فهرست اقدامات تروریستی‌۱۰۰سال اخیرآمریکا درجهان+آمار به تفکیک سال

وزارت خارجه آمریکا در گزارش سالانه تروریسم که روز پنجشنبه منتشر شده، با تکرار ادعاهای اثبات نشده، ایران را به حمایت از تروریسم متهم کرده است.وزارت خارجه آمریکا در گزارش تازه‌ای که روز پنجشنبه منتشر کرده با تکرار ادعاهای اثبات‌نشده ایران را به حمایت از تروریسم متهم کرد. به گزارش آسوشیتدپرس، گزارش سالانه تروریسم وزارت خارجه آمریکا ایران را علی‌رغم امضای توافق هسته‌ای با گروه 1+5 به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در حمایت از تروریسم قلمداد کرده است. در بخشی از این گزارش عنوان شده است که ایران «در سال 2015 هم اصلی‌ترین حامی دولتی تروریسم در جهان باقی مانده و مجموعه‌ای از حمایت‌ها از جمله حمایت‌های مالی، آموزش و تجهیزات را به گروه‌هایی در سرتاسر جهان ارائه می‌کند.»

گزارش پنجشنبه شب (13 خرداد 95) وزارت خارجه آمریکا در حالی منتشر شد که 10تیرماه 1394 همزمان با سالگرد هدف قرار گرفتن هواپیمای مسافربری جمهوری اسلامی ایران توسط ناو جنگی آمریکا در آبهای خلیج فارس، دولت این کشور در قالب سند راهبرد نظامی آمریکا در سال 2015، جمهوری اسلامی ایران را به حمایت از تروریسم در جهان متهم کرد. مسئله ای که گرچه موجب تمسخر بسیاری از کارشناسان شد اما در کشاکش مذاکرات هسته ای پنج بعلاوه یک با ایران نشان داد آمریکایی ها به هیچ وجه بنای دوستی با هیچ دولت و ملتی جز از زاویه نگاه ارباب رعیتی ندارند و اساسا خوی استعماری‌شان اصلاح شدنی نیست. واشنگتن پس از 4 سال، راهبرد جدید نظامی خود را منتشر کرد و در آن تهران را به حمایت از تروریسم، پیگیری تسلیحات هسته‌ای و همچنین بی‌ثبات‌سازی منطقه متهم کرده است.

همان زمان خبرگزاری فارس (14 تیرماه 94) براساس مستندات تاریخی گزارشی را منتشر کرد که در ان به شرح وقایعی می پرداخت که نشان می داد دولت آمریکا برای بی ثبات سازی در جهان دست به چه اقدامات تروریستی زده است.

مرور این گزارش مستند همزمان با انتشار گزارش سالانه وزارت خارجه آمریکا درباره تروریسم و اتهام زنی دوباره به ایران را به مخاطبان گرامی پیشنهاد می کنیم:

انتشار این سند و ادعای جدید واشنگتن علیه جمهوری اسلامی ایران در حوزه تروریسم موجب شد، کند و کاوی در تاریخ یکصد ساله روابط بین الملل و رفتارهای آمریکا در خصوص کشورهای دور و نزدیک این کشور داشته باشیم. کاوشی که نشان داد واشنگتن ید طولایی در بخش تولید ، صدور و مدیریت تروریسم سازمان یافته درجهان دارد.

با نگاهی به عملکرد دولت آمریکا حداقل از یک قرن پیش تا کنون شاهد آن هستیم که هر زمان اقدامات تروریستی دولت این کشور در سطح جهان افزایش بیشتری می یابد به همان میزان هم فعالیت سازمان ها و موسسات رسمی و وابسته آن (نظامی- سیاسی) برای متهم کردن کشورهای دیگر به حمایت از تروریسم گسترش می یابد.

جهان طی نیم قرن گذشته به دریافت نصیحت های دلسوزانه وایضا پدرانه! وسمت وسو دادن های آمریکا در زمینه های مربوط به دمکراسی و حقوق بشر عادت کرده بود که طی چند سال گذشته مبارزه با تروریسم هم به آن اضافه شده است.

به هر شکل از دیدگاه سیاستگذاران کاخ سفید، واشنگتن پیشروی کشورهای جهان در این چنین مسایلی محسوب می شود در حالیکه به اعتراف بسیاری از تحلیلگران بزرگ اگر آمریکا بخواهد خود را در یک مسئله در صف اول و پیشقراول تمامی کشورهای جهان بداند باید آنرا در سردمداری تروریسم جهانی جستجو کند.

این توصیف جمله ای شعاری یا نشات گرفته از یک رویکرد واکنشی نیست بلکه تحلیلی است که نوام چامسکی تحلیلگر برجسته آمریکایی روز 21 اکتبر سال گذشته در مقاله ای که در پایگاه اینترنتی "انفرمیشن کلیرنگ هاوس" منتشر شد، اعلام نمود.

چامسکی در این مقاله خود به بخش های از تحقیق سازمان اطلاعات روسیه در رابطه با عاملان پشت پرده عملیات تروریستی بزرگ انجام گرفته در جهان که در روزنامه پراودا منتشر شده بود، استناد کرد. تحقیقی که نشان می داد اکثر این اقدامات تروریستی به نحوی به عواملی از آمریکا منتهی می شوند زیرا برای ولادیمیر پوتین رئیس جمهور این کشور نیز جای سئوال داشت که این حجم بزرگ از عملیات تروریستی توسط چه سازمان یا طرفی ساماندهی و هدایت می شوند که سازمان اطلاعات روسیه نیز به آن پاسخ داد.

شاید به این مسئله نیز به دید موضع گیری‌های شرق و غرب و رسوبات باقی مانده از جنگ سرد و تلاش روسیه برای بازگشت به جایگاه قدرت جهانی تفسیر شود اما اگر شماره 14 اکتبر سال گذشته روزنامه نیویورک تایمز را مطالعه کنید به طور حتم خواهید دید که تیتر اول آن به گزارشی اختصاص یافته بود که عملیات تروریستی (موفق و ناموفق) سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) بنا به درخواست کاخ سفید را لیست کرده است.

از نکات جالب در این گزارش آن است که در مقدمه آن تاکید شده است این گزارش بنا به درخواست باراک اوباما رئیس جمهور برای مشخص شدن تعداد عملیاتی که با هزینه دولت در کشورهای خارجی انجام گرفته و بررسی دلایل شکست عملیات های ناکام صورت پذیرفته است تا به پویایی چنین اقداماتی در آینده کمک شود!

به هر شکل در هر دوره ای تعدادی از کشورهای یاغی وجود دارند که دولت آمریکا بر خود واجب! می داند تا به جنگ با آنها بپردازد وآنها را مورد سرکوب قرار دهد.

با بررسی اقدامات دولت آمریکا از سومالی درآفریقا تا نیکاراگوئه در آمریکای لاتین واقدامات این کشور در کوبا تا عملیات صورت گرفته در خاورمیانه از افغانستان گرفته تا عراق ، سوریه ، لبنان و در صدر آن عملیات تروریستی انجام گرفته در جمهوری اسلامی ایران چنان حجم بزرگی از اقدامات را به خود اختصاص می دهد که حتی لیست کردن مشخصات این عملیات وتاریخ انجام آن نیز حجم زیادی از زمان را خواهد گرفت.

اما بی تردید تجاوز ناکام به جمهوری اسلامی ایران وزمین گیر شدن متجاوزین درطبس ، حمله تروریستی 3 جولای 1988 به هواپیمای مسافربری ایرانی که منجر به شهادت 290 شهروند غیر نظامی از جمله 66 کودک ونوزاد ، حملات هوایی پهبادهای آمریکایی به تجمع مردم افغانستان و یمن به ویژه به خاک و خون کشیدن عروسی های آنها که بارها و متعمدانه تکرار شده است واز آن مهمتر جوخه های مرگی که در سال 1981 در کشورهای آمریکای لاتین تاسیس و از سال 2005 در منطقه خاور میانه نیز کلید زده شد وامروز شاهد اوج جنایات آن در عراق وسوریه هستیم ، اقداماتی است که هرگز از اذهان عمومی پاک نخواهد شد.

در اینجا این پرسش مطرح می شود برای کشوری که تنها 239 سال از تاریخ حیاتش می گذرد و 93 درصد از این عمر خود یعنی 222 سال آنرا در جنگ وتجاوز به کشورهای مختلف در سرتاسر جهان سپری کرده و دوست ودشمن از اقدامات تروریستی اش آگاهی دارند دیگر جایی برای متهم کردن دیگران باقی مانده است؟

در ذیل به طور تیتر وار به شماری از اقدامات تروریستی و به عبارت دیگر تروریسم دولتی آمریکا در یک قرن اخیر که در برگ های تاریخ به ثبت رسیده جهت تنویر اذهان مخاطبان گرامی و یاد‌اوری آنچه شاید کمتر به گوش نسل حاضر رسیده است را مرور می کنیم. بدیهی است برخی از اقدامات تروریستی مستقیم یا غیر مستقیم آمریکا ممکن از به دلایل مختلف در این فهرست از قلم افتاده باشد:

1901 — ورود مستقیم نیروهای آمریکایی به کلمبیا

1902 — حمله به پاناما

1904 — ورود نیروهای آمریکایی به کره و مغرب

1905 — ورود نیروهای آمریکایی به هندوراس علیه انقلاب این کشور

1905 — حمله به مکزیک (در کمک به دیکتاتور وقت بورویریو دمازبرای سرکوب قیام مردمی این کشور)

1907 — حمله به نیکاراگوئه

1907 — ورود نیروهای آمریکایی به دومینیکن برای سرکوب انقلاب این جمهوری

1907 — نیروهای آمریکایی در جنگ میان هندوراس و نیکارگوئه مشارکت کردند

1908 — نیروهای آمریکایی در خلال انتخابات پاناما در این کشور مداخله کردند

1910 — آمریکا نظامیان خود را برای سرکوب کودتا علیه حکومت نیکاراگوئه به این کشور گسیل داشت

1911 — ورود نظامیان آمریکایی به هندوراس برای حمایت از کودتا به رهبری مانوئل بونیلا بر ضد رئیس جمهور منتخب میگل داویا

1911 — سرکوب قیام ضد آمریکایی در فیلیپین

1911 — مداخله در چین

1912 — حمله و اشغال کوبا

1912 — حمله به پاناما

1912 — حمله به هندوراس

1912 — 1933 — اشغال نیکاراگوئه . از این زمان نیکاراگوا به مستعمره ای برای احتکار شرکت های آمریکایی تبدیل شد. در سال 1914 عهدنامه ای در واشنگتن به امضا رسید که براساس ان ایالات متحده آمریکا اجازه می یافت کانالی را میان دو اقیانوس از طریق خاک نیکاراگوا احداث کند و براساس همین عهدنامه چامرور به عنوان رئیس جمهور نیکارگوئه نیز تعیین می شد. علاوه براین عهد نامه موافقت نامه های دیگری هم به امضا رسید که هرچه بیشتر دولت و ملت نیکاگوا را به سوی بردگی بیشتر برای آمریکا هدایت می کرد.

1914 — 1934 — هائیتی. نیروهای آمریکایی پس از وقوع چندین انقلاب در هائیتی وارد این کشور کرد و به مدت 19 سال هائیتی تحت اشغال آمریکا در آمد

1916 — 1924- اشغال جمهوری دومینکن به مدت 8 سال

1917 — 1933 — اشغال کوبا.

1917 — 1918 — مشارکت در جنگ جهانی اول

1918 — 1922 — مداخله در روسیه

1918 — 1920 — ورود نظامیان آمریکایی به پاناما

1919 — ورود نظامیان آمریکایی به کاستاریکا

1919 — حمله به هندوراس

1920 — حمله به گواتمالا

1921 — حمایت آمریکا از گروههای مسلحی که برای براندازی کارلوس گیریرو تلاش می کردند

1922 — مداخله در ترکیه

1922 — 1927 — ورود نظامیان آمریکایی به چین

1924 — 1925 — حمله به هندوراس

1925 — حمله به پاناما

1926 — حمله به نیکاراگوا

1927 — 1934 — آمریکا چین را به اشغال در آورد

1932 — حمله به السالوادور

1937 — حمله به نیکاراگوا

1945 — بمباران هیروشیما و ناکازاکی ژاپن. حدود 220٬000 نفر در اثر این دو بمباران اتمی جان باختند که بیشتر آنان را شهروندان غیرنظامی تشکیل می‌دادند.بیش از 100٬000 نفر بلافاصله هنگام بمباران کشته شدند و بقیه تا پایان سال 1945 بر اثر اثرات مخرب تشعشعات رادیواکتیو جان خود را از دست دادند.

1947 — 1949 — حمله به یونان

1948 — 1953 — حمله به فیلیپین

1950 — حمله به پورتریکو

1950 — 1953 — حمله به کره

1953 — حمایت از کودتای 28 مرداد علیه دولت منتخب ایران

1958 — لبنان

1958 — جنگ با پاناما

1959 — نظامیان آمریکایی وارد لائوس شدند

1959 — حمله به هائیتی

1960 — عملیات نظامی آمریکا در اکوادور

1960 — حمله به پاناما

1965 — 1973 — تجاوز خونین به ویتنام