تراکتورسازی بعد از 3 شکست سنگین متوالی مقابل تیمهای میانه و پایین جدول عملاً شانس قهرمانی خودش را از دست داده و حتی کسب سهمیه آسیایی برای این هم به اما و اگر افتاده است و در این شرایط که تیم تحت فشار فراوانی قرار گرفته است باید در تبریز دیداری حساس و حیثیتی مقابل پرسپولیس در خانه برگزار کند که از چند جهت برای این تیم اهمیت دارد.
اول اینکه تراکتورسازی نمیخواهد چهارمین باخت پیاپی خودش را تجربه کند. این تیم نتایج خوبی داشت و روی ریتم موفقیت و رسیدن به صدر جدول قرار گرفته بود که یک باره نتایجش افت کرد و 3 بازی پشت سر هم باخت و حالا به هیچ وجه نمیخواهد باخت چهارم را تجربه کند و اتفاقا بازی با پرسپولیس فرصت خوبی برای بازگشت غرور از دست رفته این تیم است.
از طرف دیگر این تیم با سپاهان، استقلال و پدیده در کورس سهمیه آسیایی قرار دارد. تراکتورسازان برای فصل بعد برنامههای زیادی دارند و میخواهند تیمی به مراتب پرستارهتر از تیم فصل جاری ببندند و حضور قدرتمندانه در لیگ قهرمانان آسیا هم از اولویتهای برنامه آنهاست و نگرفتن سهمیه شکست بزرگی برایشان محسوب شده و آنها را از برنامهشان عقب میاندازد. شکست مقابل پرسپولیس شانس تراکتور را برای گرفتن سهمیه تا حد زیادی کاهش میدهد.
مورد بعدی حساسیت بالای این دیدار برای هواداران است. بازی با سرخابیهای پایتخت همیشه اهمیت ویژهای برای تیتیها داشته و بعد از قهرمانی، هیچ چیز اندازه بردن استقلال و پرسپولیس آنهم در تبریز طرفداران تراکتور را خوشحال نمیکند و از طرفی هیچ چیز هم به اندازه امتیاز دادن یا بدتر از آن شکست خوردن در خانه برایشان تلخ نیست.
این سه دلیل باعث شده دیدار فردا مقابل پرسپولیس برای تراکتورسازی حیاتیتر و مهمتر از یک دیدار 3 امتیازی معمولی باشد.
در این شرایط تراکتورسازان درگیر یک سری مشکلات داخلی هم هستند و اگر بخواهیم از بعد فنی به ماجرا نگاه کنیم لیکنز شخصاً در 3 پست مهم تیمش دچار دغدغه جدی شده است و به فکر راهکار برای آن است.
دروازه بی چفت و بست
اگر رسیدن به دروازه تراکتورسازی حد فاصل بازی با نساجی تا بازی با سپیدرود کاری دشوار و حتی ناممکن برای رقیبان این تیم بود و نقطه قوت سرخهای تبریزی در این پست از زمین بود، در 3 دیدار اخیر مهاجمان حریف کار سختی برای باز کردن دروازه شاگردان لیکنز نداشتند. دریافت 6 گل در 3 بازی آنهم از سوی تیمهای میانه جدول و پایین جدول آمار به شدت بدی است. محسن فروزان در بازی با سپیدرود 3 گل دریافت کرد و پس از آن از این تیم کنار گذاشته شد تا اخباری بعد از مدتها به ترکیب اصلی برسد ولی او به وضوح نا آماده است و از روزهای اوج فرسنگها فاصله دارد. تک گلی که اخباری مقابل پیکان خورد به نوع پاس گل او به تیم حریف بود و در بازی با ذوب آهن هم حریف بدون اینکه فشار خیلی زیادی روی دروازه حریف بیاورد 2 گل به ثمر رساند و شکست دیگری برای تراکتور رقم زد. مشکل تراکتور تنها به دروازه ختم نمیشود و خط دفاع این تیم هم دیگر استحکام گذشته را ندارد و انگار دچار افت روحی شده است. این را هم باید در نظر گرفت مدیریت خط دفاع درون زمین بر عهده دروازهبان است و ارتباط خوب گلر با مدافعان تیم به جلوگیری از حمله حریفان خیلی کمک میکند، کاری که مشخصاً فروزان بهتر از اخباری آن را انجام میداد.
لیکنز در دروازه دستش باز نیست و گزینه مطمئنی ندارد. گلر دیگر این تیم مهدی محمدیان جوان است که اگرچه عملکرد خوبی در تمرینات و بازیهای تمرینی داشته ولی تجربه لازم را برای حضور در لیگ برتر ندارد و حضورش در ترکیب اصلی ریسک بزرگی برای لیکنز است که هنوز با آن کنار نیامده. لیکنز در طول هفته گذشته تمرینات محمدیان را جدیتر کرده و به مربی گلرهایش سفارش کرده روی او بیشتر کار کند، حالا مشخص نیست این تغییر به خاطر حساب ویژه سرمربی روی او برای بازی حساس مقابل پرسپولیس ایجاد شده و یا فقط هدف انگیزه دادن به اخباری برای تلاش بیشتر پشت آن بوده است. هرچه هست دروازه تراکتورسازی این روزها ذهن سرمربی بلژیکی را به خود مشغول کرده و راهکار مطمئنی هم برایش وجود ندارد.
تیمِ بدون کاپیتان
مسعود شجاعی در طول فصل جاری بدون شک یکی از ستونهای اصلی تراکتورسازی در عملکرد و نتایج موفق این تیم بوده است. جایگاه شجاعی در تیم فقط از لحاظ فنی عملکرد خوبش در بازیسازی و برداشتن یک مقابل یکها نیست و او به عنوان یک رهبر، جانشین خوبی برای سرمربی در تیم است و در زمین به تیم وجهه و شخصیت میدهد. شجاعی بارها در طول فصل در مواقعی که تیم در آستانه ورود به درگیری و حاشیه را داشته به خوبی توانسته تیمش را مدیریت کند.
شجاعی در بازی با ذوب آهن کارت زرد سوم خود را از داور گرفت تا دیدار حساس هفته بیست و هشتم تیمش را از دست بدهد و نبود او ضربه سنگینی به ترکیب تراکتورسازی خواهد زد. نقش کاپیتان و رهبر تیم در نبود شجاعی مشخصاً به دژاگه میرسد که او هم تجربه و دیسیپلین بالایی دارد ولی به هیچ وجه توانایی برقراری ارتباط با سایر بازیکنان مثل شجاعی را ندارد و یکی از ضعفهای او زود از کوره در رفتن در مواقعی است که بازی به حاشیه کشیده میشود و بعضاً در این مواقع دیده شده که یکی باید خود دژاگه را مهار کند. در هر صورت تکلیف بازوبند کاپیتانی تراکتور مشخص است ولی نقش بازیسازِ پشت مهاجم را چه کسی در تراکتور ایفا خواهد کرد؟ احسان پهلوان و علیرضا نقیزاده میتوانند در این پست وارد زمین شوند و دژاگه و سوگیتا هم با تغییر پست توانایی بازی در میانه میدان را دارند. اگر لیکنز راهکار دوم را برگزیند باید یک وینگر به جای سوگیتا یا دژاکهِ تغییر پست داده وارد زمین کند که در شرایط عادلی گزینه محتمل ساسان انصاری خواهد بود ولی ساسان در این بازی احتمالاً ماموریت دیگری خواهد داشت و در این شرایط گزینه محتمل سید احمد موسوی است.
مدافع چپ سابق ماشین سازی که با عملکرد خوبش در این تیم نظر تراکتوریها را جلب کرد و با وجود اینکه در جمع سرخهای تبریزی اغلب نیمکت نشین بوده ولی از هر فرصت کوتاهی که برای بازی پیدا کرده به خوبی برای نشان دادن توانایی خود استفاده کرده است. موسوی هم توانایی دفاعی بالایی دارد و هم در نفوذها خوب عمل میکند، خصوصیت ویژه او تکنیک بالایش و توانایی در برداشتن یک مقابل یک ها است. او میتواند هم دفاع راست باشد و اسماعیلیفر به جلو منتقل شود و یا خودش وینگر راست بازی کند.
وضعیت مبهم آقای گل
در شرایطی که دغدغههای ذهنی لیکنز کم نیست، بدترین اتفاق میتواند مصدومیت آقای گل این تیم در آستانه حساسترین بازی فصل باشد. آنتونی استوکس گزینه اصلی تراکتور در خط حمله این تیم، گلزن اصلی تیم و یکی از 3 گلزن برتر لیگ است که جانشین درخوری روی نیمکت ندارد. تنها مهاجم قابل اتکای تراکتورسازان ساسان انصاری است که توانایی و شرح وظایف او با استوکس متفاوت است ولی به هر جهت نزدیکترین گزینه برای جانشینی اوست.
در حال حاضر وضعیت قطعی استوکس برای بازی با پرسپولیس مشخص نیست و لیکنز امروز در نشست خبری آخرین وضعیت او را شرح خواهد دارد و مشخص میشود مهاجم ایرلندی به بازی میرسد یا نه ولی حتی اگر کادر پزشکی بتواند به ضرب و زور این بازیکن را آماده بازی کند بعید است لیکنز ریسک 90 دقیقه بازی دادن به او را متحمل شود و حتی شده برای دقایقی باید به فکر بازیکنی به جای او باشد.
به جز ساسان انصاری، محمدرضا آزادی جوان هم یکی از مهاجمان حاضر در ترکیب تراکتورسازی است.