برانکو و تیمش در انتهای فصلی سخت، لیگ را فتح کرده‌اند اما در آسیا کار سختی برای صعود در پیش خواهند داشت. بردن الهلال ماموریت دشواری است که سرخپوشان جهت رسیدن به دور بعد لیگ قهرمانان باید آن را به انجام برسانند. سه بازی تشریفاتی در لیگ و دو یا چهار بازی دشوار در لیگ قهرمانان تا انتهای فصل باقی مانده و تازه پس از آن کار سخت‌تر برانکو آغاز می‌شود: حفظ قهرمانی.
اگر پرسپولیس موفق به صعود از گروه خود و یا رسیدن به مرحله‌ی یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان شود کار برانکو و تیمش در ابتدای فصل آینده سخت‌تر نیز می‌شود. از آنچه از اوضاع نقل و انتقالات پرسپولیس تا کنون برآمده، ظاهرا برانکو قصد اعمال تغییرات زیادی در تیمش را ندارد و سه تا چهار بازیکن از جمله دو مدافع به جمع سرخپوشان اضافه خواهند شد. اینجاست که برانکو با ماموریت دشواری روبروست که همان حفظ و ارتقای انگیزه بازیکنانش برای تکرار قهرمانی و موفقیت در لیگ قهرمانان است. اگر پرسپولیس نتواند به مراحل بالاتر لیگ قهرمانان صعود کند، لیگ قهرمانان سال آینده حیاتی‌تر و حساس‌تر نیز خواهد شد و دیگر هیچ اشتباه و عذری از سوی برانکو برای ناکامی احتمالی پذیرفته نخواهد شد.
از طرفی دست پرسپولیس و تاکتیک تیمی‌اش برای تیم‌های لیگ آشکارتر شده و آنها راحت‌تر و با برنامه‌تر روبروی قهرمان لیگ صف‌آرایی خواهند کرد. به همین دلیل لزوم اعمال تغییراتی در استراتژی و تاکتیک بازی سرخپوشان برای فصل بعد ضروری به نظر می‌رسد و آنها باید مجهز به برنامه‌های تاکتیکی متنوع برای بازی‌های مختلف شوند.
باید دید برانکو در سومین فصل حضورش در پرسپولیس( اگر حضور کوتاه‌مدت او روی نیمکت پرسپولیس در هفته‌های پایانی لیگ چهاردهم فاکتور گرفته شود) چگونه تیمش را برای فتح قله‌های جدید آماده می‌کند و آیا او قادر است تیمش را مجددا قهرمان لیگ کند. به نظر برای رسیدن به این هدف، پرسپولیس نیاز به هوایی تازه دارد و چه بهتر که برانکو جلوی انتقال بازیکنانش به لیگ‌های دیگر را نگیرد. شبیه همان کاری که مارچلو لیپی در یوونتوس کرد و پس از قهرمانی، اجازه داد تا چند ستاره تیمش از جمله روبرتو باجو، ویالی، راوانلی و ... به تیم های دیگر بروند تا با بازیکنان جوان‌تری همچون دل‌پیرو و زین الدین زیدان به قهرمانی‌های مجدد برسد.
از طرفی ضعف عمده‌ی پرسپولیس در این فصل که همان نیمکت فقیر این تیم بود نیز باید به نحوی برطرف شود. نیمکت پرسپولیس بیشتر به کار حفظ نتیجه می‌آید تا تغییر نتیجه و برای همین برانکو در روزهایی شبیه بازی با الریان، از انجام تغییرات تاکتیکی عاجز باشد. البته اگر برانکو به فکر این است که نیمکتش را با بازیکنان ستاره لیگ و با جذب بازیکنان شاخص تیم‌های دیگر پر کند، سخت در اشتباه است. نیمکت‌نشینی بازیکنان مدعی خود عامل بروز حواشی خانمان برافکن خواهد شد یکدلی و همدلی را از اردوی قرمزها خواهد برد. برانکو بیشتر باید به فکر جانشین‌سازی باشد، ان هم با بازیکنان جوان و آینده دار تیمش. نظیر همان کاری که منصوریان در استقلال انجام داد. برانکو نیز باید با فرصت دادن بیشتر به جوانان تیمش آنها را به تدریج آماده ی حضور در میادین و بازی‌های مهمتر کند. این بازیکنان مستعدی که روی نیمکت قرمزها حضور دارند با نظر مثبت برانکو به پیراهن پرسپولیس رسیده‌اند و بنابراین او باید به فکر ساختن جانشینانی شایسته برای بازیکنان اصلی‌اش از بین همین جوانان باشد. جوانانی که با نیمکت‌نشینی نیز کنار می‌آیند.
پس از قهرمانی پرسپولیس، مدیران این تیم از انعقاد قراردادی بلندمدت با برانکو می‌گویند و قرار است به او نقشی فراتر از سرمربی تیم بزرگسالان خود بدهند. این تصمیم مهم در صورت اجرایی شدن می‌تواند پرسپولیس را از نظر مدیریت فنی شبیه باشگاه‌های انگلیسی کند. اگر برانکو بتواند نقشی همانند فرگوسن در منچستر یا ونگر در آرسنال، پیدا کند، چه بسا باشگاه‌های دیگر نیز به صرافت آزمودن این شیوه افتاده تا ثبات به نیمکت‌های مربیگری بازگردد. در این صورت مدیرفنی در فوتبال ایران دیگر «کشک» نیست و همه‌کاره‌ی امور فنی باشگاه خواهد شد.
کار دشوار برانکو برای حفظ قهرمانی از امروز آغاز شده و او باید خود را برای فصلی سخت با مدعیان جدیدی چون استقلال و سپاهان متحول‌شده آماده کند. اگرچه رویای قرارداد پنج‌ساله با برانکو در این روزها که پرسپولیس قهرمان شده شیرین است اما عملی شدن حضور بلندمدت برانکو در پرسپولیس نیازمند همراهی هواداران این تیم و ثبات در مدیریت باشگاه نیز است. تکرار قهرمانی از قهرمان شدن سخت‌تر است و برانکو این را به خوبی می‌داند.
