حدود چهار ساعت پرواز از تهران تا مسکو؛ پس از آن حدود سه ساعت انتظار و پروازی دو ساعته به شهر روستوف. شهری که این روزها سردار آزمون، محبوب مردم آرام و البته فوتبالدوستش است. هر کجای شهر که نام آزمون را می‌آوریم، تحویل بازاری است برای خودش.
هواپیما که قصد زمین نشستن داشت، رودخانه «دون ریور» از بالای آسمان مشخص بود. رودخانه‌ای که انتهای آن به دریای خزر می‌رسد و اینگونه روستوف را با ایران پیوند می‌دهد؛ پیوندی قدیمی، اما پیوند روستوف و ایران از روزی آشکار شد که سردار آزمون به تنها تیم فوتبال این شهر آمد و پس از آن هم سعید عزت‌اللهی.
حالا یک باشگاه روستوف است و یک شهر حدوداً یک میلیون و 500 هزار نفری؛ باشگاهی که می‌گفتند هندبال دخترانش در اروپا زبانزد است و قهرمان هم شده اما تیم فوتبال این باشگاه با ورزشگاهی 30 هزار نفری شهر را تسخیر خود کرده است و همه عاشقش هستند؛ عاشق تیم روستوف با سردار ایرانی‌اش. شاید این ورزشگاه برای همه بازی‌های روستوف پر از تماشاگر نشود، اما مردم این شهر بسیار فوتبالدوست هستند. خانواده‌هایی که حتی اگر به ورزشگاه نروند در خانه یا در کافه‌های فوتبالی، پیگیر بازی‌های روستوف هستند. یعنی هنگام بازی‌های روستوف نمی‌توان در این شهر رفت و آمد آنچنانی دید.
خیابان‌هایی که پر است از ماشین‌های خارجی آسیایی، اروپایی و آمریکایی. از همان ماشین‌هایی که در خیابان‌های تهران هم زیاد دیده می‌شود. از هیوندا، تندر 90، پورشه، بنز و بی ام دبلیو گرفته تا ولوو، هوندا، شورلت و البته مینی‌بوس‌هایی که مسافر جابه‌جا می‌کنند. مینی‌بوس‌های هیوندای قدیمی و البته یکسری وسیله نقلیه عمومی از جنس همان اتوبوس‌های ریلی که با برق حرکت می‌کنند و شاید این ماشین‌ها را قبلاً در فیلم‌های قدیمی یا بازی‌های کامپیوتری دیده باشید. روستوف عجین شده با نوستالوژی و مدرنیته. نوستالوژی از چهره قدیمی خیابان‌ها گرفته تا مدرنیته که نقطه عطف آن هتل‌های چهار و پنج ستاره است که شاید بخشی از آنها برای جام جهانی 2018 ساخته شده یا در حال ساخت است.
با این حال چهره شهر روستوف در حال تغییر است. شهردار شهر که از قضا رئیس باشگاه روستوف هم هست، برای اینکه شهر آماده میزبانی جام جهانی 2018 روسیه شود، حسابی شهر را به هم ریخته. از نوسازی چهره برخی ساختمان‌ها گرفته تا لایه برداری آسفالت خیابان‌ها و نو کردن آنها. از خیابان‌های کَنده شده باید عبور کنیم تا به ورزشگاه روستوف برسیم. ورزشگاهی که از سرِ خیابانش هنوز قطارهای قدیمی و البته گازوئیل‌سوز عبور می‌کند و جنگلی نه چندان بزرگ هم در این خیابان قرار دارد. بوی گازوئیل قطارها تا حدی شهر را فرا گرفته و در نگاه اول شاید اکسیژن جنگل را خفه کرده است. این مسئله برای کسانی که شاید تازه وارد شهر شده‌اند، کمی عجیب به نظر برسد، اما این بو برای مردم روستوف عادی و شاید هم به اکسیژن آنها تبدیل شده است. آنها باید از این هوا عبور کرده تا هوای شهر را فوتبالی کنند و وارد ورزشگاه شوند و از این فوتبال اکسیژن می‌گیرند.
مقابل ورزشگاه همیشه افرادی هستند که سراغ بازیکن‌ها را بگیرند، اما زمین تمرین پوشیده شده است. با بنرهای باشگاه روستوف و البته بنرهای تبلیغاتی این باشگاه تا در صورت کارهای تاکتیکی مهم، کسی نتواند این تمرینات را نگاه کند. کار در تمرین بسیار جدی است و بازیکنی حق فرار از تمرینات و... را ندارد. در پایان تمرین هم هستند هوادارانی که از بازیکنان امضا بگیرند یا بخواهند با بازیکن محبوب خود عکس یادگاری داشته باشند. در این بین سردار آزمون بسیار محبوب‌تر از سایر بازیکنان است و البته سعید عزت‌اللهی که بیش از یک سال از حضورش در فوتبال روسیه می‌گذرد.
شهرت سردار در روسیه و البته محبوبیت بالای او در روستوف شاید کمی برای خودش و اطرافیانش اذیت کننده باشد. از این جهت که وقتی نیم‌روز را در کنار او گذراندیم، تعداد زیادی از هواداران برای گرفتن عکس یادگاری یا امضا سراغش آمدند و آزمون هم به خوبی پاسخگوی تمام هواداران بود. عزت‌اللهی نیز شاید کمی کمتر شناخته شده باشد، اما در همین مدت کوتاه حضورش در روستوف هواداران زیادی دارد.
حالا در آستانه بازی حساس چهارشنبه شب روستوف مقابل اتلتیکومادرید در لیگ قهرمانان باید صحبت‌های هواداران این تیم را هم بشنویم. هوادارانی که در صحبت با آزمون و عزت‌اللهی از تیم‌شان پیروزی می‌خواهند و قصد دارند شگفتی‌ساز شوند. درخواست‌ها از سردار هم برای گلزنی است. گلزنی به یکی از بهترین تیم‌های باشگاهی حال حاضر جهان و حضور این تیم در روستوف حال و هوای این شهر را تغییر داده است. مسئله‌ای که باعث شده ما هم دیگر بویی جز بوی فوتبال و اکسیژن فوتبال استشمام نکنیم، حتی بوی تند گازوئیل.
انتهای پیام/
