتر از ۳ سال در نظر گرفته است. در نتیجه مردم باید فشار غیر لازمی را در پرداخت بهای مثلا گاز مصرفی تحمل نمایند. همچنین سهم بخش تولید صنعتی و کشاورزی تا کنون به درستی پرداخت نشده و باعثگران تمام شدن هزینه تولید کالا و محصول گردیده است. چرا دولت مقید به اجرای قانون مجلس نیست؟

۶. مقاومت یازده روزه جناب عالی در مقابل حکم حکومتی رهبر انقلاب اسلامی مبنی بر ابقای حجت الاسلام مصلحی وزیر محترم اطلاعات چه توجیهی دارد؟

۷. چه ضرورتی وجود داشت که آقای منوچهر متکی وزیر سابق امور خارجه در زمان ماموریت خود به سنگال عزل شود به طوری که علاوه بر تحقیر شخصیت ایشان، نظام جمهوری اسلامی ایران در سطح جهان آسیب ببیند؟

۸. این سخن جناب عالی که مجلس در راس امور نیست، چه هدفی را دنبال می کند؟

۹. چرا جناب عالی با علم به اینکه انتقاد از برخی مجریان " قانون عفاف و حجاب " در رسانه ملی موجب کاهش اقتدار نظام در این حوزه و بدتر شدن وضع پوشش اسلامی در جامعه خواهد شد، در برنامه زنده تلویزیونی ضمن متهم کردن برخی مجریان این قانون، بر خلاف اجماع فقها بر وظیفه دولت اسلامی در آن مرتبه از امر به معروف و نهی از منکر که نیازمند اعمال قانون است، با اعلام این مطلب که راه حل این مسئله منحصر به کار فرهنگی است، از دولت سلب مسئولیت نمودید و پس از مخالفت گسترده مراجع تقلید، ائمه جمعه، علمای بلاد و نمایندگان مجلس با سخنان شما، در مصاحبه زنده تلویزیونی بعدی اعلام کردید که سخن من همان است که گفتم. این رفتار شما چگونه توجیه می شود؟

۱۰. چرا نظريه "ترويج مكتب ايران به جاي مكتب اسلام" را كه توسط رئيس دفتر شما بيان شد علي رغم ضديت با مباني انقلاب اسلامي و مخالفت قاطبه مراجع عظام تقليد و علماي بزرگ و دلسوزان نظام، تاييد و بر آن تاکید نموده باعث تنزل جايگاه انقلاب اسلامي و زنده شدن تعصبات قومي در ميان مسلمانان و سوء استفاده مخالفان وحدت اسلامي گرديديد؟ اصولا چرا از گروه موسوم به "جريان انحرافي" علي رغم هشدار و اعلام خطر علماي بزرگ اعلام برائت نمي كنيد بلكه از اين افراد دفاع مي نماييد؟