ایگور پراهیچ درباره شکست یک بر صفر روز گذشته (جمعه) نفت تهران برابر سایپا و مشکلات این باشگاه صحبت‌های زیر را انجام داد.
* فرصت خوبی را برای بازگشت به رده چهارم جدول را از دست دادید. در مورد بازی با سایپا صحبت می‌کنی؟
به دنبال پیروزی بر سایپا بودیم چون با کسب سه امتیاز این بازی می‌توانستیم مجدداً به رده چهارم جدول رده‌بندی بازگردیم، اما این بازی برای سایپا هم مهم بود. آنها برای بقا در لیگ برتر به امتیازات این بازی نیاز داشتند. بازی سختی برای هر دو تیم بود و آنها از یک موقعیت خود نهایت استفاده را بردند و به نتیجه لازم رسیدند. سایپا در این بازی خوش شانس‌تر بود و به آنها بابت این برد تبریک می‌گویم. همانطور که قبلاً گفته‌ام وقتی شما مشکلاتی دارید نمی‌توانید با صددرصد توان و تمرکز بازی کنید.
* مشکلات‌تان همچنان به قوت خود باقی است؟
فصل جاری با مشکلاتی آغاز شد و با همان مشکلات هم به پایان خواهد رسید. صادقانه می‌گویم که باشگاه نفت تهران، بی‌سرو سامان‌ترین باشگاهی است که تاکنون برایش بازی کرده‌ام. باشگاه رئیس ندارد و ما نمی‌دانیم که اصلاً چه کسی مالک باشگاه است! کارکنان باشگاه هم هر موقع که لازم‌شان دارم، تلفن‌هایم را پاسخ نمی‌دهند. در فاصله کمتر از یک ماه مانده به پایان فصل جاری لیگ برتر باشگاه نفت، ویزای کاری و ویزای اقامت برای من نگرفتند و در حال حاضر من به عنوان یک توریست اینجا بازی می‌کنم!
* بحث دستمزدهای‌تان به کجا انجامید؟ چقدر از حق و حقوق تان را تاکنون گرفته‌اید؟
کل نیم‌فصل دوم حقوقی از باشگاه دریافت نکرده‌ام. جالب اینجاست که من ۷ درصد از تمامی بازیکنان و مربیان تیم کمتر دستمزد گرفته‌ام. در مجموع چیزی در حدود ۳۰ درصد از رقم قراردادم را دریافت کرده‌ام و سایر بازیکنان هم چیزی نزدیک به ۴۰ درصد از رقم کلی قراردادشان را دریافت کرده‌اند. بیش از ۱۰ بار به وعده‌های شهریاری، رئیس پیشین باشگاه گوش دادم، اما تمامی وعده‌های او دروغ و پوشالی بود. ۶ ماه طول کشید تا باشگاه نفت برای من آپارتمان پیدا کند. در ۶ ماه اول فصل، ۱۰ هتل عوض کردم و هر بار به خاطر اینکه باشگاه پول هتل را پرداخت نمی‌کرد، مرا از هتل بیرون می‌انداختند. هنوز هم کارت شناسایی من در گروی یکی از هتل‌هاست و تا باشگاه با آنها تسویه نکند، کارت شناسایی‌ام را پس نخواهند داد.
* شنیدیم عید نوروز قصد داشتی به کشورت برگردی و موفق به انجام این کار نشدی.
در جریان عید نوروز ۶ روز تعطیل بودیم و من خواستم که از فرصت استفاده کنم و به خانواده‌ام در کرواسی سر بزنم، اما هیچ یک از مسئولان باشگاه پاسخگوی تماس‌های تلفنی من نبودند و نتوانستم پاسپورتم را که نزد آنها بود، بگیرم و به کشورم سفر کنم. همین حالا هم اگر بخواهم ایران را ترک کنم، باشگاه باید برایم ویزای خروج بگیرد که کسی در باشگاه این کار را انجام نمی‌دهد. از آنجایی که ویزای من دو ماه می‌شود که منقضی شده، آنها به ازای هر روز تأخیر در تمدید ویزا باید ۱۰ دلار جریمه بپردازند.
* پس شرایط برایت خیلی پیچیده شده است...
حالا بدون پول اینجا هستم و از کرواسی هم نمی‌توانند برای من پول بفرستند. نمی‌دانم هفته آینده اصلاً پولی خواهم داشت که غذا بخورم یا خیر! اینجا راننده‌ای دارم که با باشگاه نفت قرارداد دارد، اما باشگاه حقوق او را هم پرداخت نکرده است و من از جیب خودم حقوق او را می‌دهم. بازیکنان تیم ما پولی ندارند که بخواهند برای خود کفش تمرینی و مسابقه بخرند. برای همین پیش از بازی با سایپا به چند دسته تقسیم شدیم و با خودروهای سواری از هتل به ورزشگاه رفتیم چون آنها پول اتوبوس را هم پرداخت نکرده بودند.
* کار با این شرایط سخت به نظر می‌رسد. درست است؟
خیلی سخت است که بخواهیم مثبت فکر کنیم و با این همه مشکل واقعاً دشوار است که روی تمرینات و بازی‌ها تمرکز کنیم. فصل خوبی را سپری کردیم. باید در فینال جام حذفی بازی کنیم و واقعاً مالکان باشگاه را درک نمی‌کنم. آنها چطور می‌توانند با زندگی ما بازی کنند؟ ما در این شرایط بد تنها هستیم، به خصوص من چون یک خارجی هستم. باشگاه ۶ ماه حقوق و به علاوه پاداشی که در قراردادم وجود دارد را پرداخت نکرده که چیزی در حدود ۸۵ هزار یورو می‌شود. دو سالی می‌شود که در ایران بازی می‌کنم و از ۲۰۰ درصد مجموع دستمزدم در دو باشگاه پدیده و نفت تنها ۳۰ درصد از رقم قراردادم را دریافت کرده‌ام و دو باشگاه روی هم چیزی در حدود ۲۴۰ هزار یورو به من بدهکار هستند. به نظرم این مشکلی است که سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال برای حل آن باید ورود کنند.
