برانکو در پایان فصل چهاردهم پرسپولیس با پیروزی در دربی فصل تلخ و ناامیدکننده سرخ‌ها را شیرین کرد. در لیگ پانزدهم اما کمتر هواداری از تیم نه چندان قدرتمندی که او در اختیار داشت و حاشیه‌ها و ناآرامی بزرگی را پشت سر گذاشته بود، انتظار این را داشت تا به قهرمانی دست یابد اما برانکو با تیمش سکوها و هواداران میلیونی این تیم را همراه خود کرد. یک موفقیت بزرگ و دقیقا همان استراتژی که هواداران و خواستگاه پرسپولیس به آن می‌بالید؛ فوتبال کاملا تهاجمی.
فوتبالی که طی آن با نمایشی هجومی و ثبت موقعیت‌های فراوان و گلزنی‌ها هواداران کاملا با آن همراه شده و خاطرات روزگار گذشته حتی برای پیشکسوتان باشگاه نیز تداعی شد. هرچند طی مدت اخیر برخی اعتقاد دارند که از شدت حملات سرخپوشان کاسته شده است اما عدم سود بردن از سیستم دفاعی توسط برانکو باعث شده تا او همچنان پرچمدار فوتبال تهاجمی محسوب شود.
اکنون اما سرخ‌ها شرایط متفاوتی را پیش رو دارند. محرومیت از دو پنجره نقل و انتقالاتی و کمبود بازیکن و ستاره تاثیرگذار و جدال پیش رو مقابل یکی از قدرت‌های اصلی فوتبال آسیا باعث شده تا اکنون همه از برانکو و تیمش انتظار داشته باشند حداقل در دوحه و مقابل الدحیل به دنبال ارائه یک نمایش کاملا تدافعی باشند. فوتبالی زشت که البته می‌تواند هدف این تیم را با تضمین بزرگی مواجه کند. در صورتی که سرخ‌ها کمترین فاصله را با الدحیل طی بازی رفت و در دوحه داشته باشند، جبران هر نتیجه‌ای در آزادی و با توجه به حمایت هواداران آسانتر به نظر می‌رسد اما به نظر می‌رسد برانکو بزرگترین سد دفاعی برای این خواسته محسوب شود.
سرمربی سرخپوشان که حتی بعد از اینکه تیمش در آستانه جدال با الهلال عربستان با یک فروپاشی بزرگ مواجه شد یک قدم از تفکرات خود کوتاه نیامد و با ارائه یک بازی باز و تهاجمی مقابل الهلال برخلاف دو بازی مرحله گروهی یک شکست بزرگ را تجربه کرد. عدم حضور مهدی طارمی، کمال کامیابی نیا، سیدجلال حسینی و محمد انصاری در کنار جدایی سروش رفیعی باعث شد تا پرسپولیس عملا بدون ستاره قابل اتکا برابر حریف قدرتمند خود کاملا تسلیم شود. غیبت این 5 بازیکن باعث شد تا پیش از بازی فشار زیادی به برانکو برای نمایش تدافعی و حضور در یک سوم دفاعی خودی به وجود بیاید اما سرمربی کروات با رد آن به دنبال فلسفه همیشگی خود بود. هرچند پرسپولیس آن بازی را باخت اما برانکو از برچسب ترسو بودن خود را دور نگه داشت.
برانکو در پایان آخرین تمرین تیمش و در برابر سوالی در خصوص اینکه آیا بهتر نیست در شرایط فعلی به دنبال نمایش تدافعی مقابل الدحیل در دوحه باشند و بازی را در تهران به سود خود تغییر دهند موضع گیری تندی به جا گذاشت. برانکو که ناگهان تن صدای خود را تغییر داده بود و از اینکه به خواسته نمایشی بزدلانه از تیمش داشته‌اند شاکی شده بود گفت: پرسپولیس هیچ موقع دفاع نمی‌کند و فقط رو به جلو میرود. بازی باخته ایم و بازهم خواهیم باخت اما پرسپولیس همیشه روی فلسفه و دیدگاه خود خواهد ماند، البته تا وقتی من مربی باشم. علاوه بر اینکه ما معرف پرسپولیس هستیم معرف ایران هم خواهیم بود.
وی با ادامه نمایش خشن خود در صحبت‌هایش گفت: من گفتم که دیدگاه پرسپولیس چه هست. فرانسه که قهرمان جام جهانی شد مقابل کرواسی نمایش دفاعی به جا گذاشت اما من نمی‌خواهم تیمم به این شکل بازی کند. آنها 4 گل زدند؟ نه آنها در طول جام 14 گل زد.
سرمربی کروات سرخپوشان اعتقادی به نمایش صرفا دفاعی که البته در طول مسابقات این فصل رقبا برای تیمش به اجرا گذاشتند رضایت ندارد و نمی‌خواهد به هر طریقی به موفقیت دست یابد. پایان بخش جملات او این است: چرا ذائقه و سلیقه‌تان تغییر پیدا کرده است؟ کسانی که قبلا خواهان فوتبال تهاجمی بودند الان برای فوتبال دفاعی به به می‌گویند. اما بگویید من، برانکو روز مرگم خواهد بود اگر فوتبال دفاعی بازی کنم. شکست کرواسی در فینال را به پیروزی همراه با فوتبال دفاعی را ترجیح می‌دهم.
اکنون با این شرایط باید یونان 2004، اینتر با مورینیو، کونته با چلسی، اتلتیکو دیه گو سیمئونه، یوونتوس و تیم ملی ایران با کی روش و حتی اکبر میثاقیان را فراموش کنید؛ برانکو با تیمش حتی اگر در اوج شرایط سخت و نگران کننده مقابل تیم قدرتمند الدحیل قرار گیرد، نمی‌خواهد با ضدفوتبال به نتیجه برسد.
