رضا بهلول زاده دارنده اولین مدال المپیک تاریخ ژیمناستیک ایران است. او هرچند خودش سهمیه المپیک جوانان آرژانتین را کسب نکرد اما توانست در المپیک در وسیله خرک حلقه مدال برنز را بدست آورد. بهلول زاده بعد از بازی‌های المپیک بویرنس آیرس آرژانتین با آسیب مواجه شد اما هنوز با گذشت بیش از چهار ماه از این رویداد این آسیب معالجه نشده است. این ملی پوش برای درمان آسیبش نیاز به یک نامه از فدراسیون ژیمناستیک به فدراسیون پزشکی ورزشی دارد تا مراحل درمانش زیر نظر فدراسیون پزشکی ورزشی انجام شود اما گویا فدراسیون برای آماده کردن این نامه امروز و فردا می‌کند تا این ملی پوش همچنان خانه نشین باشد.
رضا بهلول زاده در مورد درمان آسیبش اظهار کرد: من از آرژانتین با مصدومیت برگشتم اما در این مدت کسی سراغی از من نگرفت. شاید فراموش شده‌ام. حتی زمانی هم پدرم که برای نامه نگاری درمان به فدراسیون رفت تا نامه آسیب را تأیید و به فدراسیون پزشکی ببرد اما آن را تأیید نکردند. ما حدود ۵ الی ۴ بار برای این نامه به فدراسیون رفتیم اما هنوز در پاسخ به آن نامه‌ای زده نشده است.
وی ادامه داد: من چند وقت پیش به اردوی تیم ملی دعوت شدم اما به دلیل آسیبی که دارم نتوانستم به اردو بروم. اکنون منتظرم تا فدراسیون نامه مرا تأیید کند و رونوشتی به فدراسیون پزشکی ورزشی بزند تا مراحل درمانم را آغاز کنم و بتوانم به اردوهای تیم ملی بازگردم.
دارنده اولین مدال المپیک تاریخ ژیمناستیک ایران به امروز و فردا کردن فدراسیون ژیمناستیک در نامه زدن در موارد مختلف اشاره کرد و گفت: فدراسیون ژیمناستیک حتی مرا از اینکه می‌توانم عضو صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان باشم مطلع نکرد. این موضوع را از سرپرست کاروان المپیک آرژانتین شنیدیم. بعد از آن قرار بود فدراسیون یک نامه بزند تا من عضو صندوق شوم. اما آن‌ها نامه را مستقیم به صندوق حمایت نوشتند که کمیته ملی المپیک از آن ایراد گرفت و گفت باید نامه به کمیته ملی المپیک نوشته شود تا ما آن را تأیید و به صندوق رونوشت کنیم. بعد از آن هم هنوز موفق نشده‌ایم نامه تصحیح شده را از فدراسیون بگیریم و هی امروز و فردا می‌کنند.
بهلول زاده در ادامه گفت: گرفتن یک نامه از فدراسیون برای فدراسیون پزشکی ورزشی و یا صندوق حمایت از قهرمانان کاری ندارد اما نمی دانم چرا امروز و فردا می‌کند. من از وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک می‌خواهم که به این ورزش بیشتر توجه کنند و صدای ما را بشنوند.
پدر رضا بهلول زاده در ادامه صحبت‌های پسرش گفت: من یک کارگرم و تنها روزی ۵۰ - ۶۰ هزارتومانی حقوق می‌گیرم. آن‌ها هی امروز و فردا می‌کنند ولی من نمی‌توانم هر روز از کارم بزنم و به فدراسیون بروم. دبیر و رئیس فدراسیون هم که کلاً با من صحبتی نمی‌کنند و فکر می‌کنم که قهر هستند. من از منشی رئیس خواهش کردم تا نامه را از من بگیرد و هر وقتی که رئیس و دبیر وقت داشتند نامه را اصلاح کنند و با من تماس بگیرند که به فدراسیون بروم. اما در پاسخ گفتند که نمی‌شود و نامه در فدراسیون گم خواهد شد.
وی ادامه داد: فدراسیون هی ما را امروز و فردا می‌کند و سر می دواند. آن‌ها گویی نمی‌خواهند که نامه‌ای برای فدراسیون پزشکی ورزشی و صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان بدهند! پسرم تنها یک حقوق ۱۰۰ هزار تومانی از هیأت ورزشی تهران می‌گیرد. من ماهانه حدود ۱.۵ میلیون تومان برای فرزندم هزینه مکمل و تمرین می‌کنم ولی فدراسیون بچه مرا فراموش کرده تا او با آسیب خانه نشین شود. بعد از توجه کمیته ملی المپیک به ساسان پرکان من به رئیس کمیته ملی المپیک و هم به داورزنی نامه زدم که آب در چشمه و ما تشنه لبان می‌گردیم. ما در ۱۷ کیلومتری تهرانیم اما کمیته ملی المپیک در چابهار به دنبال استعداد می‌گردد! هنوز هم منتظر پاسخ این دو بزرگوار هستم.
او با گلایه از رئیس فدراسیون ژیمناستیک گفت: بعد از کسب مدال برنز المپیک در یک برنامه تلویزیونی رضا مدالش را به رهبری تقدیم کردند، اما از فدراسیون هیچ اقدامی صورت نگرفت. ما هم در نهایت از طریق استاندار تهران مدال را به رهبری فرستادیم و پیگیر آن هم هستیم. از بیت رهبری هم با ما تماس گرفتند و رضا در لیست دعوت شده‌ها قرار دارد. اما رضا دوست داشت با دستان خودش مدال را به رهبری تقدیم کند که با وجودی که وظیفه فدراسیون بود اما آن‌ها کاری نکردند تا ما خود برای ارسال آن به بیت رهبری اقدام کنیم.
پدر رضا بهلول زاده گفت: این‌ها تصویر تمامی مدل‌هایی است که رضا از سال ۲۰۰۷ گرفته است. او در یک سال تنها ۱۰ مدال بین المللی گرفته است. در مسابقات المپیک جوانان و قهرمانی آسیا در خرک حلقه برنز گرفت و ۸ مدال رنگانگ نیز در مسابقات اسلوونی و هنگ کنگ دریافت کرد. رضا از کلاس اول ابتدایی در همه مسابقات قهرمان می‌شد تا به مدال المپیک رسید. رئیس فدراسیون همیشه گفته در مدتی که آمده ۵۴ مدال کسب شده، ۱۰ مدالش برای رضا است. اما تنها پاداشی که در قبال آن به پسرم دادند یک هزینه ۱۰۰ دلاری و دو پاداش که مجموع آن شده دو میلیون پانصد هزار تومان. یک میلیون برای قهرمانی جوانان آسیا و ۱.۵ میلیون تومان برای مدال المپیک.
او در پایان گفت: وسیله تخصصی که پسرم با آن تمرین می‌کند و با آن به مدال المپیک رسیده خیلی قدیمی و خراب است. حرف‌های زیادی دارم و پاسخ آن را هم از فدراسیون می‌خواهم. دوست دارم در یک برنامه رودررو با مسئولان فدراسیون صحبت کنم تا پاسخ سوال‌های مرا بدهند. دوست دارم همه بدانند حق‌خوری تنها در ورزش فوتبال که میلیاردی آورده دارد نیست در ژیمناستیک که یک ورزش بدون درآمد است هم حق‌خوری زیاد است.
