امیدرضا روانخواه، عضو کمیته فنی باشگاه استقلال روز گذشته از موضوع جذب بازیکن جدید این تیم از لیگ ازبکستان و تیم پاختاکور با خبرورزشی صحبت کرد و البته کنایه‌هایی هم زد!
حضور اسماعیل گونکالوس و امید نورافکن در استقلال را چطور ارزیابی می‌کنید؟
از فیلم‌هایی که از بازیکن خارجی جدید تیم دیدم، مشخص بود یک فوروارد جنگنده است که توانایی ورود به قلب دفاع را دارد تا برای خودش خلق موقعیت کند. استقلال به چنین بازیکنی نیاز داشت. نورافکن هم که یک بازیکن آچار فرانسه است و در نبود امید ابراهیمی، می‌تواند به تیم کمک کند.
او را برای پر کردن جای خالی ابراهیمی آوردند؟
قطعاً او نمی‌تواند خلأ بازیکنی مانند امید ابراهیمی را پر کند. به نظرم در تیم کی‌روش هم امید ابراهیمی بهترین بازیکن ایران است. شاید برخی بگویند سردار آزمون از همه بهتر است ولی به نظرم امید ابراهیمی به نوعی ثبات را به تیم ملی می‌دهد و ریتم بازی تیم ملی را تنظیم می‌کند.
شما به عنوان عضو کمیته فنی نقشی در یارگیری تیم داشتید؟
یک سرمربی در باشگاه تصمیم‌گیرنده نهایی تمام موارد است و البته همیشه هم قرار است فشار را سرمربی تحمل کند پس خودش هم باید تصمیم بگیرد. معتقدم در ایران ما برنامه‌ای برای کمیته فنی نداریم. کمیته فنی می‌تواند از خیلی از اتفاقاتی که به ضرر باشگاه تمام می‌شود، جلوگیری کند. مثلاً در این سال‌ها چقدر بازیکن خارجی آمده‌اند که نه تنها کمکی به استقلال نکردند بلکه ضرر‌های مالی زیادی را متوجه باشگاه کردند.
حتماً کمیته فنی می‌تواند به باشگاه کمک کند.
شاید یک کمیته فنی صادق و کاربلد بتواند جلوی این موارد را بگیرد تا درصد خطای ما در جذب بازیکن پایین بیاید. نفری به تیم بیاید که بتواند کمک کند. کمیته فنی در بحث ساختار باشگاه و مسائل فنی هم می‌تواند کمک کند. در واقع کمیته فنی باید همیشه راه را برای اینکه سرمربی تیم اهدافش را پیش ببرد، هموار کند.
کمیته فنی درباره موضوع جذب الحاجی گرو و نیومایر، دخالتی نداشت و تقصیری هم متوجه شما نشد ولی اگر حالا با احتمال یک‌درصد، گونکالوس بازیکن خوبی از آب درنیاید، از طرف هواداران زیر سؤال نمی‌روید که چرا بودید و گذاشتید این بازیکن به تیم بیاید؟
ببخشید! چرا باید زیر سؤال برویم وقتی ما یک‌درصد هم نقشی در انتخاب این بازیکن نداشتیم؟ مگر وقتی گرو آمد و هیچ عملکرد مثبتی هم نداشت، کسی ما را بازخواست کرد؟ اصلاً کمیته فنی یک ماه بعد از آن تشکیل شد. بازیکنان خارجی زیادی آمدند و قراردادشان را بستند و پول‌شان را هم گرفتند. حالا خدا را شکر که نیومایر و گرو باعث لطمه مالی شدید باشگاه نشدند. ولی خب وقتی این دو هیچ کمکی نکردند، آن‌هایی که بازیکن را آورده بودند، باید جوابگو باشند. این یکی (گونکالوس) هم اگر ان‌شاءالله موفق بود، به تیم کمک می‌کند. برای ما مهم این است که تیم موفق باشد و هر کسی می‌تواند گوشه‌ای از کار را بگیرد. از طرفی اگر هم موفق نبود، مگر آن‌هایی که قبلی‌ها را آورده بودند جوابگو بودند که الان کمیته فنی بخواهد جوابگو باشد؟ وقتی هیچ مشورتی با ما نشده، پس تکلیف روشن است.
پس دلیل وجود کمیته فنی در استقلال چیست؟ وقتی خود سرمربی رفته بازیکن آورده، پس وظیفه شما چیست؟ مگر نمی‌گویید کمیته فنی می‌تواند مانع ضرر کردن باشگاه شود؟
صادقانه جواب می‌دهم؛ این را از دیدگاه سرمربی می‌گویم. وقتی سرمربی بازیکنی را می‌خواهد، باشگاه می‌تواند آن بازیکن را بگیرد و اگر باشگاه آن را نگیرد و تیم نتیجه نگیرد، مطمئناً سرمربی می‌گوید من فلان نفر را می‌خواستم و شما نگرفتید. اینکه می‌گویید کمیته فنی نقشی نداشته، من هم می‌گویم نقشی نداشته ولی ما می‌توانیم برای کمیته فنی برنامه مشخصی داشته باشیم. نه صرفاً کمیته فنی، بلکه خود باشگاه باید ساختار داشته باشد. مثلاً مطمئناً تمام مسائل فنی یک تیم به سرمربی ربط دارد ولی باشگاه یکسری ساختار‌های دیگری هم دارد که صرفاً مسائل فنی نیستند و ما باید در آن بخش هم اثرگذاری ساختار را ببینیم.
به موضوع کمیته فنی هم مربوط می‌شود؟
وقتی ما سرمربی را می‌آوریم، باید ابتدا اصول و اساسنامه باشگاه را بداند. شرح وظایفش روشن باشد که در چه حیطه‌هایی می‌تواند نظر بدهد. این‌ها باید از قبل تعیین شده باشد.
مثل انتخاب بازیکن که با رأی یا تأیید کمیته فنی باشد؟
بله! که باشد یا نباشد. ببخشید! در همه دنیا تیم‌ها مدیر ورزشی دارند و شاید به این شکل، کمیته فنی وجود نداشته باشد. این مدیران ورزشی هستند که با باشگاه‌های دیگر ارتباط برقرار می‌کنند. برای خرید و جذب بازیکن، تحقیق راجع به آنها، مسائل فنی و شخصیتی و تمام این آیتم‌هایی که بازیکن را جذب می‌کنند و به باشگاه می‌آورند تا باشگاه ضرر نکند. ولی متأسفانه جامعه ما اینقدر مشکلات دارد که طرح این مسائل در آن نوعی ایده‌آل‌گرایی است. متأسفانه فرهنگ ما به شکل روزمره‌گی تغییر کرده که فلان اتفاق هم رد شود و برود. ما وقتی درباره ایده‌آل‌های‌مان حرف می‌زنیم، ممکن است یک نفر به حرف ما بخندد و یک نفر هم بگوید نه می‌توان به این سطح رسید. دیدگاه هر کسی نسبت به شرایطی که در آن قرار دارد، بستگی دارد.
