ناکامی استقلال در فصلی که گذشت کافی بود تا کادر فنی این تیم سیبل اکثر قریب به اتفاق رسانه ها قرار گیرد. ناکامی در دست یابی به جامی که هفته های زیادی صدر آن آبی رنگ بود تا تحقیر برابر رقیب سنتی و ناکامی در جام حذفی موجب شد تا حتی نزدیکترین افراد به سوبله چوبله سابق هم توان حمایت از این مربی را نداشته باشند. ولی یک راه وجود داشت و آن هم حضور در یکی از پر بیننده ترین برنامه های ورزشی تلویزیون و نقش آفرینی در قامت سوپراستارهای فیلم های غم انگیز هندی بود. مظلومی با اجرای نمایشی زیبا و تحسین برانگیز از تمام نامهربانی هایی که در طول یک فصل تحمل کرده بود حرف زد و اشک خیلی ها را درآورد. او حتی با ایفای چنین نقشی توانست برخی از هواداران و اهالی رسانه را بر آن دارد تا از مربی که تمام افتخارش کسب سهمیه ای نصف و نیمه جهت حضور در آسیا (مظلومی بارها در این برنامه این موضوع را بیان کرد) برای استقلال بود، حمایت کنند.
به گزارش بانک ورزش، چهره مظلومی در اولین کلوزآپی که از وی نشان داده شد، این موضوع را به بینندگان القا می کرد که او برخلاف کعبی واقعا می خواهد از مسایلی پرده بردارد که حداقل اوضاع این تیم در فصل پیش رو را سروسامان دهد ولی هرچه بیشتر از برنامه می گذشت همگان را بیشتر به این نکته می رساند که قلب مظلومی برای خودش می تپد و لا غیر. سرمربی آبی پوشان در لیگ پانزدهم که با اصرار فردوسی پور دعوت حضور در برنامه 90 را لبیک گفته بود، از همان ابتدا با توپ پر آغاز کرد و تقریبا همه را از لبه تیغ تیز انتقاد گذراند و البته تمام سعی خود را هم به کار گرفت تا با حرفهایش گزندی به افشارزاده که در عین ناباوری و در ابتدای فصل با یک حرکت رونالدینیویی سکان هدایت تیم محبوبش را به وی سپرده بود، وارد نشود. مظلومی چنان به دنبال تبریه خود بود که گویی غیر از خودش کسی اخبار این تیم را دنبال نکرده و همگان هفته ها و حتی ماهها یک لنگه پا، چشم انتظار صحبت های وی بودند تا در مورد فصلی که گذشت قضاوت کنند غافل از اینکه تقریبا تمامی اظهارات وی در طول فصل بارها توسط اهالی رسانه های گفتاری، نوشتاری، دیداری و... بیان شده و وی بارها به دنبال تکذیب آن برآمده بود. سوبله چوبله در این برنامه از هر راهی برای تبریه خود وارد شد، به دری بسته برخورد کرد تا در نهایت با بغض و صدایی نامتعارف سر تیز پیکان انتقاداتش را به سمت افرادی بگیرد که اولین اشتباهشان امضا پای قرارداد مربی بود که حتی با بالای سر بردن جام قهرمانی مسابقات حذفی به همراه استقلال در آخرین دوره حضور وی روی نیمکت آبی پوشان هیچ پیشنهادی از تیم های لیگ برتری و حتی لیگ یکی نداشت. این مربی با بغضی که حتی در صدایش کاملا مشهود بود چنان خود را دلسوز استقلال نشان می داد که اگر فردی فوتبال را پیگیری نمی کرد و این برنامه را می دید، از جفاهایی که در طول یک فصل به سرمربی آبی پوشان پایتخت شده بود، شاید یقه درانده و شبانه خود را برای حمایت و دلداری دادن او، به پایتخت می رساند.
این برنامه و ایفای نقش مظلومی که به جرات می توان گفت، حتی لایق تر از شهاب حسینی جهت دریافت نخل طلایی کن بود به پایان رسید و سوالات زیادی در ذهن آبی دلان نقش بست که بهتر است مظلومی برای روشن شدن اذعان عموم به آنها پاسخ دهد.
1- چرا وقتی بازیکنان مدنظر شما جذب نشدند، همان زمان این موضوع را مطرح نکردید؟
2- پس از اخراج کرار توسط افشارزاده و خلف وعده ایشان جهت جذب بازیکنی به مراتب بهتر از این هافبک عراقی، چرا همان زمان نارضایتی خود را ابراز نداشتید؟
3- چطور وقتی که دربی را با آن نتیجه تحقیر کننده واگذار کردید، از دست های پشت پرده جهت عدم نتیجه گیری تیم دم نزدید و ماه ها آن را در سینه نگاه داشتید؟
4- چرا پس از جلسه برخی بازیکنان و یکی از اعضای هیات مدیره و التماس آنان به فرهاد مجیدی جهت سرمربیگری تیم صدر جدول دم نزده و آنها را رسوا نکردید؟
5- عدم پرداخت مطالبات بازیکنان که به گفته خودتان از همان ابتدا گریبان تیم را گرفته بود، چرا در طول فصل بیان نشد و حتی اعضای هیات مدیره بارها از سوی شما مورد حمایت قرار گرفتند؟
6- از ابتدا و حتی در طول فصل بارها از منصوریان به عنوان سرمربی آینده استقلال نام برده می شد، چرا همان زمان نارضایتی خود را از بیان این موضوع ابراز نداشتید؟
7- آیا تحمل این همه فشار بهتر از در میان گذاشتن آن با هواداران و امضا پای برگه استعفا بود؟
ترکیدن بغض و افشای فشارهایی که مظلومی سعی داشت با بیان آن از گناه خود بکاهد، اگر در زمان وقوع آنها مطرح می شد شاید می توانست از وی چهره ای محبوب و دلسوز نزد هواداران بسازد ولی بیان آن پس از ناکامی های متعدد نه تنها دردی را از مظلومی دوا نخواهد کرد بلکه همگان را بیشتر به این نکته می رساند که تمام تلاش او از بیان چنین حرفها و داشتن قراردادی دو ساله، تنها رسیدن به کل مبلغ قراردادی است که با این باشگاه امضا کرده است.
