این روستا که در 100کیلومتری گچساران و 35 کیلومتری باشت قرار دارد به گفته اهالی بیش از 500 سال قدمت دارد.
روستای نیمدور اگرچه به دلیل جمعیت دو هزار نفری و تولید انگور با کیفیت خوب در گذشته های نه چندان دور به شربت خانه باشت معروف بود اما به دلیل کمبود زیرساخت های زندگی، مهاجرت تعداد زیادی از مردم به شهر و کمبود زیرساخت های جاده ای اکنون در حال فراموشی و خالی از سکنه شدن است.
وجود سنگ های بزرگ و شگفت انگیز در این روستا به اندازه ای مشهود است که بسیاری از مکان های این روستا با نام سنگ ها نامگذاری شده است به عنوان مثال سنگ کنار مسجد که بسیار بزرگ بوده و به زبان محلی برد کنار مسجد نام دارد و جایگاه خواندن نماز میت بر مردگان قلمداد می شد یا سنگ گله که محل استراحت گله های گوسفند بوده است.
وجود سه جایگاه بزرگ با نام دو سنگی که برای در امان ماندن چوپان ها از باد و باران از آن استفاده می شد از دیگر جاذبه های طبیعی این روستاست.
به طور خلاصه 20 سنگ بزرگ که مهمترین آن به شکل یال اسب است و به زبان محلی برد یال نام دارد در این روستا خودنمایی می کند.
وجود دو اشکفت یا غار بزرگ که مکان استراحت 20 انسان را دارد و در فصل تابستان به دلیل خنکی هوا در آن استراحت می کردند از شگفتی های طبیعت در این روستاست.
10 چشمه و آبشار که شش چشمه آن دائمی است وجود امامزاده ابراهیم (ع) و امامزاده اسماعیل (ع) و قدمگاه هایی که مورد احترام مردم بوده از سویی و شالیزارهای برنج، باغ های انگور، انار و انجیر از ظرفیت هایی است که در صورت توجه مسئولان می توان از این روستا برای رونق کشاورزی و گردشگری استفاده کرد.
هر چند امکان بازگشت تمام مردم روستا به زادگاه خود میسر نیست اما می توان با بهبود زیرساخت های راهسازی بستر بازگشت مردم به صورت فصلی و هنگام کشت و برداشت محصول و باز شدن پای گردشگران به این منطقه را فراهم کرد.
یکی از اهالی روستای نیمدور گفت: این روستا به دلیل قرار داشتن در مرز دهستان بویراحمد گرمسیری از توابع گچساران و شهرستان باشت از کمترین امکانات رفاهی بهر مند نیست.
ف - فکورخوب با اشاره به این که هم اکنون این روستا خدمات توسعه راه را از شهرستان باشت دریافت می کند اما در تقسمات جغرافیایی جزو حوزه گچساران است افزود: این امر باعث عقب ماندگی این روستا از قافله توسعه است.
وی با بیان این که روستای نیمدور در زمان پهلوی همواره به خاطر مرز جغرافیایی مورد نزاع دو طایفه بویراحمد و باوی بوده تصریح کرد: این امر باعث غارت اموال مردم و یکی از دلایل مهاجرت در زمان قبل از پیروزی انقلاب اسلامی محسوب می شد.
یک بانوی 35 ساله از اهالی روسالی نیمدور گفت: به دلیل سخت گذر بودن منطقه بیش از 30 سال است که داخل روستا را ندیده ام و آرزوی دیدن زادگاهم را دارم.
صغری مرادی با قدردانی از مسئولان برای آسفالت جاده دسترسی از قسمت موگ گفت: دسترسی به بارگاه امامزاده اسماعیل (ع) و بخشی از روستا امکان پذیر است اما دیدن باغ ها و مناطق مسکونی که بخش اصلی روستاست برای بانوان امکان پذیر نیست.
وی با یادآوری رونق این روستا و سکونت 400 خانوار در روستای نیمدور در گذشته های نه چندان دورگفت: هم اکنون تنها هشت خانوار در این روستا سکونت دارد.
رئیس اداره میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری باشت گفت: روستای نیمدور به دلیل آب و هوای مفرح، بافت پلکانی واحدهای مسکونی، باغ های انگور و انجیر، چشمه سار و آبشارهای فصلی، وجود رودخانه شاه بهرام ظرفیت تبدیل به یکی از مناطق گردشگری این شهرستان را دارد.
خردمند افزود: بافت سنگی روستا و وجود بقعه متبرکه امامزاده اسماعیل (ع) در بخشی از نیمدور که به موگ معروف است از دیگر جاذبه هایی است که سالانه میزان صدها گردشگر است.
وی از مسئولان خواست برای تقویت زیرساخت های رفاهی که منجر به توسعه گردشگری این روستا شود، تلاش بیشتری کنند.
رئیس اداره راه و شهرسازی باشت گفت: احداث پل 40 متری از برنامه های این اداره برای دسترسی راه ارتباطی به داخل روستا است.
فرج الله دیلمی افزود: این طرح بر روی رودحانه شاه بهرام با 40 در صد پیشرفت فیزیکی در حال اجراست.
وی اظهار کرد: ساخت پل نیمدور برای تکمیل نیازمند هشت میلیارد ریال اعتبار است که تلاش می شود از محل اعتبارات ماده 180 مناطق محروم تامین شود.
روستای نیمدور در مرز بویراحمد گرمسیری در 35 کیلومتری غرب باشت قرار دارد.
این روستا جزو روستاهای دهستان بویراحمد گرمسیری از توابع گچساران است.
شهرستان 120 هزار نفری گچساران بیش از 90 زوستا با حدود 30 هزار نفر جمعیت روستایی دارد.
رستای نیمدور در 100 کیلومتری دوگنبدان مرکز شهرستان گچساران قرار دارد.
8143/6162/1662
