منصوریان یکی از مربیان جوانی بود که فدراسیون برای وی حساب ویژه ای باز کرده بود. حضور او در کادر فنی تیم ملی در کنار افشین قطبی، مربیگری تیم ملی امید و همچنین حضور در تیم ملی به عنوان سرمربی در بازی دوستانه ایران و روسیه نشان دهنده نگاه ویژه ای است که فدراسیونی ها به منصوریان و هم نسلان وی داشته اند.
به عنوان سرمربی منصوریان خیلی زود کار خود را در پاس همدان شروع کرد که با توجه به حضور مسئولان استقلالی این باشگاه، امر غریبی به نظر نمی رسید. البته منصوریان در همدان کارنامه قبولی نگرفت. پس از آنکه داستان علی منصور با تیم ملی امید به دلیل استفاده از یک بازیکن غیرقانونی (کمال کامیابی نیا) خیلی زود به پایان رسید، منصوریان این فرصت را یافت که بهترین دوران مربیگری خود را در تیم نفت تهران آغاز کند.
در فصل گذشته نفت تهران بهترین فصل تاریخ خود را سپری کرد. این تیم تا روز پایانی لیگ 94-93 یکی از مدعیان قهرمانی بود و حتی در بازی آخر و در لحظاتی که از تراکتورسازی پیش افتاده بود روی کاغذ قهرمان لیگ برتر بود. اما تساوی سه بر سه مقابل تراکتورسازی این تیم را به مقام سوم لیگ رساند. در جام حذفی هم نفت تا فینال مسابقات صعود کرد اما باز هم در روز پایانی ناکام شد و این بار عنوان قهرمانی را به ذوب آهن اصفهان داد. همچنین در جام باشگاه های آسیا شاگردان منصوریان به جمع هشت تیم برتر آسیا صعود کردند که این نتیجه با توجه به اولین حضور زردپوشان در آسیا، نتیجه ای قابل قبول محسوب می شد.
البته باید در نظر داشت که نفتی ها در سال های اخیر همیشه روندی رو به رشد داشتند و ثبات این باشگاه سبب شده بود تا تمام مردانی که سرمربی این تیم بودند کارنامه موفق به جا گذارند. مردانی چون حسین فرکی، منصور ابراهیم زاده و یحیی گل محمدی. به همین علت منتقدان منصوریان معتقد بودند که وی نسبت به مدیریت و ساختار باشگاه نقشی کمرنگ تر در جمع باشگاه نفت داشته است. در فصل 95-94 منصوریان با جدی ترین چالش مربیگری خود رو به رو شد.
پیش از آغاز فصل باشگاه استقلال به صورت رسمی خواستار به خدمت گرفتن منصوریان شد. اما باشگاه نفت به دلیل در پیش بودن جام باشگاه های آسیا و یک سال باقیمانده از قرارداد وی با زردپوشان حاضر به فسخ قرارداد نشد و منصوریان ناچار شد علی رغم میل باطنی خود همچنان سرمربی نفت بماند. آغاز کار با این تیم در فصل 95-94 ناامیدکننده بود. اما به مرور شرایط کار بهبود یافت. جالب اینجاست که بهترین نتایج منصوریان و نفت زمانی رقم خورد که این تیم در تنگنای مالی قرار گرفت و در شرایطی که انتظارات روز به روز از نفت کمتر می شد نتایج این تیم بهتر از قبل می گشت. هرچند که این تیم دیگر موفق نشد عنوان سومی خود را تکرار کند.
به هر حال مشخص است که علی منصور هنوز در کارنامه خود حضور در یک باشگاه پرطرفدار و پرحاشیه را کم دارد. بهترین روزهای مربیگری منصوریان در نفت زمانی بوده که کسی از او و تیمش انتظار خاصی نداشته است.
در حالی که در ابتدای فصل گذشته و زمانی که از نفت به عنوان یک مدعی یاد می شد این تیم نزولی چشمگیر داشت. باید منتظر ماند و دید در تیمی که از هفته اول هواداران انتظار نتیجه گرفتن از مربی را دارند آیا منصوریان می تواند عملکرد موفقی داشته باشد یا خیر؟
