گروه اقتصادی- «از فردا صبح کارگران بیکارشده پلاسکو به ادارات کار مراجعه کنند. تمهیداتی برای پرداخت بیمه بیکاری به کارگرانی که به دلیل ریزش ساختمان پلاسکو بیکار شده اند دیده شده است».
به گزارش افکارنیوز، اینها جملات علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی است. وزیر که روز شنبه دوم بهمن در محل آوار ساختمان پلاسکو حاضر شد و به جای تدبیر برای اشتغال کارگران بیکار شده این حادثه، صرفا مر قانون را بازگو کرد. مر قانونی که از سالیان سال وجود دارد اما طوری عنوان شد که وزیر هدیه ای به کارگران بیکار شده پلاسکو داده است.
با مرور قانون کار بخصوص بخش پرداخت مقرری بیمه بیکاری به راحتی می تواند فهمید که بیمه شده بیکار، برای دریافت مقرری بیمه بیکاری، باید حداکثر ظرف مدت ٣٠ روز از تاریخ بیکاری موضوع را به واحد تعاون ،کار و رفاه اجتماعی ذیربط اطلاع دهد و از مزایای قانونی از جمله حقوق بیکاری و بیمه آن بهره مند شود.
البته این حقوق و بیمه شامل همه افراد نمی شود و قانون شرایط لازم برای دریافت مقرری بیمه بیکاری را اعلام کرده است و هر فردی که دارای آن شرایط باشد می تواند از این مزایا استفاده کنند.
بنابراین طبق قانون هر کارگر ساختمان پلاسکو که مشمول قانون کار و تأمین اجتماعی باشد، تبعه کشورهای خارجی نباشد، مستمری بگیر بازنشسته و یا از کارافتاده کلی نباشند، دارای حداقل ٦ ماه سابقه پرداخت حق بیمه باشند و در زمره صاحبان حرف و مشاغل آزاد و بیمه شدگان اختیاری نباشد، به وی حقوق و بیمه بیکاری تعلق می گیرد.
بنابراین خیلی از کارگران ساختمان پلاسکو دارای این شرایط نیستند و قطعا از مزایای قانونی در این زمینه نمی توانند استفاده کنند و آنها در روزهای آینده وقتی به ادارات کار مراجعه می کنند، متوجه اصل ماجرا می شوند.
بعنوان مثال کارگران افغانی که در این ساختمان مشغول بکار بودند، هیچ یک از مزایای قانونی را نمی توانند دریافت کنند.
اما آنهایی که این شرایط را دارند، حقوق و بیمه بیکاری حق قانونی آنهاست و افراد مجرد با توجه به سابقه پرداخت حق بیمه تا ٣٦ ماه و افراد متاهل تا ٥٠ ماه می توانند از این مزایا استفاده کنند.
حال سوال این است که وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی چه وعده ای فراتر از این موضوع کارگران ساختمان پلاسکو داده؟ آیا وزیر هدیه ای به این کارگران داده یا حق قانونی آنها را با منت برای آنها یادآوری کرده است.
آیا ربیعی خبر خوشی برای کارگران پلاسکو اعلام کرد؟. آیا بهتر نبود وزیر بجای بازگو کردن قانون، تدبیری برای اشتغال این افراد بیکار می کرد؟.
چرا حق قانونی کارگران بعنوان یک لطف و با منت مطرح می شود؟
علیرضا تهرانی
