داریوش فرضیایی درباره فعالیت‌هایش در این روزها که به همراه تیم تولید برنامه « بچه محل » بیشترین بار برنامه‌سازی در حوزه کودک را در تلویزیون بر عهده دارند، بیان کرد: تیم ما سعی کرد هیچ گاه در این حوزه شانه خالی نکند و با همه ناملایمتی‌ها و محدودیت‌ها سعی کردیم حسن نیت خود را ثابت کنیم و در همه عرصه‌ها و برهه‌هایی که مشکل مالی بوده یا نبوده با افتخار و از جان و دل مایه گذاشته‌ایم.
اخبار چهره ها - وی ادامه داد: دلیل این مایه گذاشتن هم این است که بچه‌ها را خیلی دوست داریم و برای همین است که در زمانی که ریسک پذیری کار خیلی بالاست ما با عشق فعالیت می‌کنیم چون فکر می‌کنم باید کودک را جدی گرفت.
فرضیایی با اشاره به مجموعه «بچه محل» که این روزها در حال تولید دارد و بازخوردهایی که از آن دریافت می‌کند، گفت: من هر از گاهی نظرسنجی‌هایی در صفحه مجازی‌ام می‌گذارم و نظرات مردم را می‌پرسم خدا را شکر انتقادات خیلی کم است و شاید در حد چند درصد انتقاد کنند. البته این به این معنا نیست که کارمان کاستی ندارد ولی خدا را شکر اکثر مردم راضی هستند.
کار کودک سکوی پرتاب بازیگران بزرگسال
وی درباره فضای «بچه محل» و حضور عوامل و بازیگران حرفه‌ای در آن عنوان کرد: «بچه محل» ساختاری سریالی دارد اما عده‌ای هنوز کار کودک را جدی نمی‌گیرند و حتی نمی‌خواهند سریال کودک را با آثار بزرگسال مقایسه کنند. با وجود اینکه بازیگرانی که در این سریال داریم همه شان کارشان را با برنامه‌های کودک شروع کرده‌اند و بعداً به حوزه‌های بزرگسال ورود کرده‌اند.
این مجری برنامه‌های کودک با اشاره به جایگاه برنامه‌سازی کودک گفت: به نظرم کار کودک اولین سکوی پرتاب برای افرادی بوده است که به شکلی موفق در عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون فعالیت دارند. چنین افرادی تجربه اصلی خود را در کار کودک به دست آورده‌اند چون کار در حوزه کودک به مراتب سخت‌تر از حوزه بزرگسال است.
داریوش فرضیایی اضافه کرد: در حوزه بزرگسال، مخاطب به راحتی می‌تواند قصه، اتفاقات و مسائل را آنالیز کند ولی در کار کودک، باید مراقب باشید خدشه‌ای به باورهای او وارد نشود و یا زمینه روانی و تربیتی کودک مورد سوال قرار نگیرد.
وی درباره تعادل میان آموزش و سرگرمی در «بچه محل» یادآور شد: ما قرار نیست در یک برنامه همه چیز را آموزش دهیم ما بخشی از شادی، سرگرمی و آموزش کودک را بر عهده داریم. به نظرم بخش شادی و سرگرمی باید در اولویت باشد زیرا تا وقتی این شادی نباشد کودک بواسطه آن مخاطب اثر قرار نمی‌گیرد که مفاهیم آموزشی را یاد بگیرد.
لایوهایم ساختار و چارچوب داشت
فرضیایی که پیش از این و در بازه زمانی توقف مجموعه تلویزیونی‌اش در اینستاگرام گفتگوهای لایو برگزار می‌کرد، با اشاره به یک آسیب‌شناسی در این باره توضیح داد: فضای مجازی یک رسانه است و خوب است که هر یک از ما از آن به عنوان یک ابزار خوب از آن استفاده کنیم، آن هم در این زمان که روحیه بعضی دچار افسردگی شده است. خود من در پخش زنده اینستاگرام از هنرمندان دعوت می‌کردم و از فعالیت‌های آنها سخن می‌گفتیم که مثل یک برنامه تلویزیونی بود. با این حال همان لایوها هم چارچوب و ساختار خود را داشت.
وی با اشاره به هدف استفاده از این ابزار بیان کرد: به طور مثال من در فضای مجازی و یا پست‌هایی که به اشتراک می‌گذارم خیلی روی مقوله مادر تاکید دارم و البته این را هم بگویم که این تأکید روی «مادر» برای من ابزاری برای جمع کردن فالوور نیست. بلکه مفهومی برای انتقال عشق است تا بگویم من به مادرم عشق می‌ورزم و اگر به اینجا رسیده‌ام و یا با مخاطبانم رابطه خوبی برقرار می‌کنم انگیزه‌اش را از یک منبع انرژی به نام مادر گرفته‌ام.
این از لحاظ فرهنگی نوعی عقب گرد است که مثلاً وقتی کتاب معرفی می‌کنید سه هزار نفر شما را فالو می‌کنند اما وقتی درباره یک اتفاق حاشیه‌ای و غیرمترقبه حرف می‌زنید سی هزار نفر شما را فالو می‌کنندفرضیایی تأکید کرد: الان خیلی‌ها شعار می‌دهند ولی من با مادرم ارتباط خوبی دارم و همان زندگی را با مخاطبانم به اشتراک می‌گذارم. خیلی از خانواده‌ها هم برایم کامنت می‌گذارند که دعا می‌کنند فرزندشان مثل من باشد. نمی‌خواهم بگویم من آدم خوبی هستم اگر هم این‌طور باشد باز هم به خاطر مادرم است و نعمتی که خداوند برای من قائل شده است. بنابراین در فضای مجازی هم می‌توان کارهای تربیتی انجام داد وقتی کودک چنین فضاهایی را ببیند می‌گوید مامان من هم دوست دارم مثل عمو پورنگ چنین کارهایی انجام بدهم.
این مجری تلویزیون درباره چهره‌هایی که در تلویزیون برنامه و تریبون رسمی دارند و دغدغه‌شان جمع کردن فالوور در فضای مجازی است، عنوان کرد: خود من چنین دغدغه‌ای ندارم و دنبال این نیستم که به شکل غیرمتعارف فالوور جمع کنم و بیننده‌هایم بالا برود متاسفانه فضای مجازی الان اینگونه شده است که اگر حرف درستی بزنید کسی سمت شما نمی‌آید اما کافیست یک حاشیه درست کنید تا دیگران به سمت شما بیایند. این از لحاظ فرهنگی نوعی عقب گرد است که مثلاً وقتی کتاب معرفی می‌کنید سه هزار نفر شما را فالو می‌کنند اما وقتی درباره یک اتفاق حاشیه‌ای و غیرمترقبه حرف می‌زنید سی هزار نفر شما را فالو می‌کنند، مسلماً عده‌ای هم دائم به دنبال همین حواشی هستند تا بتوانند مخاطبانشان را زیاد کنند.
فرضیایی در بخش دیگر درباره قطعات موسیقایی «بچه محل» که تلاش شده است با محوریت خانواده و کودک باشد، به برخی قطعات مبتذل اشاره و بیان کرد: یک قطعه موسیقایی که اشعارش فرهنگ و تربیت کودک را زیر سوال می‌برد تا حد زیادی در جامعه مورد استقبال قرار می‌گیرد صرفاً به این دلیل که ساختارشکنی کرده و از الفاظی استفاده کرده است که من اطمینان دارم هیچ پدر و مادری آنها را به کار نمی‌برد. حتی پدر و مادری در فرهنگ غرب هم نمی‌گوید به طور مثال اول اینستاگرام بعد کتاب. پس ما باید تلاش کنیم تا کودکان با فضای موسیقایی خوب آشنا شده و به آن موسیقی‌ها تودهنی بزنند.
وی اضافه کرد: ما شعرهایی در کودکی شنیده‌ایم و از طریق آنها فرهنگ امروزمان را آموزش دیده‌ایم اما این اشعار دارد جای خود را به خزعبلات می‌دهد. موسیقی یکی از فاکتورهای مهم در آموزش است که باید به روز و با محتویات درست آموزشی باشد. خود من هیچ گاه سعی نکردم برای اینکه موسیقی‌مان به چشم بیاید از الفاظ یا نکاتی استفاده کنم که غیرمتعارف باشد.
خانواده یک تبلت دست کودک می‌دهد که ۲۴ ساعته با اوست
این مجری با سابقه تلویزیون در ادامه به نقش پررنگ خانواده‌ها برای فرهنگ‌سازی کودکان اشاره و بیان کرد: خانواده‌ها امروز یک تبلت دست کودک می‌دهند که مدام همراه اوست و به راحتی بوسیله آن وارد هر سایت و سرویسی می‌شود. مشکل عمده خانواده‌های ما همین است که کمتر با فرزندشان ارتباط دارند و آن وقت ما را زیر سوال می‌برند و می‌خواهند الگو باشیم. اما آیا بعضی از پدر و مادرها می‌توانند خودشان الگوی مناسبی برای کودکان باشند؟ آیا شب‌ها پیش آمده است که به جای تبلتی که در دست کودک می‌دهند یک کتاب برایش ورق بزنند؟
وی در پایان با هشدار نسبت به استفاده کودکان امروز از تکنولوژِی‌ها گفت: پدر و مادری که خیلی نگران فرزندش است بیشتر از من باید دلسوز باشد. من فقط می‌توانم یک ساعت از شبانه روز او را با برنامه تلویزیونی پر کنم اما او نقش مستقیمی دارد و اکنون با وسایل ارتباطی که در دست کودک است باید هر گونه فیلم و برنامه‌ای را که کودک می‌بیند رصد کند. فیلم، انیمیشن، بازی و… را باید پدر و مادر انتخاب کند و بعد در اختیار کودک بگذارد.
