تمام مربیان بزرگ دنیا لحظاتی خاص زیر فشار دارند که آرزو می‌کنند یک نفر به آنها مشورت بدهد. کسی که بتواند گره آنها را در همان دقیقه باز کند و با پیشنهاد تعویض با تغییر تاکتیک تیم را از بن بست و فشار وحشتناک روی نیمکت برهاند.
البته اکثر مربیان بر این باور هستند که خودشان می‌توانند تصمیم‌های خوبی بگیرند اما واقعیت این است که هر چقدر هم کاربلد و باهوش باشند برخی دقایق وجود دارند که مربی نمی‌تواند بهترین تصمیم خودش را بگیرد ... و باید کس دیگری از زاویه ای دیگر به آن نگاه کند.
این روزها بزرگترین نقدی که به منصوریان وارد است این است که کادر فنی او و آنها که قرار است سر بزنگاه به او کمک کنند فاقد تجربه کافی هستند تجربه های فوق العاده ای از گره گشایی ندارند.
منصوریان شاید می‌توانست در نفت تهران با همین کادر فنی کار را جمع کند چون فشاری روی او و همکارانش نبود اما در استقلال لحظاتی فراخواهد رسید که منصوریان تحت فشار بسیار بالایی قرار می‌گیرد و نیازمند است که کسی شبیه به نامجو مطلق، بهتاش فریبا، هنکه، گده یا کسانی در این ردیف کمک حالش شوند و ایده بدهند نه اینکه آنها هم تحت فشار روی نیمکت فرو بروند و نتوانند کمک کنند.
این اما همه اتفاقات نیست، منصوریان در واقع به کسانی نیاز دارد که با او مخالفت کنند، مردانی مثل پورحیدری، شبیه به کی‌روش برای فرگوسن.
سر آلکس همین امروز در مورد رایان گیگز و اینکه مورینیو دستیار خودش را جاگزین گیگز کرده می‌گوید: « شما باید به عنوان دستیار کسی را داشته باشید که تمام و کمال به او اعتماد دارید. زمانی که من به یونایتد آمدم، با خودم آرچی ناکس را آوردم، زیرا او برای من شخص با ارزشی بود. من صد درصد به او اعتماد داشتم. مورینیو نیز سالها دستیار خود را داشته و اکنون نیز حق دارد تا با او باشد. اگر ژوزه دستیار نداشت، مطمئنم رایان را انتخاب می کرد».
اهمیت دستیار دقیقا همین جا نشان داده می شود و منصوریان هم باید قبل از شروع لیگ برتر به این نکته توجه کند. او به کسی قابل اعتماد نیاز دارد که به اندازه خود منصوریان توانا باشد و تمرین دهنده خوبی هم باشد.
علی جباری، حسن روشن و برخی دیگر هم در این رابطه به حرف آمده و حرف زده اند باید دید منصوریان چه نظری دارد و آیا او طرفدار کادر فنی خلوت است؟
