جلال مقامی صداپیشه، مدیر دوبلاژ و بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون اظهار داشت: درگذشت چنگیز جلیلوند اتفاق شوکه‌کننده و تلخی بود که باعث تأسف و ناراحتی من شد، چنگیز جلیلوند برای من مثل یک برادر بود و حتی شاید از یک برادر هم به من نزدیک‌تر؛ با درگذشت او احساس می‌کنم گویا برادرم را از دست داده‌ام.
مقامی خاطرنشان کرد: من با چنگیز جلیلوند خاطرات بسیاری دارم و هر چند که این اواخر اختلاف نظرهای بسیاری با هم داشتیم همیشه برای من یک برادر و دوست عزیز و گرامی باقی ماند. او انسانی نازنین، پاک و بی‌نظیر بود، علاوه بر همکاری‌هایی که با هم داشتیم بارها با هم به مسافرت می‌رفتیم من، ابوالحسن تهامی‌نژاد، زنده‌یاد عبدالله بوتیمار و چنگیز جلیلوند مثل یک خانواده بودیم و مرور خاطراتی که با هم داشتیم اندوه از دست دادن چنگیز جلیلوند را برای من بیشتر می‌کند.
او افزود: جلیلوند اواخر عمر خود کلاس دوبله راه‌اندازی کرده بود و حتی همین روزهای شیوع کرونا هم کلاس‌هایش دایر بود. من چند بار با او درباره این کلاس‌ها صحبت کردم و از او خواستم این روزها کلاس را تعطیل کند اما عشق و علاقه او به کار و تلاشش برای ارائه تجربیاتش به نسل جوان مانع تعطیلی شد و نمی‌توانست خانه‌نشین باشد.
این صداپیشه در ادامه خاطرنشان کرد: چنگیز جلیلوند یکی از بزرگ‌ترین دوبلورهای تاریخ ایران است و از دست دادن او حسرت بزرگی برای ما است. او سال‌ها در آمریکا زندگی کرد اما فکر می‌کنم پس از حدود 20 سال به ایران برگشت و به یاد دارم که وقتی به ایران آمد با من تماس گرفت، از آمدنش خبر نداشتم و وقتی من را به شام دعوت کرد، تعجب کردم و هنگامی که گفت به ایران برگشته بسیار خوشحال شدم.
مقامی خاطرنشان کرد: او وقتی به ایران برگشت باز هم توانست آثار درخشانی از خود به جا بگذارد و جایگاه یک دوبلور بزرگ و باتجربه را دوباره کسب کرد. جلیلوند انسانی با اخلاق، شیک‌پوش و مثل یک جوان فعال و پر کار بود؛ درگذشت او برایم باور نکردنی است. متأسفانه در سال‌های اخیر هنرمندان بزرگی در عرصه دوبله از دست داده‌ایم و امیدوارم نسل جوان دوبله بتوانند راه این بزرگان را ادامه دهند.
