شقایق دهقان با انتشار این عکس نوشت:
آدم وقتى عزیز خیلى نزدیکى را از دست میدهد به بلوغ عجیبى دست پیدا میکند. ناخودآگاهش دایٔم به او یادآور میشود؛ وقتى از این درد نمُردى چه اتفاق بدِ دیگرى میتواند آزارت بدهد و انگار که به یک باره از همه ى گیر و بندهاى این دنیا رها مى شوی...
اما از کسانى مثل من که پدرشان را از دست دادند یا مادر یا عزیز نزدیکى را به کسانى که الهى شکر هنوز سایه اشان را روى سرشان دارند نصیحت ؛ که لحظات دلگیرى میشود که دلتان میخواهد صد سال سیاه این بلوغ را نداشتید، دلتان میخواهد کودک بودید و آن ها هنوز بودند.
قدر لحظه هاى بودن با عزیزانمان را بدانیم زندگى سخت کوتاه است ، زندگى سخت بى رحم است...
عکس: من و بابا سال ١٣٥٨
