در عین حال که رسیدگی به ماجرای « ویلموتس » وارد مرحله دیگری شده است و باید هم چنین باشد، اما زندگی ادامه دارد! ندانم‌کاری‌ها و پاره‌ای از آسان‌گیری‌ها و سهل‌انگاری‌های همیشگی، این‌باره «صفر افزود» و دردسری از نوع دیگر آفرید و اینک باید انتظار کشید که تحقیقات لازم، این‌بار چه نتایجی به بار می‌آورد؟ یک نکته مسلم است:
اخبار ورزشی- که آسیبی به چرخه مدیریت وارد نمی‌شود! جرأت مدیریت که جسور باید، کم نخواهد شد!
باید معلوم شود؛ کلاهبرداری بزرگ و شیادی بی‌مانند یک بلژیکی که قرار بود قاتق نان فوتبال ما شود، اما قاتل جان شد، به کجا می‌انجامد؟ آیا این اتفاقات ناخوشایند که همه را غافلگیر کرد، به اعمال دقت نظر بیشتر در بزنگاه‌های مدیریتی منجر خواهد شد یا نه؟ و آیا ریزبینی و موشکافی توأم با حسن نظر وارد جریان مدیریت‌های کلان ورزش خواهد شد یا نه؟
نتیجه هر چه باشد، این اتفاقات نشان می‌دهد که روند‌های مدیریتی را نباید با اصل عامیانه «ان‌شا‌ءا... گربه است» سیاست کرد و جمع کرد! که جمع شدنی نیست!
ترجیح دشمن دانا
یک چند صباحی در ورزش، بر سر عکس با شورت ورزشی برای مدیران نامدیر چالش ایجاد کردیم، حالا باید پیگیر سواد و علم و تجربه کاربستنی کارگزاران ورزشی باشیم! شما خیال می‌کنید اگر یک «دانا»ی کار در جمع بیکارگان فوتبال که به غلط صاحب اختیار هم شده بودند، می‌بود، کار به «اینجا» می‌رسید؟ مقصودمان مغفولانه اسیر کلاهبرداری‌های ویلموتس و بانویش و وکلایش شدن، نیست! به اصل مهم‌تری نظر داریم:
فوتبال ما، با همه استعداد ممتاز انسانی‌اش، به ورطه بدی افتاده است! باید از چنین دامی که محصول خودپسندی و نه خودباوری است، رهید! باید از خودمحوری و خودمحوردانی فرار کرد!
نقطه اوج جام حذفی
زندگی ادامه دارد! جام حذفی هم توقف نمی‌پذیرد! یحیی و فرهاد، رسوم قدیم را زیر پا می‌گذارند! این دو، در آستانه برگزاری بازی بزرگ با هم صحبت می‌کنند! فرهاد زنگ می‌زند و یحیی به او خوشامد می‌گوید! هر دو از زمان برگزاری برخورد سوم سال ۹۹-۹۸ ناراضی‌اند ولی هر دو اهل تمکینند!
یحیی نقشه‌ها در سر دارد! این را از بازی تیمش برابر سایپا می‌توانستیم دریابیم! همه هستند، با همه وزن تهاجمی خود، اما چگونه؟ یحیی ساکت است، اما فاقد برنامه نیست! تیم یحیی به تکرار صحنه‌های خوب می‌پردازد، اما نه تکراری! با اصول ثابت و شیوه‌های متغیر! پرسپولیس جام حذفی، شباهتی به پرسپولیس دربی لیگ برتر ندارد! صبر کنیم و تماشا کنیم!
داوری، نه داوران
هر بار که به مناسبتی به جریان داوری می‌پردازیم، مقر می‌آییم و اقرار می‌دهیم که:
داوران ما خوبند، داوری‌ها مشکل دارند! و حالا دست‌اندرکاران داوری کشور، خود بر این مدعا صحه می‌گذارند:
یکی را کمیته داوران انتخاب می‌کند و دپارتمان داوری نمی‌پسندد! دیگری را دپارتمان مقبول می‌دارد و کمیته داوران پذیرایش نمی‌شود! به آقای پیام حیدری یک نکته را یادآور می‌شویم: ... پیش از شروع بازی، آن هم با زبان گزنده، با هیچ بازیکنی صحبت نکن و خط و نشان نکش! قایدی باشد یا علیپور!
فرهاد و شرکت در بازی
فرهاد خیلی زودتر از حد تصور در قالب خودش فرو رفت! شیوه رفتار مجیدی، در مربیگری هم خاص خود اوست! مثل بازی کردنش!
فرهاد کتمان نمی‌کند که بار این بازی را هم به دوش مردان تکنیکی و فانتزی‌باز استقلال سوار کرده! علی کریمی، فرشید اسماعیلی، دیاباته ، قایدی، غفوری، میلیچ؛ فرهاد بر خلاف ما و شما خیالش بابت حسین حسینی راحت است! دروازه‌بانی که «شوت» را خوب می‌خورد!
استقلال- پرسپولیس، این بار پُرتر از همیشه خواهد شد از صحنه‌های دیدنی. قایدی، دیاباته، مطهری، اسماعیلی و غفوری چه خواهند کرد علیه مدافعان نزدیک به خود! علیپور، ترابی، امیری، رسن و نوراللهی را چه کسانی از استقلال می‌گیرند و چگونه؟
تصدیق فرمودید؟ این بازی از آن بازی‌ها خواهد شد! یحیی، رُخ در رُخ فرهاد!
سعادتمند کجا رفته؟ چرا رفته؟ با کدام اجازه...
در خبرها بود که یکی از ساکنان خوش‌نشین وزارت ورزش، در ازای خبر سفر احمد سعادتمند مدیرعامل استقلال که برای حل و فصل پاره‌ای از کار‌ها به ایتالیا رفته است، چنین برآشفته:
... سعادتمند با اجازه کی به ایتالیا رفته؟ با اجازه کی می‌خواهد اقدام به حل مسائل و مشکلات برون‌مرزی استقلال کند؟
به نظر حضرات تازه به دوران رسیده که دیر آمده‌اند و زود هم قصد رفتن دارند، مدیران تیم‌ها و باشگاه‌های ما، نقش لولوی سر خرمن را باید داشته باشند و عروسک‌های «قَی ننه»، این بازی اصیل و فولکلوریک ایرانی باشند!
