علیرضا قربانی خواننده موسیقی ایرانی در تازه‌ترین پروژه موسیقایی خود که با عنوان «با من بخوان» از سه‌شنبه شب هفدهم اردیبهشت‌ماه در تالار وحدت تهران آغاز شد، در یک تابوشکنی، قطعاتی از آثار ماندگار و یا کمتر شنیده شده خود را با حال و هوایی کاملاً متفاوت از کنسرت‌های قبلی‌اش که برای مخاطبان او یک غافلگیری ویژه به حساب می‌آمد، پیش روی مخاطبان و طرفدارانش اجرا کرد.
وی در این کنسرت با ترکیبی از سازهای آکوستیک و الکترونیک که آهنگسازی و تنظیم آن بر عهده حسام ناصری همکار سال‌های دورش در اجراهای زنده محسوب می‌شد، تلاش کرد تا فضای کاملاً ساختارشکنانه‌ای را پیش روی مخاطبان قرار دهد. فضایی که با ترکیب طراحی و کارگردانی رضا موسوی روی صحنه که طی سال‌های اخیر فعالیت‌های متفاوتی را در اجراهای زنده موسیقی انجام می‌دهد، تماشاگر را با کنسرتی روبه‌رو کرد که قطعاً به مثابه شکست مرزهایی می‌ماند که تاکنون از علیرضا قربانی دیده بود.
«مقدمه» با شعر سهراب سپهری، «نیست شو» با شعری از مولانا و تنظیم حسام ناصری، «بوی گیسو» با شعری از شیخ نورالعین واقف لاهوری، ملودی علیرضا قربانی، تنظیم حسام ناصری در «پله اول»، «آواز خراسانی»، موسیقی فولکلور «الله مزار» با تنظیم حسام ناصری در «پله دوم»، «روزگار غریب» با شعر احمد شاملو، حمید خلف بیگی و آهنگسازی حسام ناصری در «پله سوم»، «تاج محل» به آهنگسازی سامان صمیمی، بداهه خوانی «آواز سحری» براساس مقام سحری از تصنیف‌های فولکلور موسیقی کردی در «پله چهارم»، «اواز بی قرار» با شعری از هوشنگ ابتهاج، «ارغوان» با شعری از هوشنگ ابتهاج و آهنگسازی مهیار علیزاده در «پله پنجم»، «رنگین کمان» به آهنگسازی سامان صمیمی، «تنهایی لیلا» با شعر حسین منزوی و آهنگسازی کارن همایون فر، «عشق آسان ندارد» با شعر اهورا ایمان و آهنگسازی ستاراورکی، «چهارراه استانبول» با شعر مسعود کلانتری و ملودی علیرضا قربانی و سامان صمیمی در «پله ششم» آثاری بودند که در این کنسرت با شکل و شمایلی نو پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
بخش ابتدایی کنسرت با کلام علیرضا قربانی در تاریکی محض صحنه آغاز شد، آغازی که این بار با وجود تمام کامنت‌های مثبت و منفی که برای تک آهنگ‌های اخیرش نوشته بود، با گفتار و اجرایی کاملاً متفاوت‌تر از کنسرت‌های پیشین این خواننده آغاز و نوید کنسرتی با حال و هوای متفاوت و جسور را به مخاطبان می‌داد؛ شرایطی از موسیقی با سازهای الکترونیک و تنظیم متفاوت که از علیرضا قربانی یک شخصیت هنری تازه‌ای معرفی کرد که در این سلسله اجراها مایل است با طیف گسترده‌تری از مخاطبان جوان و نوجوان موسیقی ایرانی ارتباط برقرار کند تا شاید چهره منزوی موسیقی ایرانی این بار در قامتی جدید با نگاهی متفاوت‌تر از گذشته به آنان نمایانده شود.
صحنه آغازین اجرا، با اجرای قطعه شعری از سهراب سپهری با تنظیم حسام ناصری در «پله اول» و خوانش «آواز خراسانی»، در همان ابتدا نشانه‌هایی از این قامت تازه در خود داشت.
علیرضا قربانی وسط صحنه، درست در جایی ایستاده است، که نوازندگان کنسرت در سمت راست و چپش و در پله‌هایی طراحی شده توسط رضا موسوی کارگردان برنامه ایستاده بودند و در قطعات کنسرت قربانی را همراهی می‌کردند.
قربانی پس از اجرای قطعه‌های ابتدایی کنسرت ضمن قدردانی از حضور پرشور مخاطبان در اولین کنسرت پروژه ۹ روزه «با من بخوان» توضیح داد: قبل از هر چیز فرا رسیدن ماه مبارک رمضان را به شما عزیزان تبریک می‌گویم و از جانب خودم و گروه اجرایی تشکر می‌کنم که زحمت کشیدید و به این کنسرت آمدید.
وی ادامه داد: آنچه امروز برای مهم است ارائه یک موسیقی نو برای تماشاگران عزیز است که شاید از طریق گروه ما کمتر تجربه شده که من سعی می‌کنم در بخش‌های دیگر توضیحات تکمیلی را ارائه دهم. به هر ترتیب شرایط برگزاری این کنسرت غیر از قطعاتی که خدمت شما معرفی شده بداهه نوازی ها و بداهه خوانی‌هایی در حوزه سازهای الکترونیک و آکوستیک است که امیدوارم مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.
قربانی درباره قطعه «الله مزار» به مخاطبان توضیح داد: درباره قطعه «الله مزار» روایت‌های متفاوتی در منطقه خراسان شمالی وجود دارد. اینکه اقوام این منطقه از کشورمان برای دام پروری زمستان از منطقه خارج می‌شدند و در زمان بهار برمی‌گشتند. در اثنای این سفرها برخی از جوانان قوم برای پاسداشت حریم ده باقی می‌مانند اما در یکی از روزها دشمنانی به منطقه حمله کرده و همه اموال قوم را به غارت برده و جوانان را می‌کشند. حال بعد از مدتی مردم قوم به ده برمی‌گردند و با این صحنه غم‌انگیز مواجه می‌شوند. در این صحنه افراد قوم دنبال جوانان خود می‌گردند. عروس‌ها و مادرها هم به دنبال معشوقه‌شان در جستجو هستند. اما به آنها می‌گویند اگر دنبال معشوقه‌تان می‌گردید باید آنها را ببویید تا به مزارشان برسید و این همان داستان «الله مزار» است.
این خواننده قبل از اجرای قطعه «روزگار غریب» و قطعه‌های بعدی کنسرت هم گفت: این قطعه چند روزی است که منتشر شده و تصور می‌کنم یکی از آثار ماندگار جناب احمد شاملو است که من از سال‌ها پیش دوست داشتم آن را اجرا کنم. این شعر از آن دسته اشعاری است که باید بیشتر از اینها در جامعه ما رسوخ پیدا کند زیرا در برگیرنده ویژگی‌هایی است که همه باید به آن توجه کنیم.
وی افزود: به هر ترتیب ما در این کنسرت سعی کردیم یک فرم از موسیقی ایرانی را از پیش‌درآمد تا تصنیف به صورت پله‌وار و اپیزودیک طراحی کنیم که ساز و آواز بداهه هم در آن نقش اصلی دارد. در عین حال باید این توضیح را هم بدهم که عنوان کنسرت «با من بخوان» هم با شکل و شمایلی وِیژه طراحی شده است. ما احساس کردیم امروز به وحدت بیشتر نیاز داریم. ما امروز نیاز داریم تا درد هم را درک کنیم و به هم نوع خود در تمام حوادثی که طی این مدت اتفاق افتاده کمک کنیم. من با این توضیحات است که از شما می‌خواهم در صورت تمایل در قسمت انتهایی این قطعه همراه ما باشید و دو بیت آخر را با مضمون «نمانده در دلم دگر توان دوری / چه سود از این سکوت و آه از این صبوری؛ تو ای طلوع آرزوی خفته بر باد / بخوان مرا تو ای امید رفته از یاد» همراه ما بخوانید.
حسام ناصری سازهای الکترونیک و سه تار، سامان صمیمی نوازنده کمانچه و سه تار، آرش پاکزاد نوازنده سازهای الکترونیک، میلاد محمدی نوازنده تار، شورانگیز و سه تار، نیلوفر محبی نوازنده ویولن، میثم مروستی نوازنده ویولا و سه تار، ماکان خوی نژاد نوازنده ویولنسل، نگار فرجی نوازنده ویولن، زکریا یوسفی نوازنده سازهای کوبه‌ای، یزدان بهمنی نوازنده سازهای کوبه‌ای و مهگل صفدری بم خوان گروه اجرایی کنسرت را تشکیل می‌دادند.
این در حالی است که رضا موسوی طراح، کارگردان و طراح نور، نگین شکیبا دستیار کارگردان، شروین عقیلی، مرتضی زمانی رسول بابایی، هانیه یاوری ساخت و پردازش تصاویر، نسیم رحمانی دستیار صحنه، سید مصطفی طباطبایی نسب، امیر حسین باباییان ساخت و نصب دکور گروه کارگردانی پروژه «با من بخوان» بودند. ضمن اینکه در بخش اجرایی نیز که تهیه کنندگی آن بر عهده مؤسسه فرهنگی هنری «آهنگ اشتیاق» بود، سید علی اصغر رضوی مدیر برگزاری، مهسا نعمت مدیر اجرایی، وحید لشگری مدیر روابط عمومی، مهدی جوادی نسبت طراح گرافیگ و پویا هاشمی عکاس و مستند ساز حضور داشتند.
