هادی عقیلی علیرغم اینکه توسط کی روش از تیم ملی فوتبال ایران کنار گذاشته شد، با رعایت انصاف عملکرد هشت ساله این مربی را در تیم ملی بررسی کرده است.
هادی عقیلی مدافع سابق تیم فوتبال سپاهان به تازگی در کنار پورموسوی کار خود را به عنوان مربی تیم جوانان کشور آغاز کرده تا به صورت رسمی وارد عرصه مربیگری شود.
مدافع سابق تیم ملی که یکی از بازیکنان کنار گذاشته شده توسط کی روش در دوران هشت ساله حضورش در فوتبال ایران لقب گرفت، با رعایت انصاف و در نظرگرفتن تمام ابعاد به بررسی عملکرد سرمربی پرتغالی تیم ملی طی دوران طولانی مدت حضورش در ایران پرداخت که در ادامه می خوانید.
• تیم ملی ایران برابر ژاپن شکست خورد و در رسیدن به عنوان قهرمانی ناکام ماند. در این مورد صحبت می کنید.
خب برای پرداختن به این موضوع و این بازی باید دو نوع نگاه داشته باشیم. اول اینکه در نیمه اول تیم ما فرصت هایی داشت و بهترین هم ضربه آزمون بود که گلر آنها توپ را با خوش شانسی و البته مهارت برگرداند. این گل می توانست شرایط بازی را عوض کند. از جهت دیگر ما بازی را سه بر صفر باختیم که خب البته گل دوم روی پنالتی و با سیستم کمک داور ویدئویی اعلام شد. شاید اگر ایران گل را می زد، برنده می شد، چون می توانست از گلی که زده خوب دفاع کند و در ضدحملات تیم حریف را غافلگیر کند ولی در این بازی گل اول را دریافت کرد و در این هشت ساله نشده بود که گل بخورد و برنده شود؛ این موضوعی بود که وجود داشته و این به استراتژی مربی ربط داشت و روشی که تیم بازی می کرد.
• خب به نظر شما کی روش دستاوردی در فوتبال ایران و برای فوتبال ایران داشته؟
دستاورد یکی می شود بار فنی و یکی هم می شود قهرمانی ها. دستاورد فنی که خیلی داشتیم. تیم ملی در جام ملت ها 23 نفر بود و همگی قابلیت بازی داشتند. حالا در یک سری پست ها تفاوت بیشتر بود ولی بیشتر پست ها یکی بودند. مدافعین ما همه در یک سطح بودند. هافبک هایی داشتیم که می توانستند در سطح همان هایی که بازی کردند، بازی کنند و در بخش تهاجمی هم بازیکنان زیادی داشتیم. این یک دستاورد است. تیم آقای کی روش در جام جهانی برزیل را با جام جهانی بعدی مقایسه کنید. بازیکنان برزیل تفاوت زیادی با آنهایی داشتند که بازی نمی کردند و بعد از جام جهانی هم دیگر دعوت نشدند. کی روش توانست یک تیم 23 نفره خوب راهی تورنمنت کند و طوری توانسته با برخی بازیکنان دیگر رفتار کند که یک 11 تای دیگر هم در ایران جا ماندند و این به خاطر این بود که به همه فرصت بازی می داد.
همچنین همین حالا در لیگ ایران یک سری مربیان وجود دارند که نمی دانیم با چه سیستمی بازی می کنند. تیم ملی ولی با روشی بازی می کرد که همه می دانستند چه روشی است. یک استراتژی غالب برای تیم ملی درست کرده بود و خیلی خوب هم آن را بازی می کرد.
بحث قهرمانی دو باری که به جام جهانی رفتیم خیلی خوب بود و به نوعی به نظرم قهرمانی بود. اولین بار به صورت دو بار پیاپی به جام جهانی رفتیم و امیدواریم مثل تیم های کره جنوبی و ژاپن این برای ما عادت بشود. در جام ملت ها اما نه تنها در سال 2015 بازی را به عراق واگذار کردیم که در مقابل امارات مالکیت کمتری داشتیم و نمایش خوبی نداشتیم. در آن جام ملت ها خوب نبودیم ولی این جام ملت ها تیم ملی خوب بود ولی به پست تیمی خورد که مقابل آنها اشتباهات جبران ناپذیر بود و در واقع در تورنمنت های حذفی اشتباهات اجتناب ناپذیر است.
• شما با تصمیم کی روش از تیم ملی کنار گذاشته شدید و با این حال از او و عملکردش دفاع می کنید.
شما بحث فنی پرسیدید و من هم فنی پاسخ دادم. شما نمی توانید منکر این مسائل شوید. ما طی دوران حضور کی روش با تیم های زیادی در آسیا بازی کردیم، هر چند با استرالیا و ژاپن زیاد فرصت بازی نداشتیم ولی در مقدماتی جام جهانی در گروه ما مثلا قطر بود که الان قهرمان آسیا شد. نیازی نیست بخواهیم مربی ای که از ایران رفته، در موردش قضاوت هایی کنیم که آن مربی نمی تواند به آنها پاسخ بدهد.
• خب حالا دوران هشت ساله حضور کی روش تمام شده؛ حالا به نظر شما باید چه کاری کرد و چه تصمیمی گرفت؟
به نظر من برای یک مربی ملی 8 سال زیاد است و اگر قصد تعویض داشتند باید قبل از هشت سال و بعد از جام ملت های آسیا 2015 مربی عوض می شد. اگر اشتباه نکنم فقط آلمان است که یوآخیم لوو دوران طولانی مدتی در آن حضور دارد و ما نمی توانیم این کشور را الگو کنیم، چون شرایطش با ما کاملا متفاوت است. همین آلمان قهرمان جام جهانی می شود ولی الان ناموفق هستند و شاید الان بخواهند تغییر دهند. در آن زمان (پس از جام جهانی 2014) تصمیم گرفته شد که کی روش بماند که البته سیاسی بود. آقای اسلامیان هم گفتند که یک زمانی آقای کی روش به ما اعتبار دادند و ما حالا باید جبران کنیم. به نظر من این تصمیم سیاسی بود.
ببینید در مجموع نه از کی روش و نه از مربی ای بزرگتر از کی روش نباید بتی درست کنیم که با شکستن آن بت، خودمان بشکنیم. تیم ملی مربیان بزرگی داشته و خواهد داشت و فوتبال جریان دارد. الان اگر عده ای بگویند با رفتن کی روش فوتبال ما به عقب برمی گردد و یا عده ای حرف های دیگر بزنند، این مسائل خوب نیست. الان کی روش رفته و گزینه دیگر باید مربی ای باشد که به تیم بخورد. ما باید یک استراتژی داشته باشیم. ما (منظور عقیلی فدراسیون فوتبال و تصمیم گیرندگان برای مربی بعدی تیم ملی است) نمی توانیم بگوییم سیمئونه، گوآردیولا، مورینیو و زیدان می خواهیم؛ در واقع این اصلا درست نیست، چون این ها فلسفه مربیگری متفاوتی دارند. ما باید مربیانی را انتخاب کنیم که یک فلسفه داشته باشند.
• در این مورد چند روز پیش آقای مازیار ناظمی مدیر روابط عمومی فدراسیون فوتبال با انتشار پستی از مورینیو، زیدان، کلینزمن و برخی چهره های دیگر به عنوان مربی بعدی فوتبال ملی ایران نام برد. این رویکرد و واکنش آیا از سوی یکی از مسئولین ورزش ایران درست بوده؟
من هم این موضوع را خواندم که زیدان و مورینیو گزینه های مربیگری ایران هستند. آیا سبک بازی زیدان و مورینیو یکی است؟ تجربه زیدان و مورینیو آیا یکی است؟ فرهنگ این دو یکی است؟ گزینه ها باید کاملا کارشناسی شده باشد و بعد هم مسائل مالی است و باید تامین کرد. نمی دانم مربی ایرانی است ولی اگر خارجی است باید فدراسیون فوتبال برای او تعیین کند که نتیجه می خواهیم یا بازی زیبا.
• به نظر شما فوتبال ایران به کدامیک از این دو رویکرد نزدیک است و باید کدام سبک را انتخاب کنیم؟
من یک سوال از شما دارم. آیا نمی شود هم فوتبال زیبا بازی کرد و هم نتیجه گرفت؟ در منچستریونایتد دیدید این موضوع را. کسی نمی تواند مورینیو و دانشش را تکذیب کند ولی یک مربی کم تجربه تر به جای او انتخاب شد. مورینیو همه جا مقام آورد ولی در منچستر نه. مدیران منچستر هدف را عوض کردند و حالا تیم نتیجه می گیرد.
• از بحث فنی تیم ملی فاصله بگیریم. طی روزها گذشته تنش زیادی پس از صحبت های بهداد سلیمی در مورد بازیکنان تیم ملی و پاداش هایی که می گیرند، به وجود آمده. می خواهم این سوال را از شما بپرسم که آیا چیز ثابتی به نام پاداش در همه ادوار تیم ملی فوتبال وجود داشته با توجه به تجربیاتی که شما در سطح ملی دارید؟
بله دقیقا یک چیز ثابت وجود دارد. مثلا در جام ملت ها اگر از گروه خودتان صعود کنید، یا اینکه بتوانید قهرمان شوید. اگر نگاه کنید یک سری از این قهرمان های رشته های دیگر، مدال هایشان را تقدیم مقامات کشور می کنند و به آنها پاداش هایی تعلق می گیرد که دقیقا مشخص نیست ولی ورزشکاران از کار هم اطلاع دارند؛ مثلا مجوز ورود ماشین های خاص می گیرند. اصلا این بحث پاداش گرفتن، وجود دارد. تیم ملی از گروهش صعود کرده و دو مرحله حذفی را هم رد کرده اند. این برای تمام تیم ها است؛ با توجه به مسیری که یک تیم می رود. این مسائلی که مطرح می شود، خوب نیست و امیدوارم زودتر خاتمه پیدا کند، چون جز بدبینی مردم چیزی ندارد. چرا وقتی تیم ملی صعود کرد و پاداش گرفت، کسی چیزی نگفت. گذاشتند تیم ملی باخت و این حرف ها را زدند. می دانیم مردم از لحاظ معیشتی مشکل دارند. آیا با این حرف ها بذر ناامیدی نمی پاشیم؟
• پس این موضوع که گفته می شود بازیکنان تیم ملی سرباز کشور هستند، زیاد درست نیست؟
چرا این موضوع کاملا درست است و بازیکنان هم به نوعی سرباز کشور هستند ولی کافی است سری بزنید که مثلا بازیکنان تیم ملی فرانسه برای حضور در تیم ملی چقدر پول می گیرند. کاملا بازیکنان سرباز هستند. سرباز هم ولی حقوق می گیرد حتی ناچیز. حالا در ابعاد بزرگ تر هدف بازیکنان تیم ملی بالا بردن پرچم است. تمام توانشان را می گذارند و می خواهند پرچم را بالا ببرند. حالا گاهی موفق نمی شوند و گاهی موفق می شوند. مردم برای هیچ ورزش دیگری به خیابان نمی آیند. شما نمی توانید برای این شادی مثلا 100 هزار تومان به مردم بدهید تا بیایند و شادی کنند ولی با فوتبال ببینید چقدر شاد می شوند. این حرف ها به نظرم اصلا درست نیست. ما باید به همه ورزش ها احترام بگذاریم و همه ورزشکاران محترمند. ولی اگر برخی ورزش ها کمتر به آنها پرداخته می شود، به ورزشکاران دیگر نپردازیم. شما بروید ببینید کشتی گیر فرانسه چقدر می گیرد و فوتبالیست فرانسه چقدر می گیرد. شما صفرهای مقابل رقم دریافتی نیمار را نمی توانید بشمارید.
• خب اگر مایلید و صحبتی ندارید از بحث ملی فاصله بگیریم و در مورد سپاهان صحبت کنیم.
سپاهان خب اول اینکه بعد از چند سال فلسفه کاری را تغییر داد. بعد از چند سال که راه اشتباه بود، مدیران و مسئولان باشگاه دوباره خواستند در جمع مدعیان باشند و با حضور قلعه نویی این بستر فراهم شد. قلعه نویی با شناخت خوبی که از لیگ دارد، تیم را به صدر جدول آورده و امیدوارم ادامه دار باشد.
• خریدهای سپاهان در نیم فصل را چطور ارزیابی می کنید؟
مطمئن باشید که کاملا حساب شده خرید می کنند. شاید یک سری خریدهای ایشان در گذشته جواب نداده اند ولی در مجموع امیرقلعه نویی طی سال های گذشته نشان داده که بهتر از سایر مربیان و براساس تفکرات تیمی اش خرید می کند.
