آل پاچینو که اکنون 81 سال دارد، پس از بازی در فیلم مافیایی « پدرخوانده » در سال 1972 که نامزد جایزه اسکار شد، به یک ستاره تبدیل شد، نقشی که او پس از شرکت در یک فیلم ، یعنی «وحشت در پارک نیدل» محصول 1971، بدست آورد و با آن به اوج رسید. با این حال، پاچینو در آن زمان یک ستاره در حال ظهور در تئاتر نیویورک و برنده یک جایزه تونی بود.
اگرچه پاچینو همیشه به عنوان اسطوره ای که نقش مایکل کورلئونه را بازی می کرد شناخته می شود، پاچینو می‌گوید وقتی فرانسیس فورد کاپولا برای ایفای نقش به او مراجعه کرد، او موضوع را جدی نگرفت.
فیلم «پدرخوانده» در 15 مارس 1972 در نیویورک اکران شد. در تمام سال‌های بعدی، مایکل کورلئونه هنوز هم نقشی است که پاچینو بیشتر با آن شناخته شده است. اما او اعتراف می کند که ورودش به دنیای فوق ستارگان آن چیزی نیست که انتظار داشت و می خواست.
پاچینو می‌گوید:«در دنیای امروز توضیح دادنش سخت است – توضیح اینکه من در آن زمان کی بودم و در آن زمان مانند رعد ظاهر شدم .احساس می‌کردم که ناگهان مقداری پرده کنار رفته و همه نگاه‌ها به من دوخته شده است. البته نگاه مردم در فیلم روی دیگر بازیگران بود. اما «پدرخوانده» هویت جدیدی به من داد که کنار آمدنش برایم سخت بود.»
با وجودی که در دوران تولید همه متوجه شده بودند که «پدرخوانده» موفق می‌شود اما پاچینو خاطره‌ای را بازگو می‌کند که به چنین نتیجه‌ای شخصا دست یافت.
« فرانسیس فورد کاپولا، روی سنگی نشسته بود، مثل یک نوزاد گریه می‌کرد، به شدت گریه می کرد، و من به سمت او رفتم و گفتم، فرانسیس، چه شده است؟ چه اتفاقی افتاده؟ او گفت: «بهم نمای دیگر نمی‌دهند.» یعنی به او اجازه نمی‌دهند که یک صحنه دیگر را فیلمبرداری کند. و من با خودم فکر کردم: خب. حدس می‌زنم که در یک فیلم خوب حضور دارم. زیرا در فرانسیس چنین شور و اشتیاق وجود داشت.»
با این حال، پنج دهه بعد، پاچینو می‌گوید که با شهرتی که برای بازی در نقش کورلئونه به دست آورده، احساس راحتی می‌کند و کنار. آمده
«من عمیقاً به خاطر آن افتخار می‌کنم. واقعاً . پدرخوانده اثری است که من خیلی خوش شانس بودم که در آن حضور داشتم. اما یک عمر طول کشید تا آن را بپذیرم و ادامه دهم.
