پیروز قربانی از معدود قدیمی‌های استقلال است که انصافاً در تلویزیون خوب صحبت می‌کند. او شنبه شب در حالی که هواداران استقلال به شدت ناراحت بودند، حرف‌های جالبی زد، حرف‌هایی که اکثراً درست و منطقی بود. پیروز به اشتباه وحشتناک داور اشاره کرد، ولی در عین حال از برتری فنی پاختاکور گفت و اینکه استقلال ایرادات زیادی داشت. وقتی میثاقی از پیروز پرسید مربی آینده استقلال چه کسی است؟ قربانی که سال‌ها در این تیم بازی کرده یک جمله طلایی گفت؛ اینکه بستگی به هشتگ‌ها در فضای مجازی دارد و اینکه یکسری هوادار (اگر هوادار باشند) چه هشتگی و برای چه کسی درست می‌کنند!
حرفی که پیروز زد، عین واقعیت بود. این هشتگ‌های عجیب در واقع کارکرد همان حیا کن، رها کن‌های سابق را دارد. این‌ها همه تصنعی است و اثری از دلسوزی و منطق در آن دیده نمی‌شود. به قول هادی طباطبایی مدیران فوتبال ایران هیچ فلسفه‌ای برای انتخاب مربی ندارند. همین استقلال استراماچونی را آورد بعد به مجیدی و نامجومطلق رسید. اسم الکس نوری را آورد و بامزه اینکه با محمود فکری و رسول خطیبی و... هم مذاکره کرد. حالا شما چه سنخیتی بین مدل کاری این مربیان می‌بینید؟ آیا مثلاً رسول خطیبی قرار بود راه استرا را ادامه بدهد؟ آیا سبک مربیگری نامجومطلق و الکس نوری شباهتی دارد؟ در واقع باید گفت مدیران استقلال خودشان هم نمی‌دانند کدام مربی را می‌خواهند و به شدت تحت تأثیر فضای مجازی هستند. این مشکل بزرگ را البته مدیران قبلی مثل افشارزاده، فتحی و افتخاری هم داشتند و کافی است به انتخاب‌های آن‌ها نگاه کنید تا به صحت این ادعا و البته صحت حرف‌های پیروزی قربانی پی ببرید.
در استقلال (مثل پرسپولیس ) مدت‌هاست که هشتگ‌ها بازدهی بالایی دارند. حالا کاش واقعاً هواداران استقلال روی مدیران تأثیر می‌گذاشتند. مسئله اینجاست که بسیاری از کانال‌های هواداری و هشتگ‌ها را دلال‌ها اداره می‌کنند و نتیجه این می‌شود که امروز در استقلال شاهدش هستیم. یک روز هشتگ‌زنان استراماچونی را می‌آورند، یک روز الکس نوری مطرح می‌شود و روز دیگر فرهاد مجیدی؛ بدون اینکه یک استراتژی خاص پشت ماجرا باشد و بدون اینکه مدیرعامل و هیئت مدیره دقیقاً بدانند کدام مربی را می‌خواهند.
