در پرسپولیس امثال مسلمان و رضاییان و طارمی به رغم محبوبیتی که روی سکو‌ها داشتند با برخورد برانکو مواجه شدند و گذشت زمان مشخص کرد که حق با سرمربی کروات قرمز‌ها بوده. همان سکو‌ها هم وقتی دیدند تصمیم برانکو به نفع تیم بوده از او حمایت کرده و حتی بعد‌ها علیه طارمی، مسلمان، رضاییان و حتی امثال وحید امیری و فرشاد احمدزاده و صادق محرمی (که خودشان جدا شدند) موضع گرفتند. در واقع در پرسپولیس «تیم» به آدم‌ها ارجحیت دارد، اما در استقلال انگار برعکس است. یک زمانی عده‌ای حجازی را به تیم ترجیح می‌داند. زمانی عده‌ای طرفدار قلعه‌نویی بودند و حالا کار به جایی کشیده که با یکی مثل مهدی قائدی هم برخورد مناسبی صورت نمی‌گیرد. برخوردی که اگر قاطع‌تر بود و زودتر انجام می‌شد حتماً به سود خود قائدی هم بود و از حاشیه‌های بعدی او جلوگیری می‌شد.
