گزارش یک هیئت تحقیق پارلمانی اروپایی گوشه از شکنجه و بدرفتاری با فعالان زندانی در عربستان را فاش کرد.
پارلمان انگلیس در گزارشی 45 صفحه ای به شکنجه فعالان زن زندانی در عربستان و بسیاری از جزئیات و شواهد اتفاق های داخل این زندان ها پرداخته است.
این گزارش از جمله به گفته های فرزند یکی از زندانیان در زندان های عربستان اشاره و برای حفظ جان وی از اعلام نام او خودداری کرد.
گزارش همچنین از اشاره به اینکه این زندانی زن یا مرد بوده یا فرزند او دختر یا پسر بوده است، برای حفظ جان آنها خودداری کرد.
این گزارش برای نام بردن از فرد زندانی کد (D1) و برای فرزندش کد (AB) را بخ کار برده و آورده است: (D1) چندین ماه در زندان انفرادی نگهداری شده است.
صفحه 31 تا 33 گزارش هیئت تحقیق پارلمان انگلیس به اوضاع فعالان زن سعودی در زندان های عربستان پرداخته است.
در این گزارش آمده است: (D1) دست بسته نگه داشته شده و از خوابیدن محروم شده است و مورد بازجویی قرار گرفته که هر دوره بازجویی او 24 ساعت طول کشیده است. علاوه بر این، از زمان آغاز از هرگونه تماس با وکیل یا هریک از اعضای خانواده اش به مدت تقریبا یک سال محروم شده است.
هیئت تحقیق پارلمان انگلیس دریافته است که (D1) در چند ماه اول بازداشت در زندان انفرادی بوده است و دست بسته باقی مانده و هربار 24 ساعت تحت بازجویی قرار گرفته و از خوابیدن و هرگونه درمان پزشکی محروم شده است.
در این گزارش آمده است: در ماه های اول بازداشت، در کیسه به (D1) غذا می دانند و او مجبور بود تا با توجه به بسته بودن دستهایش، با دندان کسیه را پاره کرده غذا بخورد.
وی قبل از بازداشت هیچ گونه بیماری نداشت و در سلامت کامل بود، اما وضعیت سلامتی او به خاطر رفتاری که با او در زندان شد، رو به وخامت گذاشت و اکنون از فشار خون رنج می برد.
براساس این گزارش، اعضای خانواده (D1) از زندانی شدن او اطلاع نداشتند و از طریق یک زندانی مطلع شدند که او بازداشت شده و در زندان به سرمی برد و حالش وخیم است.
فرزند این زندانی گفت که پدرش در طول مراحل اول بازداشت هیچ گونه خدمات پزشکی دریافت نکرد و این امر باعث شد تا وضعیت او وخیم شده و در نهایت به بیمارستان منتقل شود و وقتی که به خانواده اش اجازه دیدار برای اولین بار داده شد، آنها از وضعیت جسمی و وخامت سلامت وی شوکه شدند.
فرزند این زندانی گفت: بعد از انتقال به بیمارستان، به طور نامنظم مورد معاینه قرار گرفت و مراقبت پزشکی کافی از او نشد و به عنوان مثال، یک بار پزشک زندان برای او قرص فشار تجویز کرد اما بعد از چند هفته دارو را به وی دادند.
وی افزود: با وجود ادامه محاکمه پدرم اما او تحت بازجویی مداوم قرار داشت و هر هفته چند بار بازجویی می شد و با وجود اینکه دست هایش در جریان بازجویی ها بسته نبود اما به او چشم بند می زدند.
فرزند (D1) گفت که پدرم هیچ شانسی برای تماس با سازمان های حقوق بشری یا بین المللی نداشت و خانواده چندین ماه اطلاع نداشت که آیا زنده است یا نه. وقتی هم اجازه تماس تلفنی دادند، این تماس یکطرفه بود و هر بار چند دقیقه بیشتر طول نمی کشید.
وی گفت: از زمان بازداشت پدرم، اعضای خانواده ممنوع الخروج شده اند و زیر نظر قرار دارند.
