پژمان جمشیدی؛ او را دیگر می‌شود یک هنرپیشه حرفه‌ای هم لقب داد. البته هنوز فوتبال را خوب پیگیری می‌کند.
بازی پژمان در نقش خودش در فیلم "خوب، بد، جلف" پیمان قاسمخانی به قدری خوب بود که خیلی از بزرگان سینمای ایران لب به ستایشش گشودند. حتی سیروس الوند، خالق فیلم "علف‌های هرز" که سال‌ها قبل مرحوم محراب شاهرخی را جلوی دوربین فیلمش برده بود، درباره پژمان گفت: «راستش اگر من در جمع داوران بودم و قرار بود یک هنرپیشه برای سیمرغ از فیلم پیمان نامزد کنم، پژمان را انتخاب می‌کردم، نه فرخ‌نژاد را.»
پژمانی که در این دو سه سال خیلی از بزرگان سینمای ایران به حضورش در تئاتر و سینما معترض بودند، با این بازی و اولین حضورش در جشنواره، توانست خود را اثبات کند.
اظهارات جمشیدی درباره فیلم جدیدش و البته دربی پیش‌رو را در ادامه می خوانید:
* بالاخره خودت را در سینما هم ثابت کردی و شاید دیگر کمتر با انتقاد روبه‌رو شوی؟
- راستش خیلی خوشحالم. شکر خدا بعد از نمایش "خوب بد جلف" خیلی واکنش‌های خوبی گرفتم. حتی خیلی از دوستان اعتقاد داشتند اتفاق‌های بهتری هم می‌شد بیفتد ولی من به این چیزی که رخ داده، افتخار می‌کنم. راستش در یک سال گذشته، هر بار بچه‌ها فیلم را دیدند، من ندیدم، چون استرس داشتم و خواستم یک‌دفعه آن را روی پرده ببینم، اما در همان اولین نمایش فیلم خیالم راحت شد. شکر خدا خیلی فیلم خوبی شده و من هم شرمنده بچه‌ها نشدم.
* دیگر، طرفداران فیلم‌هایت از سطح علی پروین فراتر رفته.
- آره خدایی. علی آقا که همیشه به من لطف دارد اما در طول جشنواره از بزرگان زیادی پالس‌های مثبتی گرفتم. هر چند هنوز هم در خیلی از کانال‌های سینمایی، حتی بسیاری از بزرگان به من انتقاد دارند اما امیدوارم روزبه‌روز به قدری بهتر باشم که دیگر این شرایط عوض شود.
* برسیم به دربی.
- واقعاً دربی قشنگی می‌شود. راستش به نظرم دربی را بازیکنان تاکتیکی نمی‌سازند. دربی ستاره می‌خواهد و بازیکن خلاق. فکر کن فوتبالی که پژمان جمشیدی داشته باشد قشنگ‌تر است یا علی کریمی و خداداد؟ قطعاً با این دو نفر به خاطر کارهای انفجاری‌شان قشنگ‌تر می‌شود. الان دو تا تیم، از این ستاره‌ها دارند. ستاره‌هایی که می‌توانند سرنوشت بازی را عوض کنند.
* کلا از آنهایی هستی که به بازیکن دربی‌باز، اعتقاد داری؟
- دقیقاً. ببین یک‌سری از بازیکن‌ها، مثل خود من در زمان فوتبالم یا ماهینی و سید جلال و کامیابی‌نیا تمام توان‌شان صرف بازی در تاکتیک تیم می‌شود. اما بازیکنانی هستند مثل مسلمان، طارمی، رضاییان یا سروش رفیعی که این توان را دارند هر لحظه ریتم بازی را عوض کنند. در استقلال هم الان منصوریان یک‌سری جوان دارد که می‌توانند نتیجه بازی را در یک لحظه عوض کنند. برای همین من خیلی امید دارم دربی قشنگی بشود.
* الان بزرگترین دغدغه برانکو احتمالاً نبود کامیابی‌نیا باشد.
- دقیقاً همین‌طوراست. او واقعاً نقش مهمی در گل نخوردن پرسپولیس دارد. چیزی شبیه به نقشی که آقا کریم در تیم ما بازی می‌کرد. البته دیدم برانکو گفته برای دربی سورپرایز دارد. ولی بعید است که شهاب کرمی را از راه نرسیده فیکس بگذارد. امیدوارم این خلا باعث نشود که سروش و مسلمان ناچار به دفاع بشوند.
* این برانکو نسبت به برانکوی دوران شما عوض نشده؟
- نه. چطور؟
* هجومی شده و کمتر احتیاط می‌کند.
- ببین مربی بر اساس داشته‌هایش مربیگری می‌کند. آن وقت‌ها به نظرم ابزارش همان بود. البته تیم بوسانش اصلاً دفاعی نبود اما الان بخشی از بازی هجومی پرسپولیس به برانکو هم برنمی‌گردد. تو هر کاری بکنی وقتی احمدزاده دفاع چپت است، رامین رضاییان سمت راست و طارمی و مسلمان و سروش را داری یا وحید امیری، ناخودآگاه نمی‌توانی اصلاً دفاع کنی! ولی برای دربی باید خیلی مراقب باشند. استقلال هم خیلی خطرناک است. الان با بردشان جلوی السد، طرفداران منصوریان دوباره به او و تیمش امیدوار شده‌اند و شرایط روحی استقلال هم خیلی خوب شده.
* اما خیلی از جوان‌های استقلال تجربه دربی ندارند.
- ما خودمان چوب این اتفاق را خورده‌ایم. یک‌بار یادم است که تیم ما غیر از ساشا ایلیچ و ترائوره همه بازیکنانش ملی‌پوش بودند اما تیم جوان قلعه‌نویی نصف‌شان اولین دربی را تجربه می‌کردند. همین بازیکنانی مثل طالب‌لو، صادقی، قربانی و... ما آن بازی را 2 بر یک باختیم و گل‌های آنها را فکری و سامره زدند. الان هم تیم منصوریان جوان‌های خوب و خوش‌تکنیکی دارند که انگیزه بالایی دارند.
* تازه می‌گویند بازیکنی دارند که فصل قبل پرسپولیس را کشته و قهرمانی را از آنها گرفته.
- کی؟ حق‌دوست؟ ببین دربی این‌طوری نیست که یک دکمه بزنی بگویی پرسپولیس را کشتی یا مثلاً بگویی نریمان جهان قاتل آبی‌‌هاست چون جلوی آنها هت‌تریک کرده. این بازی همه‌‌اش روحی است. هر کسی اعتماد به نفسش بالا باشد و از جو نترسد، بهتر بازی می‌کند.
* البته استقلال نسبت به پرسپولیس خیلی خسته است.
- دقیقاً. این مشکل بزرگ دوست خوبم علیرضا منصوریان است. آنها 120 دقیقه کشنده بازی کردند اما شکر خدا علیمنصور استاد فِرِشینگ است (لبخندی می‌زند و می‌گوید ما را با رفیق‌مان بد نکنی!) او در این مدت یکی از ابزارهای قدرت مربیگری‌‌اش را در ریکاوری تیمش دانسته. به نظرم اینجا خیلی مهم است که او بتواند تیمش را برای بازی مهم دربی از نظر بدنی آماده کند تا روز بازی خسته نباشند.
