بسته شدن صفحات ملی‌پوشان در فضای مجازی نشانه چیست؟ آیا ریپورتی در کار است؟ منطق می‌گوید خیر. قرار نیست این همه بازیکن در یک ساعت و تاریخ مشخص ریپورت شوند. بی تردید منطقی پشت این قضیه پنهان است.
کار بچه‌های تیم ملی و سرمربی ما از تهدید گذشته؛ ۸ سال است دارند فریاد می‌زنند امکانات لازم را نداریم، از فقدان اردو‌ها و بازی‌های تدارکاتی مناسب رنج می‌بریم. ۸ سال زمان کمی نیست! جام ملت‌های استرالیا در سال ۲۰۱۴ برای تیم ملی ایران با کمترین بازی تدارکاتی آغاز شد. چقدر در همان زمان کی‌روش فریاد زد، جنگید و ناله کرد... کار حتی به استدعا و التماس کشید، اما کو گوش شنوا!
به منطق بعضی‌ها باید درود فرستاد که حتی تدارکات فاجعه‌بار تیم ملی در راه صعود ایران به جام جهانی روسیه را ندیدند. آن وضعیت تیم فرستادن بود؟ با چند بازی دست‌گرمی به جام جهانی رفتیم؟ آن هم با چه توقعات وحشتناکی؟
مراکش را بردیم و با پرتغال مساوی کردیم، اما به دل خیلی‌ها نچسبید؛ واقعا باید چه نتایجی می‌گرفتیم که مایه قوت قلب می‌شد؟
به نظر می‌رسد این بار کی‌روش و ملی‌پوشان از میزان بی‌توجهی مسئولان به تیم ملی طاقت از کف داده‌اند و به نوعی می‌خواهند اعتراضشان را اعلام کنند. این وضع رسیدگی به تیم ملی نیست؛ آن هم تیمی که همه می‌گویند باید قهرمان جام ملت‌های آسیا شود و حسرت ۴۰ ساله فوتبال ایران را تبدیل به یک شادمانه تاریخی کند.
بسته شدن صفحات اینستاگرام تنها کاری است که لابد از ملی‌پوشان برمی‌آید. این طوری هم راحت‌تر تمرین می‌کنند هم به بی‌خیالان عالم می‌فهمانند این دفعه نمی‌توانند تیم ملی را مثل دوران جام جهانی به جام ملت‌های آسیا اعزام کنند.
