باشگاه پرسپولیس با از دست دادن رامین رضاییان و مهدی طارمی فهمید این رویه اش که ابتدا دنبال جذب بازیکنان جدید رفت و سپس بازیکنان خودش را برای تمدید قرارداد صدا زد، اشتباه بود.
مدیران پرسپولیس به جای آن که بلافاصله بعد از پایان فصل چند مهره ای که برانکو ایوانکوویچ روی حفظ آنها نظر مثبت داشت را صدا بزنند و قراردادشان را تمدید کنند، شماره تلفن های این بازیکنان را کنار گذاشتند و سراغ بازیکنان جدید رفتند و نتیجه همین شد که امید عالیشاه با دلخوری در آستانه جدایی از پرسپولیس قرار گرفت و آخرش هم تنها به این دلیل ماند که می خواست از معافیت تحصیلی استفاده کند و درس دانشگاهی اش را به پایان ببرد، رامین رضاییان دلخور از شنیدن اخباری در خصوص پرداخت های چند صد میلیون تومانی و جرینگی باشگاه به بازیکنان جدید، سراغ استفاده از بند فسخ قرارداد خود رفت و مهدی طارمی هم که می شنید پرسپولیس به امیری یک میلیارد و هفتصد میلیون تومان داده و به کاوه رضایی و دو مهره دیگر قصد پرداخت یک و نیم میلیاردی داشته و آن وقت به او که رسیده می خواهد نهصد و پنجاه میلیون تومان به علاوه ده درصد پاداش آقای گلی بدهد، برای رفتن مصمم شد.
پرسپولیس با بازیکنان خودش بد تا کرد و این وسط یکی مثل عالیشاه تعصب و معرفت به خرج داد و ماند، یکی مثل رضاییان زرنگی کرد و با استفاده از بند فسخ قرارداد در صورت تسویه نشدن حساب مالی سال اول، فسخ کرد و رفت و یکی هم مثل طارمی که آزاد بود، دلش نیامد از سه میلیارد و صد و پنجاه میلیون تومان بگذرد و برای دریافت یک میلیارد و هفتصد میلیون تومان (آن هم تازه به شرطی که حرف هدایتی حرف بود و ششصد میلیون تومان بابت رضایتنامه ای که دست خود طارمی بود، می پرداخت) گردن کج کند و بماند!
