هر بازیکنی ممکن است به خاطر آسیب دیدگی مدتی از میادین دور باشد. گاهی اوقات این زمان طولانی مدت می شود و یک فصل یا یک تورنمنت از دست می رود. حتی ممکن است شدت و تعدد آسیب دیدگی بازیکنان به حدی برسد که برای حفظ سلامتی‌شان مجبور به خداحافظی از جهان فوتبال شوند. این اتفاق برای ستاره های فوتبالی نیز رخ داده است. در ادامه به برخی از آن ها اشاره می شود.
جست فونتین
این مهاجم فرانسوی رکورد 13 گل را در جام جهانی 1958 سوییس را به ثبت رساند. با وجود این در 28 سالگی به خاطر شکستگی یکی از پاهایش مجبور شد به فوتبال خود پایان بدهد. بازیکن پیشین تیم نیس و ریمس فرانسه پس از آنکه مشخص شد دیگر نمی‌تواند مثل اول فوتبال بازی کند، این تصمیم را گرفت.
پابلو آیمار
هافبک پیشین تیم ملی فوتبال آرژانتین سال گذشته به خاطر آسیب دیدگی‌اش از ناحیه قوزک پا مجبور شد از جهان فوتبال خداحافظی کند. بازیکن پیشین والنسیا پس از جدایی از بنفیکا در پرتغال، به لیگ مالزی رفت اما به دلیل بهبود نیافتن آسیب دیدگی‌اش پس از انجام چند بازی به کشورش بازگشت و بعد از 6 ماه دوباره در تیم پیشین خود یعنی ریورپلاته پا به توپ شد اما باز هم مشکلات جسمانی او را از میادین دور کرد و در نهایت تصمیم گرفت از فوتبال خداحافظی کند.
مارکو فان باستن
او که در تیم ملی فوتبال هلند و باشگاه میلان به عنوان یک مهاجم درخشید، در سال 1993 مجبور به خداحافظی از دنیای فوتبال شد. بازیکن هلندی پس از انجام جراحی های متعدد روی قوزک پایش و درمان نشدن آسیب دیدگی، به طور کامل فوتبال را کنار گذاشت.
گابریل باتیستوتا
این مهاجم آرژانتینی در فیورنتینا درخشید و سپس در تیم های رم و اینتر نیز دوران درخشانی را پشت‌سر گذاشت اما در نهایت به خاطر آسیب دیدگی های متعدد قوزک پا و زانو، مجبور شد از جهان فوتبال کنار برود. او آخرین بازی‌هایش را در لیگ فوتبال قطر انجام داد.
لویجی ریوا
او برترین گلزن تیم ملی ایتالیا با 35 گل و جلوتر از الساندرو دل‌پیرو و روبرتو باجو قرار دارد. ریوا دوبار در هر دو پایش دچار شکستگی شد. در سال 1978 و زمانی که برای کالیاری بازی می کرد، دچار پارگی تاندون آشیل شد و در نهایت مجبور شد فوتبال را کنار بگذارد.
سباستین دایسلر
او یکی از بازیکنان مستعد در آلمان بود اما مجبور شد در 27 سالگی از جهان فوتبال کناره‌گیری کند. پنج بار زانویش تحت عمل جراحی قرار گرفت و به علت درد زیاد مجبور به انجام فیزیوتراپی شد تا بتواند راه برود.
رونالدو
رونالدو نازاریو یکی از بهترین بازیکنان برزیلی محسوب می شود. مهاجم پیشین رئال مادرید در طول دوران فوتبالش با آسیب دیدگی های متعددی به خصوص از ناحیه زانو رو به رو شد. او پس از پشت سر گذاشتن دوران نقاهتش در سال 2009 به برزیل بازگشت و با پیراهن کورینتیانس بازی کرد اما بازهم مشکلات جسمانی اجازه نداد برای این تیم بازی کند. او در نهایت با چشمان گریان از فوتبال خداحافظی کرد.
توستائو
این بازیکن برزیلی پیش از قهرمانی با برزیل در جام جهانی 1970 در اثر برخورد توپ به چشمش دچار آسیب دیدگی شد. این اتفاق باعث شد قرنیه چشم توستائو دچار مشکل شود. پس از آن در بینایی وی اختلال زیادی به وجود آمد و در نهایت منجر به پایان دوران فوتبالی این بازیکن در 27 سالگی شد.
اوله گونار سولسشائر
این مهاجم نروژی که با گلزنی در دیدار نهایی لیگ قهرمانان اروپا سال 1999 برابر بایرن مونیخ عنوان قهرمانی را به منچستریونایتد رساند، در طول دوران ورزشی مجبور شد چند بار زانویش را عمل کند. با این حال به شرایط آرمانی بازنگشت و مجبور شد در سال 2007 با شیاطین سرخ و دنیای فوتبال خداحافظی کند.
کارلس پویول
این مدافع متعصب که یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال اسپانیا است، در طول دوران فوتبالش بیش از 35 آسیب دیدگی داشت. مدافع پیشین بارسلونا در نهایت نتوانست آسیب دیدگی تاندون آشیل را تحمل کند و از جراحی های مختلف روی زانویش خسته شد. او به همین دلیل از فوتبال خداحافظی کرد.
فرناندو ردوندو
ردوندو یکی از بهترین هافبک های رئال مادرید بود اما در میلان از فوتبال خداحافظی کرد. آسیب دیدگی های متعدد او از ناحیه زانو موجب شد نتواند تا پایان قراردادش در تیم ایتالیایی بازی کند. ردوندو آرژانتینی پس از انجام 16 بازی در میلان، فوتبال را کنار گذاشت.
