ادبیات مشمئز کننده مربیان درجه ۲ علیه تیم ملی ایران
ادبیات مربیان تیم‌های همگروه ما این روزها به شدت جالب شده است؛ جالب که چه عرض کنیم. بعضی ها مثل کاتانتس سرمربی عراق چنان از بردشان مقابل ایران از خود بیخود شده اند که می‌گویند؛ «از ابتدا هم در این گروه رقیبشان بحرین بود نه ایران!»
اخبار ورزشیحافظه تاریخی چنین مربیانی به قدری ضعیف شده که به همین زودی یادشان رفت تیم ملی ایران تا همین چند ماه پیش در فوتبال آسیا، تیمی بود که همه حرفان ریز و درشت برای یک برد ناقابل باید هزار بار می‌مردند و زنده می‌شدند اما حالا که دو شکست پیاپی نصیب ما شده از خانه‌هایشان زده‌اند بیرون و اظهار فضل می‌کنند.
دردناک و ناراحت‌کننده است که سرمربی عراق این گونه درباره فوتبال ایران قضاوت می‌کند و این مسئله باید بیش از هرکس و هر چیز، سرمربی تیم ملی ایران و ملی‌پوشان ما را عذاب بدهد. اوضاعی بلبشو بر ماجرای صعود ایران به جام جهانی قطر حاکم شده؛ تا جایی که حتی صدای فدراسیون فوتبال هم درآمده و به ویلموتس اولتیماتوم داده‌اند بیشتر در ایران بماند.
 
ویلموتس که در نگاه اول مربی محبوب و قابل قبول فدراسیون فوتبال بود و مردی حرف گوش کن و منعطف به نظر می‌رسید، امروز به دلیل دو شکست تأسف‌بار مقابل تیم‌های بحرین و عراق، تا آستانه حذف ایران از انتخابی جام جهانی پیش رفته است.
حالا در بازی های برگشت باید همه تیم‌ها را یکی بعد از دیگری شکست بدهیم. به ویژه این که بحرین و عراق را در ورزشگاه آزادی ببریم، بلکه دوباره برگردیم سر جای اول خودمان! منطق حاکم بر فوتبال و شرایط موجود نشان می‌دهد ویلموتس باید سر جایش بماند و مبارزه‌ای تازه را برای صعود به جام جهانی آغاز کند. ملی‌پوشانی که بی‌تردید دوباره باید با همان خلق و خوی مبارزه جو و خستگی ناپذیر خود در بازی‌ها ظاهر شوند تا به فوتبال آسیا و مربیان درجه دو مثل کاتانتس یادآوری کنند آنچه درباره این فوتبال می‌گویند، نوعی هذیان‌گویی است.
کاش دوباره تیم ملی ایران برگردد به همان روزهایی که با تمام وجودش می‌جنگید و به هیچ حریفی باج نمی‌داد. کاش آن روزهای خوب را دوباره تجربه کنیم؛ همه با هم برای تیم ملی...